ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 9:06
ΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
09:00 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρόβλημα μικροφώνου
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Αρχικά πρόβλημα μικροφώνου) Κατηγορώ τους Χριστόδουλο Ξηρό, Σάββα Ξηρό, Δημήτριο Κουφοντίνα, Βασίλειο Τζωρτζάτο και Πάτροκλο Τσελέντη ως υπαιτίους ότι ??.το οποίο έφερε συμβατικές πινακίδες με αριθμό ΥΑΝ 1727, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη το παραπάνω παγιδευμένο αυτοκίνητο και το αυτοκίνητο του Ουίλλιαμ Λορντίν, τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς, τα παρακείμενα ακίνητα των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες σε ακτίνα 200 μ. από το σημείο της έκρηξης καθώς και σταθμευμένα και διερχόμενα αυτοκίνητα και κίνδυνος για ανθρώπους, μεταξύ των οποίων ήταν ο Ουίλλιαμ Έντουαρντ Λορντίν, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα εξαιτίας της έκρηξης αυτής, υποστάς διάρρηξη των οστών του κρανίου μετά συντριπτικού κατάγματος στις άκρες αυτού και?? της εγκεφαλικής ουσίας και αποκοπή της κεφαλής του. Και απεβίωσε εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού, ως μόνης ενεργού αιτίας. Τραυματίστηκε δε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος υπέστη ελαφρόν τραυματισμό από θραύσματα υαλοπινάκων.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο, με πρόθεση σκότωσε άλλον και συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο, τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, με πρόθεση να σκοτώσει τον Ουίλλιαμ Έντουαρντ Λορντίν, με πρόθεση προκάλεσε έκρηξη με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα και να αποβιώσει αυτός εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο, οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός, Δημήτριος Κουφοντίνας, Βασίλειος Τζωρτζάτος και Πάτροκλος Τσελέντης, παρέσχον στον αυτουργό Χριστόδουλο Ξηρό εν ψυχρώ, πριν και κατά την εκτέλεση?? Συνισταμένης το ότι τελώντας εν γνώσει για την από αυτόν εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεών του και θέλοντας να συμβάλλει στην εκτέλεση αυτών, ο εξ αυτών Βασίλειος Τζωρτζάτος, προέβη κατά τις αμέσως προηγούμενες των πράξεων αυτών ημέρες, στην τοποθέτηση των εκρηκτικών υλών εντός του κλεμμένου αυτοκινήτου και στην σύνδεση αυτών με τον μηχανισμό πυροδοτήσεως και στη συνέχεια τοποθέτησε το αυτοκίνητο αυτό στο παραπάνω προεπιλεγέν σημείο την προηγουμένη της πράξης ημέρα.
Επιπλέον δε, το πρωί της ημέρας της πράξης, μετέφερε και άφησε σε προκαθορισμένο σημείο πλησίον του τόπου των εγκλημάτων, την ΟΑ 647 μοτοσικλέτα, η οποία ήταν κλεμμένη, για να εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνση αυτού από τον τόπο των εγκλημάτων, παρέμενε στον τόπο καθώς και οι λοιποί συνεργοί, οι οποίοι επίσης μετέβησαν εκεί και?? μέχρι την αποπεράτωσή τους και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχουν βοήθεια, αν χρειαζόταν προς τούτο, για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του, παρέχοντας έτσι σε αυτόν με τον τρόπο αυτόν και ψυχική συνδρομή.
Κατηγορώ επίσης τους: Δημήτριο Κουφοντίνα, Σάββα Ξηρό, Χριστόδουλο Ξηρό, Βασίλειο Τζωρτζάτο, Πάτροκλο Τσελέντη, Κωνσταντίνο Καρατσώλη και Ηρακλή Κωστάρη ως υπαιτίους στο ότι: Στο Βύρωνα Αττικής, στις 13-8-1988 και περί ώραν 16:10, ενεργώντας από κοινού με άλλους, με σωματική βία εναντίον προσώπου και με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο ζωής, αφαίρεσαν από άλλον ξένο ολικά κινητό πράγμα με σκοπό να το οικειοποιηθούν παράνομα.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο εισέβαλλαν ένοπλοι στο επί της οδού Καλλιπόλεως και Αλατσάτων, ΙΒ’ Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών της παραπάνω περιοχής, του Βύρωνα δηλαδή, και απειλώντας με τα όπλα τους, πιστόλια και περίστροφα τους εκεί ευρισκομένους αστυνομικούς Εμμανουήλ Ζερβογιαννάκη, Νίκη Βεργή, Κωνσταντίνο Καζά και Βασίλειο Σκολίνη, ότι θα τους σκοτώσουν, και ασκώντας και σωματική βία κατά της Νίκης Βεργή, την οποία χτύπησαν στο πρόσωπο και την τραυμάτισαν καθώς και κατά των λοιπών αστυνομικών τους οποίους αφόπλισαν, τους έδεσαν και τους κλείδωσαν στο κρατητήριο του Αστυνομικού Τμήματος.
Αφαίρεσαν τα ευρισκόμενα στην κατοχή τους δύο περίστροφα με αριθμούς 11942 και 119014 τύπου Smith και Welson 38mm με πέντε φυσίγγια το καθένα, δύο αυτόματα όπλα ΜΡ5, με αριθμούς C-234062 και C-234064 και δύο γεμιστήρες με 18 φυσίγγια ο καθένας, δύο μακρίκανα αυτόματα όπλα G3 με αριθμούς 18C212 και 18C216 και δύο γεμιστήρες με 10 φυσίγγια ο καθένας, 6 φορητούς ασυρμάτους, 16 σφραγίδες, 11 υπηρεσιακούς φακέλους, εκ των οποίων 6 αφορούσαν υπηρεσιακά έγγραφα και 5 αφορούσαν δικογραφίες, που όλα ανήκαν στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου, καθώς και 11 σφραγίδες, οι οποίες ανήκαν στην κυριότητα των αστυνομικών Δημητρίου Κιούση, Δημητρίου Πράττα, Μαρίας Γκίνη, Δημητρίου Σερπάνου, Κωνσταντίνου Καζά, Θωμά Βαϊτση, Νικολάου Κοντομίσθιου, Κωνσταντίνου Κραγιαννοπούλου, Γεωργίου Παπαδάκη, Νίκης Βεργή και Θεοδοσίου Κατσιμπάρδη, δύο στολές αστυνομικών, 5 πηλίκια αστυνομικών, ένα ζεύγος χειροπέδες, ένα ταμπόν με μελάνι, ένα κλειδί αυτοκινήτου, που όλα ανήκαν στους παραπάνω αστυνομικούς, με σκοπό να τα ιδιοποιηθούν παράνομα.
Κατηγορώ επίσης τους: Δημήτριο Κουφοντίνα και Βασίλειο Τζωρτζάτο ως υπαιτίους στο ότι: Στου Ζωγράφου Αττικής στις 10-1-1989 και περί ώρα 8:15, ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση ενδεχόμενου δόλου, σκότωσαν άνθρωπο.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και σκοπεύοντας να πλήξουν τον Εισαγγελέα Κωνσταντίνο Ανδρουλιδάκη, αν και γνώριζαν ότι ήταν ενδεχόμενο πιθανό να προκαλέσουν τον θάνατό του, εν τούτοις αποδέχθηκαν το θανατηφόρο αυτό αποτέλεσμα και πυροβόλησαν επανειλημμένα εναντίον του με πιστόλια σε διάφορα μέρη του σώματός του, την στιγμή κατά την οποία αυτός εισήλθε στο αυτοκίνητό του το οποίο ήταν σταθμευμένο επί της οδού Γιαννοπούλου, στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 2, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν σοβαρά στο αριστερό και στο δεξιό σκέλος και δη στο δεξιό γόνατο, στο αριστερό μηριαίο οστούν και στον αριστερό μηρό και στον παράμεσο δάκτυλο της αριστεράς χειρός. Και εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθεν ο θάνατός του τον οποίο είχαν αποδεχθεί.
Κατά τον ίδιο παραπάνω τόπο και χρόνο ο κατηγορούμενος Κωνσταντίνος Τέλιος με πρόθεση παρέσχε συνδρομή πριν και κατά στους συγκατηγορουμένους του Κουφοντίνα και Τζωρτζάτο. Συνισταμένης ότι τελώντας εν γνώσει για την από αυτούς εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης τους και θέλοντας να συμβάλλει στην εκτέλεση αυτής από αυτούς, μετέβη μαζί τους ένοπλος με πιστόλι στον τόπο του εγκλήματος και τους ενεθάρρυνε στην εκτέλεσή τους, παραμένοντας πλησίον τους μέχρι την αποπεράτωσή τους και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να τους παράσχει βοήθεια αν χρειαζόταν προς τούτο, για να αποτρέψει οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής τους και για να τους εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνσή τους, ασκών ούτω εις αυτούς και μυϊκή συνδρομή.
Επίσης οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Δημήτριος Κουφοντίνας στις 18-1-1989 και περί ώραν 20:00, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν κακούργημα, ο Σάββας Ξηρός επεχείρησε πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτού, χωρίς όμως να ολοκληρώσει την εκτέλεσή του, για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς του.
Και συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έχοντας αποφασίσει να προκαλέσει στον Παναγιώτη Ταρασουλέα βαριές σωματικές βλάβες που γνώριζε ότι ήταν ενδεχόμενο να του επιφέρουν τον θάνατο, εν τούτοις αποδέχθηκε το θανατηφόρο αυτό αποτέλεσμα και αφού τον πλησίασε τη στιγμή κατά την οποία αυτός, το θύμα δηλαδή είχεν εξέλθει της οικίας του και τοποθετούσε πράγματα στο ΥΥΕ 5081 ΙΧ επιβατικό αυτοκίνητό του, το οποίο ήταν σταθμευμένο επί της οδού Ανθέων στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 25, τον πυροβόλησε με πιστόλι τρεις φορές σε διάφορα μέρη του σώματός του, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει σοβαρό στο δεξιό γόνατο, στο δεξιό μηρό και στην εσωτερική επιφάνεια των δύο μηρών που ήταν ενδεχόμενο να προκαλέσει τον θάνατό του, τον οποίο αποδέχθηκε.
Πλην όμως δεν επήλθε, για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς του, γιατί το θύμα δεν τραυματίστηκε σε καίρια μέλη του σώματός του και γιατί έτυχε εγκαίρως και αποτελεσματικής ιατρικής βοηθείας, εξαιτίας της οποίας και διασώθηκε.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο, ο Δημήτριος Κουφοντίνας με πρόθεση παρέσχε στον αυτουργό αυτόν, πριν και κατά την εκτέλεση της πράξης του αυτής, συνδρομή. Συνισταμένης ότι, τελώντας εν γνώσει για την από αυτόν εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης του και θέλοντας να συμβάλλει στην εκτέλεση αυτής από αυτόν, μετέβη μαζί του ένοπλος με πιστόλι στον τόπο του εγκλήματος και τον ενεθάρρυνε στην εκτέλεση αυτού, παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή του και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχει βοήθεια αν χρειαζόταν, για να αποτρέψει οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνσή του, παρέχοντας έτσι σε αυτόν, με τον τρόπο αυτό, ψυχική συνδρομή.
Επίσης οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Θωμάς Σερίφης, στους παρακάτω αναφερομένους τόπους και χρόνους, με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα, που τιμωρούνται κατά το νόμο με φυσικές της ελευθερίας ποινές και χρηματική ποινή ειδικότερα.
Α. Στην Αθήνα, στην περιοχή Κολωνακίου, στις 22-2-1989 και περί ώραν 19:38, συνεργώντας από κοινού με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη ενός αυτοσχεδίου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίο τοποθέτησαν στη θύρα της εισόδου του επί της οδού Λουκιανού 1 διαμερίσματος, ιδιοκτησίας πρώην Αριστείδη Κατσάμπα και ήδη Παπαγεωργίου, που βρισκόταν στον 6ο όροφο της πολυκατοικίας, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη:
Στο παραπάνω διαμέρισμα, του οποίου καταστράφηκε η πόρτα, στα διαμερίσματα ιδιοκτησίας Ευριδίκης Γαδοπούλου, Γεωργίου Ψάχου και Χριστίνας Ρηού, τον οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες καθώς και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του παραπάνω κτιρίου ανθρώπους.
Β. Στα Βριλήσσια Αττικής στις 22-2-1989 και περί ώραν 23:57, ενεργώντας πάντοτε από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, στο παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη ενός αυτοσχέδιου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίο τοποθέτησαν στο εξωτερικό μέρος της πόρτας του εξώστη, του υπερυψωμένου ισογείου μονοκατοικίας ευρισκομένης στην οδό Πίνδου και Γράμμου, ιδιοκτησίας Γεωργίου Κατσιμίχα, με αποτέλεσμα να προκύψει εξ αυτής της έκρηξης κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στην παραπάνω μονοκατοικία, της οποίας καταστράφηκαν η πόρτα, η επίπλωση της κουζίνας και τα φωτιστικά της, οι υαλοπίνακες του παραθύρου της κουζίνας και τριών θυρών και το κιγκλίδωμα της βεράντας, σε παρακείμενη μονοκατοικία επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως 63 και σε παρακείμενο διαμέρισμα επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως 68, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες, καθώς και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους μεταξύ των οποίων ήταν οι: Μαρία Παγουράτου και Χρήστος Αποστολόπουλος.
Γ. Στο Γαλάτσι, στις 23-2-1989 και περί ώραν 00:20, ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη αυτοσχέδιου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού τον οποίον τοποθέτησαν στο εσωτερικό του υπογείου της επί της οδού Παπάγου 7 μονοκατοικίας, ιδιοκτησίας Γεωργίου Βαγιουλάκη, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στην παραπάνω μονοκατοικία, της οποίας καταστράφηκαν η πόρτα και το παράθυρο του υπογείου και μέρος των εξωτερικών επιχρισμάτων και στο επί της οδού Αριστοφάνους 6 διαμέρισμα του 1ου ορόφου διωρόφου οικοδομής, του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες καθώς και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του τελευταίου κτιρίου ανθρώπους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Σπυρίδων Λιβαθηνός.
Κατηγορώ επίσης τους: Σάββα Ξηρό, Χριστόδουλο Ξηρό, Δημήτριο Κουφοντίνα και Βασίλειο Τζωρτζάτο ως υπαιτίους του ότι ο Σάββας Ξηρός στην Φιλοθέη Αττικής στις 8-5-1989 και περί ώρα 09.35 με μία πράξη του, τέλεσε περισσότερο από ένα εγκλήματα που τιμωρούνται κατά νόμο με θετικές της ελευθερίας ποινές και χρηματική ποινή.
Ειδικότερα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη σε τρίτους και κίνδυνο σε ξένα πράγματα. Συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την πυροδότηση από απόσταση εκρηκτικών υλών, οι οποίες είχαν τοποθετηθεί μέσα στο ΤΝ 2434 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο τύπου TOYOTA COROLLA ιδιοκτησίας Γεωργίου Παπασταμάτη, το οποίο ήταν κλεμμένο και το οποίο τοποθετήθηκε επί της οδού Σταδίου στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 7 αυτής, την στιγμή κατά την οποία διερχόταν πλησίον αυτού, το ΥΑΑ 1792 αυτοκίνητο του τύπου BMW 520 στο οποίο επέβαιναν ο Γεώργιος Πέτσος, ο Ιωάννης Καραχάλιος και ο Χριστόφορος Σαββάκης με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα.
Και δη στο παραπάνω παγιδευμένο αυτοκίνητο, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, στο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Γεώργιος Πέτσος και οι συνοδοί του, το οποίο έπαθε εκτεταμένες ζημιές στο αμάξωμα, σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα μεταξύ των οποίων ήταν τα ΙΙ 98276 και ΥΥ 7482 Ι.Χ. επιβατικά αυτοκίνητα, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και ΤΕΗ 6646 και ΝΕ 2441 Ι.Χ. επιβατικά αυτοκίνητα τα οποία καταστράφησαν ολοσχερώς, καθώς και σε μία κολόνα τηςΔΕΗ, η οποία κι εκείνη καταστράφηκε και κίνδυνος για τους παραπάνω επιβάτες του αυτοκινήτου και για τους διερχόμενους πεζούς, εκ των οποίων υπέστησαν σωματικές βλάβες όλοι οι παραπάνω επιβάτες του αυτοκινήτου και δη:
Ο Γεώργιος Πέτσος θλαστικά τραύματα δεξιάς παρειάς και υπογναθίου κόρας, πολλαπλά τραύματα κεφαλής, άνω τμήματος του θώρακος και άνω άκρως.
Ο Ιωάννης Καραχάλιος αμυχές προσώπου και τραύματα ράχεως ρινός, αριστερού μηρού, κερατοειδούς και επιπεφυκότος αριστερού οφθαλμού και ο Χριστόφορος Σαββάκης εκδορές στα πόδια.
Β) Στον ίδιο τόπο και χρόνο έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει κακουργήματα επεχείρησε πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει την εκτέλεσή τους για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεώς του.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσει τους επιβάτες του προαναφερθέντος αυτοκινήτου Γεώργιο Πέτσο, Ιωάννη Καραχάλιο και Χριστόφορο Σαββάκη με πρόθεση να τους σκοτώσει προξένησε έκρηξη με αποτέλεσμα να τους τραυματίσει κατά τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα.
Όμως απέτυχε στην προσπάθειά του να τους σκοτώσει για λόγους εξωτερικούς και να ανεξαρτήτως της θελήσεώς του, επειδή λόγω της κινήσεως και της θέσεως του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν αυτοί κατά την στιγμή της έκρηξης και της δυσχερής κατασκευής του, του αυτοκινήτου δεν επέφερε αυτή η έκρηξη το θανατηφόρο αποτέλεσμα, το οποίο επεδίωκε.
Στο ίδιο παραπάνω τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Χριστόδουλος Ξηρός, Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος με πρόθεση παρέσχον στον αυτουργό Σάββα Ξηρό, τον φυσικό αυτουργό Σάββα Ξηρό συνδρομή πριν και κατά την εκτέλεση των πράξεών του συνισταμένης στο ότι: τελώντας εν γνώσει για την από αυτών εκτέλεση των αδίκων πράξεών του και θέλοντας να συμβάλλουν στην εκτέλεση από αυτόν, ο εξ αυτών Βασίλειος Τζωρτζάτος, προέβη αφενός μεν στην παρακολούθηση κατά τις προηγούμενες τις ημέρες των κινήσεων του Γεωργίου Πέτσου και των καθημερινών μετακινήσεών του, με το παραπάνω αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν, αφετέρου δε στην τοποθέτηση των εκρηκτικών υλών εντός του κλεμμένου αυτοκινήτου και στην σύνδεση αυτών με μηχανισμό πυροδοτήσεως και στην συνέχεια οδήγησε και τοποθέτησε το αυτοκίνητο αυτό, στο παραπάνω προεπιλογέν σημείο την προηγουμένη των πράξεων ημέρα.
Επιπλέον δε αυτός καθώς και οι λοιποί συγκατηγορούμενοί του, συνεργοί Χριστόδουλος Ξηρός και Δημήτριος Κουφοντίνας παρέμειναν στον τόπο των εγκλημάτων και τον ενθάρρυναν στην εκτέλεση αυτών παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή τους και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχουν βοήθεια αν χρειαζόταν προς τούτο για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσουν την ασφαλή απομάκρυνσή του παράσχοντες ούτω εις αυτόν με τον τρόπο αυτό και ψυχική συνδρομή.
Κατηγορώ επίσης τον Δημήτριο Κουφοντίνα, Ηρακλή Κωστάρη, Σάββα Ξηρό, Βασίλειο Τζωρτζάτο και Αλέξανδρο Γιωτόπουλο ως υπαιτίους στο ότι: στην Αθήνα, οι εξ αυτών Δημήτριος Κουφοντίνας και Ηρακλής Κωστάρης στην Αθήνα στις 26-9-1989 και περί ώρα 07.55 ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση σκότωσαν άλλον.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο και ενεργώντας από κοινού και τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση να σκοτώσουν τον Παύλο Μπακογιάννη πυροβόλησαν επανειλημμένα εναντίον του με πιστόλια σε διάφορα μέρη του σώματός του, την στιγμή κατά την οποία εκείνος είχε εισέλθει στην είσοδο της επί της οδού Ομήρου 35 πολυκατοικίας στην οποία είχε το γραφείο του, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν θανάσιμα στην αριστερά υπερακάμπτιο χώρα στην προσθία αριστερά μασχαλιαία γραμμή του θωρακικού τοιχώματος, στην έξω επιφάνεια της βάσης του αριστερού ημιθωρακίου επί της έξω κλειδικής γραμμής αντιστοίχως προς το 10ο αριστερό μεσοπλεύριο διάστημα και στον δεξιό γλούτο και να αποβιώσει αυτός εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας.
Κατά τον αυτόν ως άνω τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση παρέσχον στους προαναφερθέντες συναυτουργούς πριν και κατά την εκτέλεση της πράξης τους αυτής, συνδρομή η οποία συνήφθη στο ότι:
Τελώντας εν γνώσει για την από αυτούς, τους συναυτουργούς δηλαδή, εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης τους και θέλοντας να συμβάλλουν στην εκτέλεση αυτής από αυτούς μετέβησαν μαζί τους ένοπλοι, με πιστόλια στον προεπιλεγέντα τόπο τους εγκλήματος και ανέμεναν ο μεν Σάββας Ξηρός στο πεζοδρόμιο, απέναντι από την είσοδο της πολυκατοικίας που βρισκόταν επί της οδού Ομήρου 35, στην οποία είχε το γραφείο του ο Παύλος Μπακογιάννης και ειδοποίησε τους συγκατηγορουμένους του, οι οποίοι ανέμεναν για να τον σκοτώσουν με νεύμα για την προσέγγιση αυτού και για την συνοδεία του ή μη από άλλα πρόσωπα όπως είχαν προσυνεννοηθεί.
Ο δε Βασίλειος Τζωρτζάτος ανέμενε εντός του ΥΤ 4821 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκινήτου το οποίο ήταν κλεμμένο για να τους εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνσή τους και επιπλέον τους ενεθάρρυναν στην εκτέλεση του εγκλήματος παραμένοντας εκεί πλησίον τους μέχρι την αποπεράτωσή του και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχουν βοήθεια αν χρειαζόταν ως τούτο και για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής τους και για να τους εξασφαλίσουν την ασφαλή απομάκρυνσή τους, παρέχοντας έτσι σε αυτούς με τον τρόπο αυτό και ψυχική συνδρομή.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός, Σάββας Ξηρός, Βασίλειος Τζωρτζάτος και Θωμάς Σερίφης κατηγορούνται επίσης ως υπαίτιοι του ότι: στην Αθήνα στις 3-2-1990 και περί ώρα 09.30 ενεργώντας από κοινού με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο ζωής, αφαίρεσαν ξένα υλικά κινητά πράγματα με σκοπό να τα ιδιοποιηθούν παράνομα.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερθέντα τόπο και χρόνο εισέβαλαν ένοπλοι στο επί της οδού Ριζάρη 2 και Βασιλίσσης Σοφίας Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών και απειλώντας με τα όπλα τους, πιστόλια και περίστροφα τους εκεί ευρισκομένους υπαλλήλους του Μουσείου Νικόλαο Τσαταλιό, Αναστάσιο Σπυριδάκη και Παύλο Γανιμάτη καθώς και τους επισκέπτες αυτού Μαρίζα Ντε Κάστρο, Ορέστη Ντε Κάστρο, Χρήστο Γεωργαντέλο και δύο ακόμη άτομα γαλλικής καταγωγής αγνώστων στοιχείων ταυτότητος ότι θα τους σκοτώσουν, αφαίρεσαν από την κατοχή των παραπάνω υπαλλήλων δύο απενεργοποιημένους αντιαρματικούς εκτοξευτήρες, δηλαδή μπαζούκας των 3,5 και 2,36 ιντσών οι οποίοι ανήκαν ολικά στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου με σκοπό να τους ιδιοποιηθούν παράνομα.
Επίσης οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος κατηγορούνται ως υπαίτιοι ότι: στην Εκάλη Αττικής στις 15-5-1990 με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα και ειδικότερα στο παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν εκρήξεις με την χρήση εκρηκτικών υλών από τις οποίες μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο και σε καταστάσεις κοινής ωφελείας.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο από εκείνους και με πρόθεση προξένησαν 23 εκρήξεις εκρηκτικών υλών με 23 αυτοσχέδιους ωρολογιακούς εμπρηστικούς μηχανισμούς που είχαν τοποθετήσει στην Εκάλη Αττικής εκ των οποίων:
Α) Τρεις είχαν τοποθετηθεί σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Ελένης Λιδορίκη στον οδό Πανόρμου 15. Τρεις είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Γεωργίου Κοσκωτά στην οδό Ρόδων 46. Μία είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Ευαγγέλου Βασιλείου στην οδό Ρόδων 47. Δύο είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Βασιλείου Κούγκουλου στην οδό Ρόδων 49. Τρεις είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Δημητρίου Παπαδοπούλου στην οδό Εκάλης 17. Τρεις είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Μιχαήλ Γελαγιώνη στην οδό Επωνύμων 2. Έναν είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Δημητρίου Μαύρου στην οδό Ρόδων 41. Έναν είχαν τοποθετήσει σε τσιμεντένιο στύλο της ΔΕΗ στο ύψος του 21ου χιλιομέτρου της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας. Τρεις είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Γεωργίου Μπόμπολα επί της οδού Εστίας 5 και τρεις είχαν τοποθετήσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας Στεφάνου Αστραγαλάκη στον οδό Ουρανίας και Καμελίας με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας των εκρήξεων αυτών, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα παρακείμενα των οικοπέδων κτίρια και στα σταθμευμένα επί των αυτοκίνητα καθώς και κίνδυνος για τους διερχομένους πεζούς και στο δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενεργείας της περιοχής της ΔΕΗ η οποία αποτελεί επιχείρηση κοινής ωφελείας, το οποίο δίκτυο καταστράφηκε εξαιτίας της παραπάνω εκρήξεως.
Β) Στον ίδιο τόπο και χρόνο από κοινού και με πρόθεση προξένησαν πυρκαγιά σε δάσος. Τέλεσαν δε την πράξη τους αυτή από κακοβουλία.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησαν 23 εκρήξεις εκρηκτικών υλών με 23 αυτοσχέδιους ωρολογιακούς εμπρηστικούς μηχανισμούς, που είχαν τοποθετήσει σε πευκόφυτα οικόπεδα κατά τα εκτεθέντα παραπάνω, με αποτέλεσμα να προκληθεί σ’ αυτό πυρκαγιά. Την πράξη δε αυτή την τέλεσαν από κακοβουλία.
Επίσης, οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός, Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος και δη ο Σάββας Ξηρός στη Νέα Σμύρνη Αττικής στις 10/6/1990 και περί ώρα 20.30 προξένησε έκρηξη με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως με τη χρήση εκρηκτικών υλών, απ’ την οποία μπορούσε να προκύψει και κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο και σε εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας.
Συγκεκριμένα, στο παραπάνω απ’ τον νόμο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε?
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε ότι ένας εκ των κατηγορουμένων έχει ένα πρόβλημα, πάει προς την τουαλέτα. Του επιτρέπουμε να τον εκπροσωπεί ο συνήγορος όσο θα λείπει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συγκεκριμένα στο παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος ρουκέτας, των 2,36 ιντσών, το οποίο εκτόξευσε κατά των γραφείων της εταιρείας PROJECT & GABLER ΗΕLLAS ΑΒΕΕ, τα οποία βρισκόταν στον δεύτερο όροφο του επί της λεωφόρου Συγγρού 167 κτιρίου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κίνδυνος σε ξένα πράγματα.
Και δη, στα γραφεία της παραπάνω εταιρείας, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες των γραφείων και η ζαρντινιέρα του εξώστη, καθώς και σε 9 σταθμευμένα μπροστά από το κτίριο αυτοκίνητα τρίτων, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες, υπέστησαν δε και βαθουλώματα και αποξέσεις χρωμάτων και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του παραπάνω κτιρίου ανθρώπους.
Καθώς και για τους διερχομένους πεζούς, εκ των οποίων οι πεζοί Αντώνιος Λερέκης και Νικόλαος Γκρέτσας, υπέστησαν σωματικές βλάβες και δη ο Αντώνιος Λερέκης αμυχή στο πρόσωπο και στο λαιμό και ο Νικόλαος Γκρέτσας μώλωπες στο αριστερό μέρος του σώματός του, καθώς και στο τοπικό δίκτυο της ΔΕΗ, η οποία είναι επιχείρηση κοινής ωφελείας.
Κατά τον αυτόν τόπο και χρόνο, οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος, με πρόθεση παρέσχων στον αυτουργό αυτόν πριν από την εκτέλεση και κατά την εκτέλεση της πράξης του, συνδρομή συνισταμένη εις το ότι τελώντας εν γνώσει για την απ’ αυτόν εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης του και θέλοντας να συμβάλουν στην εκτέλεση αυτής από αυτόν, μετέβησαν μαζί του στον τόπο του εγκλήματος και τον ενεθάρρυναν στην εκτέλεση αυτού, παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή του και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχουν βοήθεια αν χρειαζόταν προς τούτο, για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσουν την ασφαλή απομάκρυνσή του, παρέχοντας έτσι σ’ αυτόν με τον τρόπο αυτόν ψυχική συνδρομή.
Κατηγορώ επίσης τους Σάββα Ξηρό και Χριστόδουλο Ξηρό, ως υπαιτίους του ότι στην Νέα Ερυθραία Αττικής στις 20/11/1990 και περί ώρα 09.20 με μία πράξη τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα που τιμωρούνται κατά το νόμο με ποινικές ποινές και χρηματική ποινή.
Ειδικότερα, στον παραπάνω αναφερθέντα τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών, από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και χρόνο ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με την πυροδότηση και εκτόξευση με τηλεχειρισμό τριών αντιαρματικών βλημάτων, ρουκέτες, των 2,36 τα οποία είχαν τοποθετήσει μέσα στο ΝΙ4282 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο τύπου MITSUBISHI GALLANT, ιδιοκτησίας Χρήστου Μελανοπρίνη, το οποίο ήταν κλεμμένο και το οποίο είχαν σταθμεύσει στη συμβολή των οδών Γεωργίου Παπανδρέου και Κων/νου Βάρναλη, τη στιγμή κατά την οποία διερχόταν πλησίον αυτού το RΡ197Β Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο τύπου MERCEDES 560 SL στο οποίο επέβαινε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης και το ΕΝ1163 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο τύπου MERCEDES 450C στο οποίο επέβαιναν οι συνοδοί ασφαλείας αυτού Εμμανουήλ Μανουσέλης, Ευάγγελος Μπασάκης και Ιωάννης Κορδαλάκης, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα.
Και δη, στο παραπάνω κλεμμένο αυτοκίνητο το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, στο παραπάνω RΡ197Β Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο του οποίου εθραύσθη το πίσω δεξιό φανάρι, στο παραπάνω ΕΝ1163 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες, καθώς και σε διερχόμενα αυτοκίνητα και κίνδυνος για τους παραπάνω επιβάτες των αυτοκινήτων και για τους διερχομένους πεζούς, εκ των οποίων μάλιστα ο Ευάγγελος Μπασάκης και ο διερχόμενος πεζός Δημήτριος Μακροδημήτρης υπέστησαν και σωματικές βλάβες.
Και δη, ο Ευάγγελος Μπασάκης τραύματος στο αριστερό χέρι και στον αριστερό μηρό και ο Δημήτριος Μπακροδημήτρης εγκαύματα στο πρόσωπο και στα χέρια. Και β. στον ίδιο τόπο και χρόνο, ενεργώντας πάντα από κοινού και με πρόθεση και έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν κακουργήματα, επεχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεων αυτών, χωρίς όμως να ολοκληρώσουν την εκτέλεσή τους για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς τους.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και χρόνο από κοινού και με πρόθεση, έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσουν τους επιβάτες των αμέσως παραπάνω αυτοκινήτων Βαρδή Βαρδινογιάννη, Εμμανουήλ Μανουσέλη, Ευάγγελο Μπασάκη και Ιωάννη Κορδαλάκη, με πρόθεση να τους σκοτώσουν προξένησαν έκρηξη με αποτέλεσμα να τραυματίσουν μάλιστα εξ αυτών τον Ευάγγελο Μπασάκη.
Όμως απέτυχαν στην προσπάθειά τους να τους σκοτώσουν για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεώς τους, επειδή λόγω της κινήσεως και της θέσεως των αυτοκινήτων στα οποία επέβαιναν αυτοί κατά τη στιγμή των εκρήξεων, της ισχυρής κατασκευής τους και λόγω αστοχίας υλικού των δύο ρουκετών οι οποίες δεν εξεράγησαν και αστοχία της τρίτης ρουκέτας που εξεράγη, δεν επέφεραν το θανατηφόρο αποτέλεσμα το οποίο επεδίωκαν.
Στο ίδιο τόπο και χρόνο, οι κατηγορούμενοι Βασίλειος Τζωρτζάτος, Δημήτριος Κουφοντίνας και Ηρακλής Κωστάρης, με πρόθεση παρέσχον στους παραπάνω συναυτουργούς συνδρομή πριν και κατά την εκτέλεση των αδίκων πράξεων που διέξαταν αυτοί, που συνίστανται εις το ότι τελώντας εν γνώσει για την από αυτούς εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεών τους και θέλοντας να συμβάλουν στην εκτέλεση αυτών απ’ αυτούς, ο εξ αυτών Βασίλειος Τζωρτζάτος, προέβη στις αμέσως προηγούμενες των πράξεων αυτών ημέρες στην τοποθέτηση των εκρηκτικών υλών, εντός του κλεμμένου αυτοκινήτου και στη σύνδεση αυτών με τον μηχανισμό πυροδοτήσεως και στη συνέχεια τοποθέτησε, στάθμευσε το αυτοκίνητο αυτό στο παραπάνω προεπιλεγέν σημείο την προηγουμένη της πράξεως ημέρα.
Επιπλέον δε, μετέβη εκεί καθώς και οι άλλοι συνεργοί Δημήτριος Κουφοντίνας, Ηρακλής Κωστάρης και τον ενθάρρυναν στην εκτέλεση της πράξης και έτσι παρέσχον και ψυχική συνδρομή πριν και κατά την εκτέλεση αυτών των πράξεων.
Επίσης, οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος, στην Αθήνα στις 16/12/1990 και περί ώρα 21:25, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησαν έκρηξη δύο αντιαρματικών βλημάτων ρουκετών των 3,5 τα οποία εκτόξευσαν κατά των γραφείων της ΕΟΚ, τα οποία βρίσκονται στον πρώτο όροφο της επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας 2 κτιρίου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα παραπάνω γραφεία της ΕΟΚ, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες καθώς και σε παρακείμενα γραφεία και κτίρια σε δύο διερχόμενα και σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους, καθώς και για τους διερχομένους πεζούς.
Εκ των οποίων η πεζή Μελπομένη Ρώμα και η πεζή Δήμητρα Παπανικολάου, υπέστησαν και σωματικές βλάβες. Και δη η Μελπομένη Ρώμα ελαφρό τραύμα στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής και η Δήμητρα Παπανικολάου ελαφρό τραύμα στον βραχίονα δεξιάς χειρός.
Επίσης, οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στους παρακάτω αναφερόμενους τόπους και χρόνους, με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα.
Ειδικότερα, ενεργώντας στους παρακάτω αναφερόμενους τόπους και χρόνους με από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν εκρήξεις με τη χρήση εκρηκτικών υλών από τις οποίες μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, στο Μαρούσι Αττικής στις 25/1/1991 και περί ώρα 01.44, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αυτοσχέδιου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίο τοποθέτησαν στο υποκατάστημα της τράπεζας BARCLAYS το οποίο βρισκόταν στο επί της οδού Δήμητρος 16 κτίριο με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα.
Και δη, στο υποκατάστημα της παραπάνω τράπεζας του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και ένα διαφημιστικό φύλλο λαμαρίνας, καθώς και σε παρακείμενα κτίρια και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων τόπους.
Και β, στο Χαλάνδρι Αττικής στις 25/1/91 και περί ώρα 01.29 πάντα από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη εταίρου αυτοσχεδίου ωρολογιακού μηχανισμού, εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίο τοποθέτησαν στο υποκατάστημα της τράπεζας της CITIBANK, το οποίο βρισκόταν στο επί της οδού Κώστα Βάρναλη ένα κτίριο, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκθεσης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο υποκατάστημα της παραπάνω τράπεζας του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες.
κ.ΒΛΑΧΟΣ: Επέστρεψε κύριε Γραμματεύς ο άλλος κατηγορούμενος και ζητάει ο κ. Σάββας Ξηρός τώρα, τον οποίο τον εκπροσωπεί ο συνήγορός του, έτσι δεν είναι; Ευχαριστούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν ακούσατε, ο κ. Σάββας Ξηρός για ιατρικό λόγο αποχώρησε για λίγο και επιτρέψαμε πάλι να τον εκπροσωπήσει ο συνήγορός του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καθώς και σε παρακείμενα κτίρια και κίνδυνο για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους. Στην Αθήνα περιοχή Μετς, στις 25/1/91 και περί ώρα 1.40..
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο για 2 λεπτά θα διακοπεί η συνεδρίαση.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί δια ολίγον.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αναφέρομαι κύριε Πρόεδρε, στη σημαντική δράση των κατηγορουμένων Δημητρίου Κουφοντίνα, Σάββα Ξηρού και Βασιλείου Τζωρτζάτου, οι οποίοι στην Αθήνα και στην περιοχή Μετς στις 25/1/1991 και περί ώραν 01:40 ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αυτοσχέδιου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίον τοποθέτησαν στο υπερυψωμένο ισόγειο της πολυκατοικίας η οποία βρισκόταν επί της οδού Μελετίου Πηγά 17, στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία του Γάλλου Στρατιωτικού Ακολούθου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη, στα παραπάνω γραφεία και στο υπόλοιπο κτίριο των οποίων κατεστράφησαν υαλοπίνακες, σε παρακείμενα κτίρια των οποίων επίσης κατεστράφησαν υαλοπίνακες, καθώς και σταθμευμένα αυτοκίνητα των οποίων κατεστράφησαν υαλοπίνακες και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους.
Επίσης στην Αγία Παρασκευή Αττικής, ότι στις 25/1/91 και περί ώραν 03:40’ από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αυτοσχέδιου ωρολογιακού μηχανισμού, τον οποίον τοποθέτησαν στο υποκατάστημα της Τράπεζα CITIBANK, το οποίο βρισκόταν επί της οδού Αγίου Ιωάννου 22 κτίριο, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη, στο υποκατάστημα της παραπάνω Τράπεζας του οποίου κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες.
Επίσης οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στην Αθήνα στις 28/1/91 και περί ώραν 1:25 από κοινού με τον συγκατηγορούμενό τους Βασίλειο Τζωρτζάτο με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος των 3,5 ιντσών το οποίο εκτόξευσαν κατά των γραφείων της Τραπέζης AMERICAN EXPRESS, τα οποία βρίσκονταν στο 1ο όροφο του επί της οδού Πανεπιστημίου 31 κτιρίου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξ αιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη, στα γραφεία της παραπάνω εταιρείας των οποίων κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες και αποκολλήθηκαν τα μάρμαρα της προσόψεως του κτιρίου, καθώς και στο απέναντι ευρισκόμενο κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών του οποίου κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο φύλακας του πρώτου κτιρίου Χρήστος Τζόνας, καθώς και στο τοπικό δίκτυο της ΔΕΗ, η οποία είναι επιχείρηση Κοινής Ωφελείας.
Επίσης οι κατηγορούμενοι: Δημήτρης Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στο Χαλάνδρι Αττικής στις 29/1/91 και περί ώραν 00:30’ από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και σε άνθρωπο κίνδυνος. Συγκεκριμένα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησαν την έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος (ρουκέτας) των 3,5 ιντσών με ωρολογιακό μηχανισμό, τον οποίον εκτόξευσαν κατά των γραφείων της εταιρείας Πετρελαιοειδών BP, τα οποία βρίσκονταν στο 2ο όροφο του επί της Λεωφόρου Κηφισίας 268 κτιρίου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα γραφεία της παραπάνω εταιρείας των οποίων κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες, τα πλακάκια δαπέδου του εξώστη, σοβάδες, η στήριξη της μεταλλικής πινακίδας, καθώς και σε παρακείμενα γραφεία και κίνδυνος επίσης του ευρισκόμενου εντός του παραπάνω κτιρίου φύλακα Χρήστου Ζαϊμη και τον εκτός αυτού ευρισκόμενο φύλακα του Γρηγόριο Παπακοσμά.
Επίσης οι κατηγορούμενοι: Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος στο Γαλάτσι Αττικής στις 12/3/91 και περί ώραν 00:10’ μέχρι 00:20’ με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα. Ειδικότερα: στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο ενεργώντας μετά κοινού με πρόθεση προξένησαν εκρήξεις με την χρήση εκρηκτικών υλών, από τις οποίες μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα. Συγκεκριμένα με πρόθεση προξένησαν πέντε εκρήξεις εκρηκτικών υλών με πέντε αυτόματους ωρολογιακούς εκρηκτικούς μηχανισμούς τους οποίους είχαν τοποθετήσει σε ισάριθμα σταθμευμένα Δ.Χ. επιβατικά τουριστικά λεωφορεία, ήτοι στα: α) ΥΒΙ 2842 ιδιοκτησίας Αποστόλου Ζάχου, β) ΑΡΑ 1303 ιδιοκτησίας Αναστασίου Μάρκου, γ) ΥΒΒ 4181 ιδιοκτησίας Βασιλείου Μαγλή, δ) ΥΖ 6867 ιδιοκτησίας Μιχάλη Γιάκη και ε) ΥΒΑ 7597 ιδιοκτησίας Θεοδώρου Παπαϊωάννου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας των εκρήξεων αυτών κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα παραπάνω λεωφορεία τα οποία υπέστησαν εκτεταμένες φθορές στο αμάξωμα, στους τροχούς, στους υαλοπίνακες και σε παρακείμενα κτίρια των οποίων κατεστράφησαν υαλοπίνακες.
Επίσης ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός στην ¶νω Γλυφάδα Αττικής στις 12/3/1991 και περί ώραν 22:10’ με μία πράξη του τέλεσε περισσότερα από ένα εγκλήματα. Ειδικότερα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία επήλθε θάνατος ατόμου. Συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την πυροδότηση από απόσταση με τηλεχειρισμό εκρηκτικών υλών, οι οποίες είχαν τοποθετηθεί δίπλα σε καλλωπιστικά φυτά έξω από την κατοικία του Ρόναλντ Στιούαρτ, που βρισκόταν επί της οδού Ταϋγέτου 4 τη στιγμή κατά την οποίαν αυτός διερχόταν από το σημείο της έκρηξης, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κίνδυνος γι’ αυτόν, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα στην κεφαλή, τον θώρακα και στο αριστερό κάτω άκρο, υποστάς κατακερματισμό της οροφής του οφθαλμικού κόλπου από δύο μεταλλικούς τεμαχίου, πολλαπλές σχάσεις της κεφαλής, θώρακος, κοιλίας και άκρων και πλήρη καταστροφή της αριστεράς κνήμης και απεβίωσε εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας.
Β) Στον ίδιο τόπο και χρόνο με πρόθεση σκότωσε άνθρωπο, συγκεκριμένα στον προαναφερθέντα τόπο και χρόνο τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση να σκοτώσει το Ρόναλντ Σιούαρτ προξένησε έκρηξη με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα κατά αμέσως ανωτέρα αναφερθέντα και να αποβιώσει αυτός, το θύμα, δηλαδή εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας.
Επίσης οι κατηγορούμενοι: Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος στην Κηφισιά Αττικής στις 31/3/91 και περί ώραν 22:36’ από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος (ρουκέτας) των 3,5 ιντσών, το οποίον εκτόξευσαν κατά του ξενοδοχείου «ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ› το οποίο βρισκόταν επί της οδού Δεληγιάννη 60, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στις εγκαταστάσεις του παραπάνω ξενοδοχείου, καθώς και στο ΥΑΙ 9267 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο μπροστά από αυτό και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του ξενοδοχείου εργαζομένους και πελάτες.
Ομοίως οι κατηγορούμενοι: Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος στο Πέραμα Αττικής, 26/4/1991 και περί ώραν 00:40’ ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποίαν μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα. Συγκεκριμένα, με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αυτόματου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού τον οποίον είχαν τοποθετήσει στα αμπάρια του ρυμουλκού πλοίου «ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ 6› νηολογίου Πειραιώς, ιδιοκτησίας της εταιρείας «ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ – ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΡΥΜΟΥΛΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΝΑΥΑΓΙΑΙΡΕΣΕΩΝ› το οποίο βρισκόταν παρατεταμένο στη Γερμανική Σκάλα του Περάματος, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο πλοίο αυτό, το οποίο βυθίστηκε λόγω του ρήγματος που δημιουργήθηκε από την έκρηξη στα αμπάρια αυτού καθώς και τα παραπλεύρως ελλιμενισμένα πλοία μεταξύ των οποίων ήταν εκατέρωθεν αυτού το ρυμουλκό πλοίο «ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ 5› και «ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ 2›.
Ομοίως οι κατηγορούμενοι: Δημήτριος Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στους Αγίους Αναργύρους Αττικής στις 2/5/91 και περί ώραν 00:35’ από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα. Συγκεκριμένα, με πρόθεση από κοινού προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος (ρουκέτας) των 2,36 ιντσών το οποίον εκτόξευσαν κατά του κτιρίου των γραφείων της ΔΕΗ, τα οποία βρίσκονται επί της οδού Νικολάου Πλαστήρα 101 έως 103 κτίριο, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα παραπάνω γραφεία της ΔΕΗ, των οποίων έπαθαν φθορές οι υαλοπίνακες του κτιρίου, ο εσωτερικός χώρος και άλλα σημεία αυτού, καθώς και τα σταθμευμένα ΗΧ 3684 και ΙΚ 9255 Ι.Χ. επιβατικά αυτοκίνητα, τα οποία υπέστησαν φθορές, καθώς επίσης και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπους.
Επίσης οι κατηγορούμενοι: Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος στο Μαρούσι Αττικής στις 7/5/91 και περί ώραν 23:00 από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος ανθρώπου. Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο προξένησαν έκρηξη δύο αντιαρματικών βλημάτων (ρουκετών) των 3,5 ιντσών, τα οποία εκτόξευσαν κατά του κτιρίου των γραφείων της εταιρείας SIEMENS, το οποίο βρισκόταν επί των οδών Παραδείσου και Αρτέμιδος με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο κτίριο της παραπάνω εταιρείας του οποίου κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες των παραθύρων και τα κουφώματα, τα έπιπλα, η ψευδοροφή και άλλα μέρη, καθώς επίσης και κίνδυνος σε παρακείμενα κτίρια και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του παραπάνω κτιρίου ανθρώπους, μεταξύ των οποίων ήταν οι φύλακες του κτιρίου της παραπάνω εταιρείας, Ιωάννης Θωμάκης και Παντελής Γκαμάς.
Οι ίδιοι επίσης κατηγορούμενοι στον Ασπρόπυργο Αττικής στις 16-5-91 και περί ώρα 23.17 από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για ανθρώπους.
Συγκεκριμένα στο παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος (ρουκέτας) των 3,5 το οποίο εκτόξευσαν κατά του κτιρίου των εγκαταστάσεων του εργοστασίου της εταιρείας ΧΑΛΥΨ το οποίο βρισκόταν στο 16ο χιλιόμετρο της νέας Εθνικού οδού Αθηνών-Κορίνθου με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της παραπάνω εταιρείας του οποίου υπέστη ζημιές ένα σιλό, η ανατολική πλευρά αυτού καθώς και τα ευρισκόμενα στους χώρους αυτού μηχανήματα και στα αυτοκίνητα τρίτων και κίνδυνο και στους εργαζομένους εντός του κτιρίου ανθρώπους μεταξύ των οποίων ήσαν ο Παναγιώτης Νικήτας και ο Ευάγγελος Μεσίτης.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στο Κυπαρίσσι Φθιώτιδος στις 31-5-91 και περί ώρα 02.32 ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη δύο αντιαρματικών βλημάτων (ρουκετών) των 3,5 ιντσών τα οποία εκτόξευσαν κατά του κτιρίου των εγκαταστάσεων του εργοστασίου μπύρας της εταιρείας LÖWENBRAU που βρισκόταν στο ύψος του 139ου χιλιομέτρου της νέας Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της παραπάνω εταιρείας του οποίου καταστράφηκαν δύο κυλινδρικές δεξαμενές αποθηκεύσεως μπύρας χωρητικότητας 180 τόνων από ανοξείδωτο πλουτοχάλυβα κατά το 1/3 του ύψους των λόγω διαμπερούς πλήγματος, που κατέφερε οι παρακείμενες όμοιες δεξαμενές που επλήγησαν από θραύσματα βλημάτων και ανεφλέγησαν καθώς και στα ευρισκόμενα εντός του χώρου αυτού αυτοκίνητα τρίτων και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός του κτιρίου του εργοστασίου ανθρώπους μεταξύ των οποίων ήσαν ο Βασίλειος Νέστρας, ο Παναγιώτης Ψευτούρας, ο Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Γεώργιος Ψαραθάς και ο Βασίλειος Λουκάς.
Ο Σάββας Ξηρός κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι: στο Παλαιό Ψυχικό Αττικής στις 16-7-91 και περί ώρα 08.30 με μία πράξη του τέλεσε περισσότερα από ένα εγκλήματα που τιμωρούνται κατά το νόμο θετικές της ελευθερίας ποινές.
Ειδικότερα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη σε ανθρώπους και στις εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας και συγκεκριμένα στο παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την πυροδότηση από απόσταση εκρηκτικών υλών, οι οποίες είχαν τοποθετηθεί μέσα στο ΧΑ 7300 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο τύπου MITSUBISHI LANCER ιδιοκτησίας Αγγέλου Θεοδώρου το οποίο ήταν κλεμμένο και το οποίο τοποθετήθηκε επί της οδού Πασχαλιάς στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 32 αυτής την στιγμή κατά την οποία διερχόταν πλησίον αυτού το ΔΣ 3612 αυτοκίνητο τύπου FORD CARADA στο οποίο επέβαινε ο Ντενίς Μπουλούκμπασι, η Αϊσέ Κεγιεκσί και ο Εϊντίλ Γκιλτνιρίμ με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο παραπάνω παγιδευμένο αυτοκίνητο το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, στο αυτοκίνητο το οποίο επέβαιναν ο Ντενίς Μπουλούκμπασι και οι συνοδοί του, το οποίο έπαθε εκτεταμένες ζημιές και στα παρακείμενα αυτοκίνητα των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες καθώς στα δίκτυα ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ που είναι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και κίνδυνος για τους παραπάνω επιβάτες του αυτοκινήτου και για τους παρευρισκομένους πεζούς Χριστίνα Αρχοντή και Κωνσταντίνο Τσακαλίδη οι οποίοι υπέστησαν και σωματικές βλάβες και δη η ο Ντενίς Μπουλούκμπασι κάταγμα στο αριστερό πόδι και θλαστικό τραύμα στο δεξίο ζυγωματικό.
Η Αϊσέ Κεγιεκσί κάταγμα στο δεξιό πόδι. Ο Εϊντίλ Γκιλντιρίμ βλάβη της ακοής. Η Χριστίνα Αρχοντή τραύμα μεσότητας αυχένος, τραύμα ιγνυακής χώρας και τραύμα στον αριστερό γλουτό και ο Κωσταντίνος Τσακαλίδης τραύμα στον αριστερό μηρό.
Κατά τον αυτόν ως άνω τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος με πρόθεση παρέσχον στον κατηγορούμενο αυτόν πριν και κατά την εκτέλεση των πράξεών του αυτών, συνδρομή η οποία συνήφθη στο ότι τελώντας εν γνώσει για την από αυτόν εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεών του με πρόθεση παρέσχον συνδρομή η οποία συνίστη στο ότι: τελώντας για την από αυτών εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεών του και θέλοντας εισβάλλουν στην εκτέλεση αυτών από αυτόν.
Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε, παρέλειψα να εκθέσω στο Δικαστήριο ότι ο Σάββας Ξηρός στον ίδιο τόπο και χρόνο έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσει τους Ντενίς Μπουλούκμπασι, Αϊσέ Κεγιεκσί, Εϊντίλ Γκιλντιρίμ, Χριστίνα Αρχοντή και Κωνσταντίνο Τσακαλίδη με πρόθεση να τους σκοτώσει προξένησε έκρηξη που προανέφερα με αποτέλεσμα να τους τραυματίσει κατά τα αμέσως εκτεθέντα, όμως απέτυχε στην προσπάθειά του να τους σκοτώσει για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεώς του γιατί λόγω της κινήσεως και της θέσης του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν αυτή κατά την στιγμή της έκρηξης και της ισχυρής κατασκευής του και της θέσεως στην οποία ευρίσκοντο οι παραπάνω πεζοί κατά το ρουν της έκρηξης δεν επέφερε αυτή η έκρηξη το θανατηφόρο αποτέλεσμα το οποίο επεδίωκε ο κατηγορούμενος.
Κατά τον αυτόν ως άνω τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Βασίλειος Τζωρτζάτος και Δημήτριος Κουφοντίνας με μία πράξη τους τελέσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα που τιμωρούνται από το νόμο με θετικές της ελευθερίας ποινές και χρηματική ποινή.
Ειδικότερα με πρόθεση παρέσχον στο συγκατηγορούμενό τους αυτόν, τον Σάββα Ξηρό συνδρομή των και κατά την εκτέλεση των ως άνω αναφερθέντων αδίκων πράξεών του που διέπραξε αυτός.
Συγκεκριμένα παρέσχον συνδρομή η οποία συνίστη στο ότι, τελόμεθα εν γνώσει για την από αυτών εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεων και θέλοντας να συμβάλλουν στην εκτέλεση αυτών των πράξεων από τον κατηγορούμενο αυτόν, ο εξ αυτών Βασίλειος Τζωρτζάτος προέβη κατά τις αμέσως προηγούμενες των πράξεων αυτών ημέρες στην τοποθέτηση των εκρηκτικών υλών εντός του κλεμμένου αυτοκινήτου και στην σύνδεση αυτών με τον μηχανισμό πυροδοτήσεως και στη συνέχεια τοποθέτησε, στάθμευσε το αυτοκίνητο αυτό, στο παραπάνω προεπιλεγέν σημείο την προηγούμενη των πράξεων ημέρα.
Επιπλέον δε αυτός καθώς και ο συγκατηγορούμενός του Δημήτριος Κουφοντίνας, ετέλεσαν μαζί του με τον Σάββα Ξηρό στον τόπο των εγκλημάτων και τον ενθάρρυναν στην εκτέλεση αυτών παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή τους και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχουν βοήθεια αν χρειαζόταν τούτο για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσουν την ασφαλή απομάκρυνσή του παρέχοντας έτσι σε αυτόν με τον τρόπο αυτόν ψυχική συνδρομή.
Ο κατηγορούμενος Δημήτριος Κουφοντίνας στην Αθήνα στις 7-10-91 και περί ώρα 09.05΄ με πρόθεση σκότωσε άλλον. Συγκεκριμένα στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση να σκοτώσει τον Γιουρμπού Σετίν πυροβόλησε εναντίον του έξι φορές με πιστόλι σε διάφορα μέρη του σώματός του την στιγμή κατά την οποία αυτός είχε εισέλθει στο αυτοκίνητό του το οποίο ήταν σταθμευμένο επί της οδού Ναϊάδων στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 4 με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα στην μεσότητα της κάτω γνάθου στο πέμπτο μεσοπλεύριο διάστημα του αριστερού ημιθωρακίου, στο αριστερό θωρακικό τοίχωμα, στο τέταρτο μεσοπλεύριο διάστημα του αριστερού ημιθωρακίου κατά την οπισθία μασχαλιαία γραμμή, την πλαγία κοιλιακή χώρα δις στην αριστερή πλαγία κοιλιακή χώρα και στην δεξιά πλαγία θωρακική χώρα και να αποβιώσει αυτός εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας.
Στον ίδιο ανωτέρω τόπο και χρόνο ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός με πρόθεση παρέσχε τον παραπάνω συγκατηγορούμενό του πριν και κατά την εκτέλεση της πράξεώς του αυτής συνδρομή η οποία συνίστη στο ότι τελώντας εν γνώσει την από αυτών εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης, την εκτέλεση αυτής από αυτόν, μετέβη μαζί του με πιστόλι στον τόπο του εγκλήματος και τον ενεθάρρυνε στην εκτέλεσή του, στην εκτέλεση του εγκλήματος παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή του και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να του παράσχει βοήθεια, αν χρειαζόταν για να αποτρέψει οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνσή του παρέχοντας έτσι σε αυτόν με τον τρόπο αυτό και ψυχική συνδρομή.
Ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός στην Αθήνα περιοχή Εξαρχείων στις 2-11-91 και περί ώρα 00.50 με μία πράξη του τέλεσε περισσότερα από ένα εγκλήματα.
Ειδικότερα στον παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη με την χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη σε τρίτους και θάνατος προσώπου.
Και συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο με πρόθεση προξένησε έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος (ρουκέτα) των 3,5 και μιας χειροβομβίδας τα οποία εκτόξευσε κατά του ΕΑ 10191 υπηρεσιακού λεωφορείου της ΕΛ.ΑΣ., το οποίο ήταν σταθμευμένο σε υπαίθριο χώρο σταθμεύσεως αυτοκινήτων επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη 47, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο παραπάνω λεωφορείο αυτοκίνητο του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και τμήμα του αμαξώματος, στο ΥΥΕ 9971 Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο του οποίου έσπασε ο πίσω υαλοπίνακας καθώς και στα παρακείμενα κτίρια της οδού Χαριλάου Τρικούπη 48 και 42 των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και κίνδυνος για τους αστυνομικούς που ήταν επιβάτες του λεωφορείου και για τους αστυνομικούς οι οποίοι εκτελούσαν υπηρεσία πέριξ αυτού.
Ήτοι: για τους αστυνομικούς Νικόλαο Γκόγκο, Κωνσταντίνο Μπάκα, Πέτρο Ρουβάκη, Ιωάννη Ανδρώνη, Χρήστο Αμβραζή, Στέφανο Καψάλη, Ιωάννη Αθανασόπουλο, Ιωάννη Δάρη, Σταμάτη Σάββα, Αγαμέμνονα Αραβαντινό, Ευάγγελο Γώγο και Σωτήριο Πολυμενέα, εκ των οποίων οι: Νικόλαος Γκόγκος, Κωνσταντίνος Μπάκας, Πέτρος Ρουβάκης, Ιωάννης Ανδρώνης, Χρήστος Αμβρατζής, Στέφανος Καψάλης, Ιωάννης Αθανασόπουλος και Ιωάννης Δάρης υπέστησαν σωματικές βλάβες και δη, ο Νικόλαος Γκόγκος τραύμα στο δεξιό αυτί, ο Κωνσταντίνος Μπάκας εκδορές στην πνευμονική χώρα, ο Πέτρος Ρουβάκης ουλή στην αριστερά ωμοπλάτη, ο Ιωάννης Ανδρώνης ουλή στην δεξιά μετωπιαία χώρα και ο Χρήστος Αμβρατζής ουλή στην αριστερά «μαζική› χώρα. Ο Στέφανος Καψάλης θλάση στην δεξιά μετωπική χώρα και ο Ιωάννης Αθανασόπουλος οίδημα στην ραχιαία επιφάνεια της δεξιάς άκρης χειρός, ο δε Ιωάννης Δάρης τραυματίστηκε θανάσιμα, υπέστας εκτεταμένο ανώμαλο θλαστικό τραύμα δέκα επί οκτώ εκατοστών σε δεξιά ωτική χώρα μετά εξόδου εγκεφαλικής ουσίας, συνεπεία εισόδου βλήματος και απεβίωσε εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού, ως μόνης ενεργού αιτίας.
Στον παραπάνω τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Χριστόδουλος Ξηρός, Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση με μία ο καθένας πράξη τους τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα.
Και συγκεκριμένα με πρόθεση παρέσχον στον συγκατηγορούμενό τους φυσικό αυτουργό Σάββα Ξηρό: 1) Ο Χριστόδουλος Ξηρός άμεση συνδρομή κατά την εκτέλεση των αδίκων πράξεων που διέπραξε αυτός, ο Σάββας Ξηρός.
Β' ΜΕΡΟΣ
11:00 – 13:00
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τελώντας εν γνώσει για την από αυτόν εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεών του που προανέφερα, και θέλοντας να συμβάλλει στην εκτέλεση αυτών, μετέβη μαζί του στον τόπο των εγκλημάτων και τον βοήθησε στην εκτέλεση αυτών, εξασφαλίζοντάς του δυνατότητα εκτοξεύσεως του παραπάνω βλήματος πάνω από υπάρχοντα μαντρότοιχο, με το να δεχτεί να ανέλθει αυτός, δηλαδή ο αυτουργός, επί των ώμων του και να εκτοξεύσει από εκεί το παραπάνω βλήμα, το οποίο δεν μπορούσε ο αυτουργός να εκτοξεύσει από το σημείο εκείνο κατά άλλο τρόπο λόγω του ύψους του μαντρότοιχου, παρέχοντας έτσι με τον τρόπο αυτό άμεση συνδρομή.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Βασίλειος Τζωρτζάτος στον ίδιο τόπο και χρόνο παρέσχον στον ίδιο φυσικό αυτουργό Σάββα Ξηρό πριν και κατά την εκτέλεση των πράξεών του συνδρομή συνισταμένη στο ότι: τελώντας εν γνώσει για την από αυτόν εκτέλεση των αδίκων πράξεών του και θέλοντας να συμβάλλουν στην εκτέλεση αυτών, μετέβησαν μαζί του στον τόπο των εγκλημάτων και τον ενεθάρρυναν στην εκτέλεση αυτών, παραμένοντας πλησίον του μέχρι την αποπεράτωσή τους και επιτηρώντας τον γύρω χώρο για να αποτρέψουν οποιοδήποτε ενδεχόμενο παρεμπόδισής του και για να του εξασφαλίσουν την ασφαλή απομάκρυνσή του, παρέχοντας έτσι σ’ αυτόν με τον τρόπο αυτό ψυχική συνδρομή.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός και Σωτήριος Κονδύλης, στα Σεπόλια Αττικής στις 20-11-1991 και περί ώρα 00:50 με περισσότερες πράξεις τους τέλεσαν περισσότερα του ενός εγκλήματα και ειδικότερα:
Α. Στον παραπάνω τόπο και χρόνο ενεργώντες από κοινού και έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν κακουργήματα, επεχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτών, χωρίς όμως να ολοκληρώσουν την εκτέλεσή τους για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς τους.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντες από κοινού και έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσουν τους αστυνομικούς Σωκράτη Κότσια, Χρήστο Καρρά, Ιωάννη Παπαφώτη, Γεώργιο Σταυρακάκη και Γεώργιο Σταμάτη, οι οποίοι επεχείρησαν να τους συλλάβουν λόγω απόπειρας κλοπής αυτοκινήτου την οποία κατελήφθησαν οι κατηγορούμενοι να διαπράττουν επ’ αυτοφώρω, με πρόθεση να τους σκοτώσουν πυροβόλησαν εναντίον τους με πιστόλια και έριξαν εναντίον τους χειροβομβίδες.
Όμως, απέτυχαν στην προσπάθειά τους να τους σκοτώσουν, για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσέως τους, γιατί λόγω της άμεσης αντίδρασης των αστυνομικών και της καλύψεώς τους δεν επέφεραν το θανατηφόρο αποτέλεσμα το οποίο επεδίωκαν. Όσον αφορά δε τους εξ αυτών τραυματισθέντες Σωκράτη Κότσια, Χρήστο Καρρά, Γεώργιο Σταμάτη και Ιωάννη Παπαφώτη, και επειδή συμπτωματικά δεν τραυματίσθηκαν αυτοί σε καίρια μέρη του σώματός τους και γιατί έτυχαν εγκαίρου και αποτελεσματικής ιατρικής βοηθείας εξαιτίας της οποίας και διεσώθησαν.
Β. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, οι ίδιοι κατηγορούμενοι, από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη σε τρίτους. Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού, με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με την απασφάλιση και τη ρίψη χειροβομβίδων κατά των προαναφερθέντων αστυνομικών με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κίνδυνος για τους αστυνομικούς αυτούς, οι οποίοι υπέστησαν και σωματικές βλάβες και συγκεκριμένα:
Ο Σωκράτης Κότσιας τραύμα στον αριστερό βραχίονα και στον θωρακικό σπόνδυλο και τη δεξιά μεσοπλάτια χώρα, στο ύψους του εβδόμου αυχενικού σπονδύλου. Ο Χρήστος Καρράς δύο τραύματα της αριστεράς κνήμης, ο Γεώργιος Σταμάτης θλασικό τραύμα δεξιού μηρού και μικρό τραύμα αριστερού μηρού και ο Ιωάννης Παπαφώτης, θλάση μαλακών μορίων δεξιού αντιβραχίου και δύο τραύματα στην κοιλιακή χώρα.
Γ. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, οι ίδιοι κατηγορούμενοι, ενεργώντας από κοινού, με σωματική βία εναντίον προσώπου και με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο ζωής, αφαίρεσαν από άλλον ξένο οδικά κινητό πράγμα με σκοπό να το ιδιοποιηθούν παράνομα.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο από κοινού και με πρόθεση, αφού ακινητοποίησαν στην συμβολή των οδών ?? και ?.. το Α 6418 Δ.Χ. αυτοκίνητο ταξί ασκώντας σωματική βία κατά του οδηγού και κατόχου αυτού Βασιλείου Δημοπούλου και κατά του επιβάτη Γεωργίου Πετρακάκου και απειλώντας αυτούς με τα πιστόλια και τα περίστροφα ότι θα τους σκοτώσουν, αφαίρεσαν από την κατοχή του πρώτου απ’ αυτούς το παραπάνω αυτοκίνητο, το οποίο ανήκε κατά κυριότητα στους Κωνσταντίνο Λιακόπουλο και Κωνσταντίνο Καραμάνο, σε ποσοστό 50% στον καθένα, με σκοπό να το ιδιοποιηθούν παράνομα.
Ο κατηγορούμενος Χριστόδουλος Ξηρός κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στην Αθήνα, στην περιοχή Αμπελοκήπων, στις 8-12-91 και περί ώραν 00:30, με μία πράξη του τέλεσε περισσότερα από ένα εγκλήματα ως ακολούθως:
Α. Στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, με πρόθεση προξένησε έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, με πρόθεση προξένησε έκρηξη δύο αντιαρματικών βλημάτων ρουκετών των 2,36 ιντσών, τα οποία εκτόξευσε κατά το γραφείο της εταιρείας ΒΙΟΧΑΛΚΟ τα οποία βρίσκονταν στον 2ο όροφο του επί της λεωφ. Κηφισίας κτιρίου, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα γραφεία της παραπάνω εταιρείας των οποίων καταστράφηκαν υαλοπίνακες, σε γραφεία του 2ου και του 4ου ορόφου του ιδίου κτιρίου, των οποίων επίσης καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες καθώς και σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα και κίνδυνος για τον ευρισκόμενο εντός του κτιρίου θυρωρό αυτού Δημήτριο Κεφαλόπουλο.
Β. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει κακούργημα με πρόθεση, επεχείρησε πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης αυτού, χωρίς όμως να ολοκληρώσει την εκτέλεσή του για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς του.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο έχοντας αποφασίσει, τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, να σκοτώσει τον Δημήτρη Κεφαλόπουλο, με πρόθεση να τον σκοτώσει προξένησε έκρηξη κατά τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα, όμως απέτυχε στην προσπάθειά του να τον σκοτώσει για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς του γιατί συμπτωματικά δεν τραυματίστηκε αυτός, δηλαδή ο Δημήτριος Κεφαλόπουλος.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός, στην Αθήνα στις 14-7-1992 και περί ώραν 16:10 με μία πράξη τους, τέλεσαν περισσότερα από ένα εγκλήματα που τιμωρούνται κατά το νόμο με στερητικές της ελευθερίας ποινές και ειδικότερα: Στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, από κοινού με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη σε τρίτο και θάνατος ατόμου.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση, προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος ρουκέτας των 3,5 ιντσών, το οποίο εκτόξευσαν κατά του ΗΕ 3945 υπηρεσιακού αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε ο Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, ο Παναγιώτης Κοκκινόπουλος, η Αθανασία Παλαιοκρασσά και η Θεοδώρα Όλγα Αρεταίου, τη στιγμή κατά την οποία αυτό εκινείτο στη συμβολή των οδών Καραγεώργη Σερβίας και Βουλής.
Με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στο παραπάνω αυτοκίνητο, το οποίο έπαθε εκτεταμένες ζημιές στο εμπρόσθιο και αριστερό μέρος του, καθώς και σε παρακείμενα αυτοκίνητα, εκ των οποίων 7, ήτοι: ΤΗΗ 6424 ΙΧ επιβατικό ιδιοκτησίας Χρήστου Ροζέα, ΥΥΑ 4908 ΙΧ επιβατικό ιδιοκτησίας Αποστόλου Σταύρακα, ΒΡ 8077 ΙΧ επιβατικό αγνώστου ιδιοκτησίας, ΥΟ 1399 ιδιοκτησίας Μαρίας Στεργίου κτλ. έπαθαν εκτεταμένες ζημιές στους υαλοπίνακές τους και στο αμάξωμά τους και κίνδυνος για τους επιβάτες του παραπάνω ΗΕ 3945 αυτοκινήτου και για τους διερχομένους πεζούς Στυλιανό Κήλη, Αργυρώ Μουζουράκη, Χρήστο Χιδεριώτη, Αθηνά Μεργούτη, Βασίλειο Δουλγεράκη και Αθανάσιο Αξαρλιάν, εκ των οποίων μάλιστα οι πεζοί Στυλιανός Κήλης, Αργυρώ Μουζουράκη, Χρήστος Χιδεριώτης, Αθηνά Μεργούτη, Βασίλειος Δουλγεράκης και Αθανάσιος Αξαρλιάν υπέστησαν και σωματικές βλάβες.
Και δη, ο Στυλιανός Κήλης, τραύμα στον βολβό του αριστερού οφθαλμού, η Αργυρώ Μουζουράκη θλασικό τραύμα ρινός, ο Χρήστος Χιδεριώτης τραύμα αριστεράς ωμοπλατιαίας χώρας, ρινός και γόνατος, η Αθηνά Μεργούτη, κάκωση κεφαλής, αριστερού γόνατος και οσφυέος, ο Βασίλειος Δουλγεράκης τραύμα ράχεως και δεξιάς ωμοπλάτης, ο δε Αθανάσιος Αξαρλιάν τραυματίστηκε θανάσιμα, υποστάς τραύμα δεξιάς προσθίας θωρακικής χώρας, διαστάσεων 12Χ6 εκ., ρήξη δεξιού πνεύμονος, πτώση αορτής, βαρεία θλάση καρδιάς και πτώση αριστερού θόλου διαφράγματος και απεβίωσε εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού, ως μόνης ενεργού αιτίας.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο, από κοινού και με πρόθεση, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν κακουργήματα, επεχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτών, χωρίς όμως να ολοκληρώσουν την εκτέλεσή τους για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς τους.
Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού και έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσουν τους Ιωάννη Παλαιοκρασσά, Παναγιώτη Φωτεινόπουλο, Αθανασία Παλαιοκρασσά και Θεοδώρα Όλγα Αρεταίου, με πρόθεση να τους σκοτώσουν, προξένησαν έκρηξη κατά τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα.
Όμως απέτυχαν στην προσπάθειά τους να τους σκοτώσουν για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεώς τους, γιατί, λόγω της κινήσεως και της θέσεως του αυτοκινήτου κατά την στιγμή της έκρηξης και της ισχυρής κατασκευής του και της θέσεως στην οποία ευρίσκοντο οι παραπάνω πεζοί κατά τον χρόνο της εκρήξεως, δεν επέφερε αυτή η έκρηξη το αποτέλεσμα το οποίο επεδίωκαν οι κατηγορούμενοι.
Επίσης, γνωρίζοντας ότι είναι ενδεχόμενο από τη ρουκέτα, τα θραύσματά της και τα εξαρτήματα βληθησομένων οχημάτων να πληγούν διερχόμενοι πεζοί και να τραυματιστούν σε καίρια μέρη του σώματος, που ήταν πιθανό να επιφέρουν το θάνατό τους, εν τούτοις αποδέχθηκαν το αποτέλεσμα αυτό και εκτόξευσαν τη ρουκέτα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σε διάφορα μέρη του σώματός τους, οι διερχόμενοι πεζοί, ?. Χιδεριώτης, Αθηνά Μεργούτη και Βασίλειος Δουλγεράκης, ο θάνατος των οποίων που εκείνοι, οι κατηγορούμενοι δηλαδή αποδέχθηκαν, δεν επήλθε τελικά από λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτους της θελήσεώς τους, ήτοι διότι δεν τραυματίστηκαν σε καίρια μέρη του σώματός τους και έτυχαν άμεσης ιατρικής περιθάλψεως.
Γ. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, σκότωσαν άνθρωπο. Συγκεκριμένα: Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού και τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, προξένησαν έκρηξη, γνωρίζοντας ότι ήταν ενδεχόμενο από αυτήν να επέλθει ο θάνατος διερχόμενου πεζού τον οποίο και αποδέχθηκαν, με αποτέλεσμα από την εκτοξευθείσα ρουκέτα να τραυματιστεί θανάσιμα ο διερχόμενος πεζός Αθανάσιος Αξαρλιάν κατά τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα και να επέλθει εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού, ως μόνης ενεργού αιτίας, ο θάνατός του, τον οποίον είχαν αποδεχθεί.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο οι κατηγορούμενοι Χριστόδουλος Ξηρός, Βασίλειος Τζωρτζάτος και Κων/νος Τέλιος, με μία τους ο καθένας πράξη τέλεσαν περισσότερα από ένα αδικήματα και ειδικότερα παρείχαν στους παραπάνω συναυτουργούς Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρό, συνδρομή πριν και κατά την εκτέλεση των αδίκων πράξεων που διέπραξαν αυτοί, η οποία συνδρομή συνίφθη στο ότι:
Τελώντας εν γνώσει για την από αυτούς εκτέλεση των αδίκων αυτών πράξεων τους και τέλος συνδράμοντας στην εκτέλεση αυτών από αυτούς, ο εξ αυτών Βασίλειος Τζωρτζάτος προέβη τις προηγούμενες της πράξεως ημέρες σε προετοιμασία του χώρου πυροδοτήσεως αντιαρματικού βλήματος και στη σύνδεση του βλήματος με το μηχανισμό της πυροδοτήσεως.
Κατά δε την ημέρα των πράξεων μετέβη εκεί, στον τόπο, καθώς και οι συγκατηγορούμενοι του συνεργοί Χριστόδουλος Ξηρός και Κων/νος Τέλιος, στον τόπο της εγκληματικής πράξεως και τους ενεθάρρυναν στην εκτέλεση των εγκλημάτων παραμένοντας πλησίον τους εκεί μέχρι την αποπεράτωση τους και επιθεωρώντας τον κύριο χώρο για να παράσχουν βοήθεια αν χρειαζόταν προς τούτο.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Δημήτριος Κουφοντίνας στην Μεταμόρφωση Αττικής στις 10.11.92 και περί ώρα 23.20, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο και σε εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και χρόνο από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος ρουκέτας των 3,36 ιντσών, το οποίο εκτόξευσαν κατά των γραφείων της ΔΟΥ Νέας Φιλαδελφείας, τα οποία βρίσκονταν στο επί της λεωφόρου Τατοϊου 53 κτίριο.
Με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής, κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα γραφεία της παραπάνω ΔΟΥ, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και τα επιχρίσματα του κτιρίου, ιδιοκτησίας του Χρήστου Κάβουρα και 3 πολυθρόνες, 3 γραφεία, ένα τραπέζι, μία οθόνη υπολογιστή και τα εξ αλουμινίου διαχωριστικά των γραφείων, ιδιοκτησίας του Δημοσίου, καθώς και σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα και κίνδυνος σε εξευρισκομένους εντός του κτιρίου ανθρώπους και το τοπικό δίκτυο της ΔΕΗ, η οποία είναι επιχείρηση κοινής ωφελείας.
Επίσης, οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Βασίλειος Τζωρτζάτος, στο Μαρούσι Αττικής στις 21.12.92 και περί ώραν 08.50, με πρόθεση ενεργώντας από κοινού και έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν κακούργημα, επεχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτού, χωρίς όμως να ολοκληρώσουν την εκτέλεση του για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεως τους.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού και έχοντας αποφασίσει τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση να σκοτώσουν τον Ελευθέριο Παπαδημητρίου, με πρόθεση να τον σκοτώσουν πυροβόλησαν εναντίον του δύο φορές ο πρώτος με πιστόλι των 45 και τρεις φορές ο δεύτερος με περίστροφο των 38 και σε διάφορα μέρη του σώματος του, τη στιγμή κατά την οποίαν αυτός βρισκόταν μέσα στο ΥΒΑ 6460 Ι.Χ. αυτοκίνητο του τύπου ΜΕRCEDES, το οποίο οδηγούσε ο ίδιος και το οποίο είχε διακόψει προσωρινά την πορεία του στο ύψος του οικοδομικού αριθμού 30 της οδού Ρόδου λόγω παρεμβολής του ΥΑΜ 3573 Ι.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου κλειστού τύπου, χρώματος κόκκινου, τύπου FOLKSWAGEN, ιδιοκτησίας Νικολάου Παπαδήμα, το οποίο ήταν κλεμμένο και έφερε κλεμμένες πινακίδες με αριθμό ΥΘΚ 27351 ιδιοκτησίας Παναγιώτη Δρακόπουλου με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν σοβαρά και να υποστεί δύο διαμπερή τραύματα στο δεξιό γόνατο και δύο διαμπερή τραύματα στο αριστερό γόνατο.
Όμως απέτυχαν στην προσπάθεια τους να τον σκοτώσουν, για λόγους εξωτερικούς και ανεξαρτήτως της θελήσεως τους, γιατί συμπτωματικά αυτός δεν τραυματίστηκε σε καίρια μέρη του σώματος του και επειδή έτυχε εγκαίρου και αποτελεσματικής ιατρικής βοήθειας εξαιτίας της οποίας και διασώθηκε.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο ο κατηγορούμενος Δημήτριος Κουφοντίνας τελώντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με πρόθεση παρείχε σ’ αυτούς, στους παραπάνω συναυτουργούς, κατά την εκτέλεση της πράξης τους αυτής άμεση συνδρομή η οποία συνίφθη στο ότι:
Τελώντας εν γνώσει για την από αυτούς εκτέλεση της άδικης αυτής πράξης τους και θέλοντας να συμβάλλει στην εκτέλεση αυτής από αυτούς, μετέβη μαζί τους ένοπλος με πιστόλι στον τόπο του εγκλήματος οδηγώντας το παραπάνω Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο και παρενέβαλε αυτό σκοπίμως στην πορεία του αυτοκινήτου που οδηγούσε ο Ελευθέριος Παπαδημητρίου και ανέκοψε την εμπροσθοπορεία αυτού με τη στάθμευση του αυτοκινήτου που οδηγούσε στο μέσον της οδού και παραπλεύρως ήδη σταθμευμένου αυτοκινήτου.
Έτσι έδωσε τη δυνατότητα στους παραπάνω συγκατηγορουμένους του να τον πυροβολήσουν εξ εγγυτάτης αποστάσεως για να επιτύχουν τον θανάσιμο τραυματισμό του αλλά απέτυχαν στην προσπάθεια τους αυτή για τους λόγους που εξέθεσα προηγουμένως.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Χριστόδουλος Ξηρός στο Μοσχάτο Αττικής στις 12.2.1993 και περί ώραν 21:20, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών, από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα στον αναφερθέντα τόπο και χρόνο από κοινού με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αυτομάτου αυτοσχεδίου ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού, τον οποίον τοποθέτησαν στα γραφεία της ΔΟΥ Μοσχάτου, τα οποία βρίσκονταν στο επί της οδού Αγίων Σαράντα 8 κτίριο, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα γραφεία της παραπάνω ΔΟΥ, των οποίων κατεστράφησαν οι υαλοπίνακες, στο παρακείμενο κτίριο κατοικιών της οδού Αγίων Σαράντα 23 του οποίου καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα και κίνδυνος για ανθρώπους και δη την ευρισκομένη εντός των γραφείων της ΔΟΥ καθαρίστρια Ελένη Λειβαδά και για το διαμένοντα στο παραπάνω γειτονικό κτίριο Λεωνίδα-Σπυρίδωνα Μυλωνά, ο οποίος υπέστη και σωματική βλάβη και δη εκδορές από τη θραύση των υαλοπινάκων.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Δημήτριος Κουφοντίνας στα Καμίνια Πειραιώς στις 9.3.1993 και περί ώραν 23:30, ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο, καθώς και σε εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας.
Συγκεκριμένα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση προξένησαν έκρηξη ενός αντιαρματικού βλήματος ρουκέτας των 2,36 με την εκτόξευση αυτού κατά των γραφείων της ΣΤ΄ ΔΟΥ Πειραιώς τα οποία βρίσκονταν στο επί της οδού Χίου 22 κτίριο, το οποίο εξερράγη, με αποτέλεσμα να προκύψει εξαιτίας της έκρηξης αυτής κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και δη στα γραφεία της παραπάνω ΔΟΥ, των οποίων καταστράφηκαν οι υαλοπίνακες και ένα μεταλλικό ράφι καθώς και σε παρακείμενα κτίρια και σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα και κίνδυνος για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπων και για το τοπικό δίκτυο της ΔΕΗ, η οποία είναι επιχείρηση κοινής ωφελείας.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Θα συνεχίσω εγώ κ. Πρόεδρε. Πριν συνεχίσω θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα για να μπορούν να αντιληφθούν όλοι, για να μην επαναλαμβάνω συνεχώς σε όλες τις περιπτώσεις ανθρωποκτονιών και αποπειρών ανθρωποκτονίας ότι οι πράξεις έχουν τελεστεί με πρόθεση και με ήρεμη ψυχική διάθεση και αποφασίστηκαν και εκτελέστηκαν.
Σε όλες τις περιπτώσεις ληστειών τα πράγματα αφαιρέθηκαν με σκοπό παράνομης ιδιοποίησης και σε όλες τις περιπτώσεις εκρήξεων υπήρξε διακινδύνευση, κοινός κίνδυνος ξένων πραγμάτων και κίνδυνος ανθρώπων.
Επίσης, για να βοηθήσω κυρίως την υπεράσπιση, λέω ότι σημείο αναφοράς είναι το κατηγορητήριο του κ. Κουφοντίνα και αρχίζω να απαγγέλλω κατηγορίες από τον αριθμό 41 και πέρα.
Κατηγορώ τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Σάββα Ξηρό γιατί στην Πετρούπολη Αττικής στις 11 Μαρτίου του 1993 προκάλεσαν έκρηξη. Συγκεκριμένα τοποθέτησαν γύρω στις 5 το πρωί ωρολογιακό μηχανισμό στο κτίριο που στεγάζεται η ΔΟΥ Πετρουπόλεως, ο οποίος εξερράγη προκαλώντας σοβαρές ζημιές στο κτίριο αλλά και στα γειτονικά καταστήματα και στις γειτονικές οικίες.
Κατηγορώ τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Σάββα Ξηρό, διότι στις 24.1.1994 σκότωσαν από πρόθεση τον Μιχάλη Βρανόπουλο. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός με τη μορφή της απλής συνέργιας, δηλαδή οδήγησε τη μοτοσικλέτα με την οποία μετέβησαν στον τόπο του εγκλήματος, ο δε Κουφοντίνας πλησίασε το θύμα, το πυροβόλησε κατ’ επανάληψη, του προκάλεσε σοβαρά τραύματα, συνεπεία των οποίων επήλθε ο θάνατος.
Στον ίδιο τόπο και χρόνο και κάτω από τις ίδιες συνθήκες τελέστηκε και η πράξη της απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον του οδηγού του Μιχάλη Βρανόπουλου κ. Πρίσκου, εναντίον του οποίου πυροβόλησε επίσης με ανθρωποκτόνο σκοπό, ο κατηγορούμενος Κουφοντίνας.
Κατηγορώ τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Σάββα Ξηρό για το ότι στις 11 Απριλίου του 1994 στην οδό Κηφισίας στην περιοχή του Αμαρουσίου προκάλεσαν έκρηξη. Συγκεκριμένα εκτόξευσαν αντιαρματική ρουκέτα 2,36 ιντσών εναντίον του κτιρίου που στεγάζονται η ασφαλιστική εταιρεία ALICO και η ασφαλιστική εταιρεία Κανελλοπούλου με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές στο κτίριο και διακινδύνευση των ενοίκων και των εργαζομένων στον χώρο.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι, Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός τοποθέτησαν εκρηκτικό ωρολογιακό μηχανισμό και προκάλεσαν έκρηξη στις 11 Απριλίου του 1994 στο κτίριο που στεγάζεται η ασφαλιστική εταιρεία «NATIONALE NEDERLANDEN› με τα αποτελέσματα που σας ανέφερα.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι, Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στις 11 Απριλίου του 1994 αποπειράθηκαν να προκαλέσουν έκρηξη. Συγκεκριμένα στις 11 Απριλίου του 1994 στην περιοχή του Περάματος Αττικής τοποθέτησαν δύο πλαστικούς σωλήνες που αποτελούσαν αυτοσχέδιους πυροδοτικούς μηχανισμούς εκτόξευσης βλημάτων και τοποθέτησαν επίσης τα βλήματα στους μηχανισμούς αυτούς, σκοπεύοντας να προκαλέσουν έκρηξη στο αεροπλανοφόρο «ART ROYAL› το οποίο ήταν ελλιμενισμένο σε απόσταση 130 μέτρων από το σημείο που είχαν τοποθετηθεί οι εκρηκτικοί μηχανισμοί. Βέβαια απέτυχαν στην προσπάθεια τους, αυτή γιατί δεν λειτούργησαν οι μηχανισμοί τους οποίους είχαν φτιάξει και ήταν ωρολογιακοί.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι, Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός στις 18 Μαίου του 1994 προκάλεσαν έκρηξη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας ΙΒΜ στην οδό Φιλελλήνων. Συγκεκριμένα γύρω στα μεσάνυχτα της ημέρας εκείνης εκτόξευσαν αντιαρματική ρουκέτα των 2,36 ιντσών με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές και να υπάρξει διακινδύνευση προσώπων και πραγμάτων.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός ως αυτουργός και οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας και Κονδύλης ως απλοί συνεργοί, κατηγορούνται ότι με πρόθεση σκότωσαν στις 4 Ιουλίου του 1994 τον Τούρκο διπλωμάτη Σιπαχίογλου.
Συγκεκριμένα ο Σάββας Ξηρός τον πλησίασε και τον πυροβόλησε 4 φορές, του προκάλεσε σοβαρά τραύματα με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος. Οι δε κατηγορούμενοι Κουφοντίνας και Κονδύλης τον συνόδευαν προκειμένου να κατοπτεύουν τον χώρο, να προστατεύσουν ενδεχομένως τον δράστη και εν πάση περιπτώσει να τον συνδράμουν ψυχικά.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός και Δημήτρης Κουφοντίνας κατηγορούνται για το ότι στις 15 Μαρτίου του 1995 προκάλεσαν έκρηξη στις εγκαταστάσεις του MEGA CHANNEL στην Παιανία Αττικής.
Συγκεκριμένα ο Σάββας Ξηρός πυροδότησε δύο αντιαρματικά των 3 και 5 ιντσών εναντίον των εγκαταστάσεων, ο δε Κουφοντίνας τον συνόδευε ενισχύοντας τον ψυχικά προκειμένου να τον προστατεύσει από οποιοδήποτε ενδεχόμενο.
Με την ίδια πράξη οι κατηγορούμενοι διέπραξαν και το αδίκημα της κατά συρροή απόπειρας ανθρωποκτονίας και απλής συνέργιας στην πράξη αυτή, δεδομένου ότι εντός του κτιρίου βρίσκονταν 7 υπάλληλοι οι οποίοι εντελώς τυχαία δεν σκοτώθηκαν δεδομένου ότι βρίσκονταν σε χώρους που δεν μπόρεσαν οι δράστες να επιτύχουν το αποτέλεσμα που επιδίωκαν.
Οι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός ως αυτουργός, Δημήτρης Κουφοντίνας και κατηγορούμενος Κονδύλης ως απλοί συνεργοί, προκάλεσαν έκρηξη και συγκεκριμένα: Ο Σάββας Ξηρός εκτόξευσε αντιαρματικό βλήμα 3,5 ιντσών κατά των εγκαταστάσεων της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί κίνδυνος ανθρώπων, δηλαδή των υπαλλήλων της Πρεσβείας, οι δε άλλοι δύο κατηγορούμενοι τον συνέδραμαν στην πράξη του αυτή δεδομένου ότι τον συνόδευσαν στον τόπο της πράξεως και τον ενεθάρρυναν παρέχοντάς του ψυχική συνδρομή.
Κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες τελέστηκε η πράξη της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συρροή και της απλής συνέργιας στην πράξη αυτή και συγκεκριμένα, ότι με την ενέργειά τους αυτή επεδίωξαν την δολοφονία των υπαλλήλων της Πρεσβείας Γκάρι Μορν, Στέλλα Μάρτιν και Μάρτιν Μπελτ, αλλά το αποτέλεσμα δεν επήλθε για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, δεδομένου ότι δεν μπόρεσαν να πετύχουν το στόχο τους.
Οι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός κατηγορούνται για την έκρηξη που προκλήθηκε στις 3/10/96 στην οδό Κιθαιρώνος 21 στα Πατήσια και συγκεκριμένα: ο Σάββας Ξηρός ως αυτουργός προκάλεσε την έκρηξη ωρολογιακού μηχανισμού τον οποίον είχε τοποθετήσει κάτω από αυτοκίνητο με ξένες πινακίδες μάρκας MERCEDES που ανήκε στον Αντισμήναρχο Αντώνιο Ρούσσο, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το όχημα, αλλά και αυτοκίνητα που είχαν σταθμεύσει παραπλεύρως. Στην πράξη αυτή τον βοήθησαν με τη μορφή της απλής συνέργιας οι: Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός, οι οποίοι τον συνόδευαν και τον ενίσχυαν.
Οι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός ως αυτουργός, Κουφοντίνας, Κωστάρης και Βασίλης Ξηρός ως απλοί συνεργοί κατηγορούνται για τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Περατικού. Συγκεκριμένα, ο Σάββας Ξηρός πλησίασε το θύμα και το πυροβόλησε τέσσερις φορές στην οδό Φίλωνος του Πειραιά, ενώ βάδιζε αμέριμνος στο πεζοδρόμιο, με αποτέλεσμα να του προκαλέσει σοβαρά τραύματα εξ αιτίας των οποίων επήλθε ο θάνατος. Οι δε άλλοι συνεργοί τον συνόδευαν και τον ενίσχυαν προκειμένου να τελέσει την πράξη αυτή.
Επιπλέον στην ίδια περιοχή και λίγο αργότερα οι ίδιοι κατηγορούμενοι τέλεσαν το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον του Αστυνομικού Θόδωρου Αβδούλου, ο οποίος αντελήφθη τι είχε συμβεί και τους κατεδίωξε για να τους συλλάβει. Ο Σάββος Ξηρός, λοιπόν, πυροβόλησε εναντίον του με ανθρωποκτόνο σκοπό, πλην απέτυχε να τον πλήξει, οι δε άλλοι οι οποίοι τον συνόδευαν, τον συνόδευαν ακριβώς για να του παρέχουν ψυχική συνδρομή στην πράξη του αυτή.
Οι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός ως συναυτουργοί κατηγορούνται ότι προκάλεσαν έκρηξη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Mac Donald’s στο Χαλάνδρι στις 3/2/98 και γύρω στις 03:30 τα μεσάνυχτα.
Συγκεκριμένα, τοποθέτησαν ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος εξερράγη την ώρα εκείνη με αποτέλεσμα να προκληθούν υλικές ζημίες τόσο στο ίδιο το κτίριο, όσο και σε πέντε γειτονικά διαμερίσματα, αλλά και διακινδύνευση και των διερχομένων και των ενοίκων των κατοικιών.
Κάτω από τις ίδιες συνθήκες οι ίδιοι ακριβώς κατηγορούμενοι στις 3/2/98 και γύρω στις 04:00 προκάλεσαν έκρηξη επίσης ωρολογιακού μηχανισμού με τις ίδιες ακριβώς συνέπειες στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Mac Donald’s στη Λεωφόρο Πεντέλης 80 στα Βριλήσσια.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός προκάλεσαν έκρηξη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας «DETROIT MOTORS› στη Λεωφόρο Κηφισίας 29. Συγκεκριμένα, γύρω στα μεσάνυχτα της ημέρας εκείνης τοποθέτησαν ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στην είσοδο του τμήματος Σέρβις της εταιρείας με αποτέλεσμα να προκληθεί έκρηξη από την οποία επήλθαν ζημιές στις εγκαταστάσεις και σε διάφορα αυτοκίνητα τα οποία ήταν τοποθετημένα στις εγκαταστάσεις αυτές και διακινδύνευσαν διερχόμενα οχήματα, οι οδηγοί τους, αλλά και οι ευρισκόμενοι εντός του κτιρίου.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι: Δημήτρης Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλης Ξηρός προκάλεσαν το ίδιο βράδυ, την ίδια μέρα, στις 12/3/1998 γύρω στις 04:00 το πρωί έκρηξη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας CHRYSLER στο Νέο Ψυχικό στην οδό Κατεχάκη 38, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ζημιές στο κτίριο, σε καταστήματα γειτονικών κτιρίων, σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα και διακινδύνευση των ευρισκομένων στα κτίρια και των διερχομένων.
Γύρω δε στα μεσάνυχτα, δηλαδή στις 00:09 της ίδιας μέρας προκάλεσαν έκρηξη στην αντιπροσωπεία της OPEL στη Λεωφόρο Μεσογείων 335 στο Χολαργό, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις και σε γειτονικό κτίριο και διακινδύνευση των διερχομένων.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι: ο μεν Σάββας ως αυτουργός, οι δε Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός ως απλοί συνεργοί προκάλεσαν έκρηξη στις 7/4/1998 γύρω στα μεσάνυχτα στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας CITY BANK Κυψέλης στην οδό Ιωάννου Δροσοπούλου 54.
Συγκεκριμένα ο Σάββας εκτόξευσε αντιαρματική ρουκέτα των 2,36 ιντσών με αυτοσχέδιο πυροδοτικό μηχανισμό από απόσταση 20 μέτρων, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές υλικές ζημίες στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας και στα διαμερίσματα γειτονικών κτιρίων, καθώς και στα αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα, με αποτέλεσμα επίσης να διακινδυνεύσουν και οι ευρισκόμενοι εντός των κτιρίων και διερχόμενοι. Στην πράξη αυτή οι Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός υπήρξαν απλοί συνεργοί δεδομένου ότι τον συνόδευσαν προκειμένου να του παρέχουν ψυχική συνδρομή.
Οι κατηγορούμενοι: Διονύσιος Γεωργιάδης ως αυτουργός και Δημήτρης Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλης Ξηρός ως απλοί συνεργοί, προκάλεσαν έκρηξη στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας ALPHA Πίστεως στην οδό Αχαρνών 364 στις 22/6/1998 και γύρω στις 23:00 το βράδυ. Συγκεκριμένα ο Διονύσιος Γεωργιάδης τοποθέτησε έξω από την Τράπεζα ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος εξερράγη την ώρα που προανέφερα, με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές υλικές ζημίες στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας, αλλά και γειτονικά κτίρια. Οι άλλοι τρεις συγκατηγορούμενοί του υπήρξαν απλοί συνεργοί σ’ αυτή την πράξη δεδομένου ότι τον συνόδευσαν και παρακολούθησαν από κοντινή απόσταση το αν θα πετύχει τις επιδιώξεις τις οποίες επεδίωκε. Είναι νομίζω η πρώτη περίπτωση που εμφανίζεται σε πράξη ο κατηγορούμενος Διονύσιος Γεωργιάδης.
Οι κατηγορούμενοι: Δημήτρης Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός και Βασίλης Ξηρός στις 31/3/1999 ως συναυτουργοί με πρόθεση προκάλεσαν έκρηξη και συγκεκριμένα, γύρω στα μεσάνυχτα στις 31/3/99 εκτόξευσαν αντιαρματική ρουκέτα των 2,36 ιντσών από απόσταση 12 περίπου μέτρων εναντίον των κεντρικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 50 στην Αθήνα.
Οι ίδιοι κατηγορούμενοι λίγες μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 3/4/1999 προκάλεσαν έκρηξη ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού στα γραφεία της 3ης Τοπικής Οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Γαλατσίου στη Λεωφόρο Γαλατσίου 80, με αποτέλεσμα να προκληθούν μικρές ζημιές στο κτίριο που στεγάζονται τα γραφεία, αλλά σοβαρές ζημιές σε γειτονικά καταστήματα και διαμερίσματα του ίδιου ορόφου.
Ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός ως αυτουργός και οι κατηγορούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός ως απλοί συνεργοί προκάλεσαν διαδοχικά τρεις εκρήξεις στον Πειραιά την 5/5/1999. Συγκεκριμένα, οι κατηγορούμενοι τοποθέτησαν τρεις σωλήνες τους οποίους είχαν διαμορφώσει κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να εκτοξεύσουν βλήματα πάνω στη σχάρα ενός αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο οδηγούσε ο Βασίλης Ξηρός μέσα στο οποίο βρισκόταν επίσης ο Κουφοντίνας και ο Σάββας Ξηρός και ήταν έτσι κατασκευασμένο το σύστημα, ώστε τα καλώδια βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο.
Όταν, λοιπόν, έφτασαν έξω από την Τράπεζα «ΜΑΝΗΑΤΑΝ› στην οδό Μιαούλη 95, πυροδοτήθηκε το πρώτο αντιαρματικό βλήμα 2,36 ιντσών με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές υλικές ζημίες και διακινδύνευση των ευρισκομένων στο κτίριο.
Λίγο αργότερα, ελάχιστα λεπτά αργότερα της ίδιας μέρας και όταν έφτασαν έξω από το κτίριο που στεγάζεται η Τράπεζα MIDLAND BANK, ο Σάββας Ξηρός πυροδότησε επίσης ένα ακόμα βλήμα των 2,36 ιντσών με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ζημιές και διακινδύνευση των ευρισκομένων στο κτίριο.
Και ελάχιστα επίσης δευτερόλεπτα αργότερα και όταν έφτασαν στις εγκαταστάσεις της BANK NATIONAL DE PARIS, στην οδό Μιαούλη 91, εκτόξευσε ο Σάββας ένα τρίτο βλήμα των 2,36 ιντσών με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές στις εγκαταστάσεις και σε διάφορα γειτονικά καταστήματα.
Οι κατηγορούμενοι: Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός ως συναυτουργοί στις 7 Μαϊου του 1999 προκάλεσαν έκρηξη στην κατοικία του Ολλανδού Πρέσβη, στην οδό Λυκείου 8 στην περιοχή του Κολωνακίου, περί ώρα 9:35 εξερράγη ωρολογιακός μηχανισμός τον οποίον είχαν τοποθετήσει οι κατηγορούμενοι στην εν λόγω κατοικία, που είναι μια τριώροφη οικοδομή, με αποτέλεσμα να υποστούν σημαντικές ζημιές η κατοικία και διαμερίσματα σε γειτονικές οικοδομές και διακινδύνευση των κατοίκων.
Οι κατηγορούμενοι: Σάββας Ξηρός ως αυτουργός, Δημήτρης Κουφοντίνας και Βασίλης Ξηρός ως απλοί συνεργοί προκάλεσαν έκρηξη στην κατοικία του Γερμανού Πρέσβη που βρίσκεται στην Εθνική Αντιστάσεως 59 Χαλάνδρι στις 2 Μαϊου του 1999.
Συγκεκριμένα μετέβησαν όλοι μαζί στο τόπο, οι δύο –Κουφοντίνας και Ξηρός- βοηθώντας ψυχικά τον αυτουργό Σάββα Ξηρό, ο οποίος από το απέναντι πεζοδρόμιο εκτόξευσε κατά της κατοικίας αντιαρματικό βλήμα των 3,5 ιντσών το οποίο προσέκρουσε στη μετώπη της οικοδομής της διώροφης, προκάλεσε σοβαρές ζημιές και διακινδύνευση των ενοίκων της οικοδομής.
Κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες τελέστηκε το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συρροή, δηλαδή κατά του ίδιου του Πρέσβη Κούνα Καν Χάιτς και της συζύγου του, το αποτέλεσμα όμως δεν επήλθε και ήταν ανεξάρτητο από τη θέληση των δραστών, δεδομένου ότι δεν πέτυχαν το στόχο τους, αφού το βλήμα προσέκρουσε στη μετώπη και όχι λίγο πιο κάτω που ήταν η είσοδος του Γραφείου στο οποίο βρίσκονταν οι φερόμενοι ως παθόντες. Οι δε Βασίλης Ξηρός και Δημήτρης Κουφοντίνας ενίσχυαν ψυχικά με την παρουσία τους τον αυτουργό κάτω από τις συνθήκες που σας προανέφερα.
Οι κατηγορούμενοι: Δημήτρης Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός ως αυτουργοί και οι κατηγορούμενοι Βασίλης Ξηρός και Αγγελική Σωτηροπούλου ως συνεργοί κατηγορούνται για τη δολοφονία του Στρατιωτικού Ακολούθου της Βρετανικής Πρεσβείας Στήβεν Σόντερς που τελέστηκε στις 8 Ιουνίου του 2000 στη Λεωφόρο Κηφισίας στην περιοχή της Φιλοθέης γύρω στις 08:00 το πρωί.
Συγκεκριμένα: οι Κουφοντίνας και Ξηρός αφού προσέγγισαν το θύμα, το οποίο οδηγούσε το αυτοκίνητό του και είχε σταθμεύσει λόγω των κυκλοφοριακών συνθηκών τον πυροβόλησαν και οι δύο, ο ένας με 45ντάρι και ο άλλος με πολεμικό όπλο, του προκάλεσαν σοβαρότατες σωματικές κακώσεις συνεπεία των οποίων επήλθε ο θάνατος.
Ο Βασίλης Ξηρός είχε συνοδεύσει τους δράστες και συγκεκριμένα, είχε οδηγήσει ένα ΒΑΝ φορτηγό αυτοκίνητο, με το οποίο μετεφέρθησαν πλησίον του χώρου που συνέβησαν τα περιστατικά οι Κουφοντίνας και Σάββας και εντός του αυτοκινήτου του οποίου είχε μεταφερθεί το δίκυκλο όχημα το οποίο χρησιμοποίησαν οι εν συνεχεία οι αυτουργοί για να προσεγγίσουν το θύμα.
Η κατηγορουμένη Αγγελική Σωτηροπούλου κατηγορείται για απλή συνέργια που συνίσταται, ότι την προηγούμενη μέρα συνόδευσε τον Δημήτρη Κουφοντίνα στον τόπο του εγκλήματος, όπου γινόταν κατόπτευση του χώρου και προετοιμασίας της δράσης της επόμενης ημέρας.
Οι κατηγορούμενοι: Δημήτρης Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός, Σάββας Ξηρός, Τζωρτζάτος και Τσελέντης κατηγορούνται για ληστεία που τελέστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα ως συναυτουργοί.
Συγκεκριμένα στις 23/12/1987 οι κατηγορούμενοι τέλεσαν την πράξη τους κάτω από τις εξής ιδιαίτερες συνθήκες: Δύο απ’ αυτούς εμφανίστηκαν ως αστυνομικοί στο διευθυντή του Σούπερ Μάρκετ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ› που στεγάζεται στην οδό Αγίου Αντωνίου και ζήτησαν να του κάνουν έλεγχο. Ζήτησαν τα στοιχεία ταυτότητός του και εν συνεχεία τον έβαλαν δια της βίας μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μέσα στο οποίο βρίσκονταν και οι υπόλοιποι συνεργοί.
Τον έθεσαν, του έβαλαν κουκούλα και δέρνοντάς τον ανηλεώς και απειλώντάς τον, τον μετέφεραν στις εγκαταστάσεις του Σούπερ Μάρκετ, απειλώντας δε ότι θα τον κάψουν ζωντανό αυτόν και την οικογένειά του τον εξανάγκασαν να τους παραδώσει το κλειδί του χρηματοκιβωτίου, με αποτέλεσμα να αφαιρέσουν το περιεχόμενο, δηλαδή 6 περίπου εκατομμύρια δραχμές και εν συνεχεία οι δράστες να αποχωρήσουν, αφού άφησαν το θύμα τους δεμένο και πάνω στο κεφάλι του να έχει τοποθετηθεί ένα άδειο βαρέλι.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Τσελέντης, Τζωρτζάτος, Ψαραδέλλης και Σάββας Ξηρός κατηγορούνται για την περίπτωση της ληστείας που τελέστηκε εναντίον των Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στην περιοχή των Πατησίων, στις 13-7-88.
Όλοι οι κατηγορούμενοι και συγκεκριμένα οι: Κουφοντίνας, Τζωρτζάτος, Ψαραδέλλης και Τσελέντης, εισήλθαν στο κατάστημα και απειλώντας τους υπαλλήλους αλλά και τους πελάτες που βρίσκονταν εκεί, αφαίρεσαν από μεν τις εγκαταστάσεις του Ταμείου 11.500.000 δραχμές περίπου, από τον φύλακα του υποκαταστήματος το όπλο του και από μία πελάτισσα που βρισκόταν την ημέρα εκείνη, το βιβλιάριο καταθέσεών της.
Δεν περιορίστηκαν όμως σε αυτό, αλλά ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον φρουρό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου Θεόδωρο Παπαπάνου, δεδομένου ότι πυροβόλησε επανειλημμένως εναντίον του με πιστόλι, με αποτέλεσμα να του προκαλέσει σοβαρά τραύματα. Θάνατος δεν επήλθε, διότι και τα τραύματα δεν ήταν πάρα πολύ σοβαρά, αλλά κυρίως αντιμετωπίστηκε ιατρικώς η περίπτωσή του.
Οι κατηγορούμενοι οι υπόλοιποι ήταν συνεργοί στην πράξη αυτή της απόδοσης ανθρωποκτονίας, δεδομένου ότι με την παρουσία τους ενίσχυσαν τον δράστη στο να ενεργήσει με τον τρόπο που ενήργησε.
Ο Σάββας Ξηρός υπήρξε απλός ενεργός και στην περίπτωση της ληστείας, δεδομένου ότι δεν φαίνεται ότι εισήλθε στην Τράπεζα, αλλά παρέμεινε απέξω εποπτεύων τον χώρο.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Τζωρτζάτος, Τέλιος, Καρατσώλης και Χριστόδουλος Ξηρός, κατηγορούνται για την περίπτωση της ληστείας εναντίον της Τράπεζας Εργασίας Πατησίων, που έγινε στις 29-6-1989.
Την ημέρα εκείνη, φέροντας όπλα, εισέβαλαν στο υποκατάστημα, απείλησαν τους υπαλλήλους με όπλα και αφαίρεσαν 24.000.000 περίπου δραχμές, συνάλλαγμα 2.000.000 περίπου και ταξιδιωτικές επιταγές. Εν συνεχεία απεχώρησαν με τα κλεμμένα αυτοκίνητα τα οποία χρησιμοποίησαν.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Βασίλειος Τζωρτζάτος, Θωμάς Σερίφης, Κονδύλης και Κωστάρης, ο τελευταίος ως απλός συνεργός και οι υπόλοιποι ως συναυτουργοί, κατηγορούνται για τη ληστεία που τελέστηκε εναντίον του υποκαταστήματος Τράπεζας Εργασίας στο Περιστέρι, στις 18-7-1990.
Συγκεκριμένα, οι έξι πρώτες δράστες, εισήλθαν στο κατάστημα οπλισμένοι, ακινητοποίησαν 20 περίπου υπαλλήλους και 15 πελάτες, τα όπλα που έφεραν ήταν πιστόλια και αυτόματα, απείλησαν τον Διευθυντή και τον Υποδιευθυντή ο οποίος τους οδήγησε στο χρηματοκιβώτιο, εκεί με την απειλή του όπλου τον εξανάγκασαν να τους παραδώσει τα χρήματα και εν συνεχεία αποχώρησαν.
Ο Κωστάρης, υπήρξε απλός συνεργός δεδομένου ότι βρισκόταν έξω από το κατάστημα, επιτηρώντας το χώρο, προκειμένου να ειδοποιήσει τους δράστες σε περίπτωση που θα εμφανιζόταν κίνδυνος.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Τζωρτζάτος, Χριστόδουλος Ξηρός, Θεολόγος Ψαραδέλλης, κατηγορούνται ως συναυτουργοί της ληστείας που τελέστηκε εναντίον τουΕΛΤΑ Αιγάλεω στις 16-12-1991. Συγκεκριμένα την ημέρα εκείνη, οι παραπάνω κατηγορούμενοι μαζί και με έναν άλλον ακόμα κατηγορούμενο τουρκικής καταγωγής ονόματι Ολντούρκ, ο οποίος έχει αποβιώσει και ως εκ τούτου έχει πάψει οριστικώς ή ποινική δίωξη, εισήλθαν φέροντας όπλα στις εγκαταστάσεις, στα γραφεία των ΕΛΤΑ Αιγάλεω, απειλώντας δε με τα όπλα αυτά τους υπαλλήλους, αφαίρεσαν το ποσό των 289.000.000 δραχμών.
Δεν περιορίστηκαν όμως μόνο σε αυτό, αλλά όταν ο τροχονόμος Ξηντάρας, ο οποίος είχε πληροφορηθεί ότι κάτι συμβαίνει στην Τράπεζα, επιχείρησε να προσεγγίσει για να ελέγξει, εβλήθη κατ’ επανάληψη με πυροβολισμούς, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί, απέφυγε δε τον θάνατο, τον οποίον επεδίωκαν οι δράστες, και λόγω της αποστάσεως από την οποία εβλήθη, αλλά γιατί μπόρεσε εγκαίρως να προστατευθεί πίσω από αυτοκίνητα σταθμευμένα στην περιοχή.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Κωστάρης και Καρατσώλης, κατηγορούνται ως συναυτουργοί για τη ληστεία που έγινε κατά των ΕΛΤΑ στο Βύρωνα, στις 27-1-1997.
Συγκεκριμένα οι δράστες, αφού δύο απ’ αυτούς, όπως φέρεται, ο Σάββας και ο Χριστόδουλος έσπασαν την πόρτα και τη βιτρίνα των γραφείων με μία σιδερένια ράγα τρένου την οποία είχαν μαζί τους, εισήλθαν οπλισμένοι και αφού απείλησαν τους υπαλλήλους και τους εξανάγκασαν να ανοίξουν το χρηματοκιβώτιο, αφαίρεσαν 95.000.000 δραχμές τα οποία υπήρχαν στο χρηματοκιβώτιο.
Παράλληλα, αφαίρεσαν και έναν άλλο σάκο, τον οποίο νόμιζαν ότι είχα χρήματα γιατί παρακολουθούσαν προηγουμένως τη χρηματαποστολή που είχε πάει τα χρήματα, αλλά είχαν κάνει λάθος και μέσα στο σάκο αυτό υπήρχαν απλώς βιβλία.
Οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Γεωργιάδης, κατηγορούνται με διάφορο βαθμό συμμετοχής, ως συναυτουργοί για την πράξη της ληστείας που έχει τελεστεί κατά του Υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Χρεμωνίδου στο Παγκράτι, στις 17-12-1998.
Με όπλα και κουκούλες εισήλθαν στις εγκαταστάσεις, αφού πυροβόλησαν και έσπασαν τη τζαμαρία και την κεντρική πόρτα, απείλησαν τη Διευθύντρια, πυροβόλησαν στο γόνατο τον Ταμία Αλκιβιάδη Μπεχλίδη με αποτέλεσμα να αφαιρέσουν 115.000.000 δραχμές περίπου.
Κάτω από τις ίδιες συνθήκες, ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον ταμία της Τράπεζας Αλκιβιάδη Μπεχλίδη τον οποίον πυροβόλησε με ανθρωποκτόνο διάθεση και τραυμάτισε, αλλά ο θάνατος δεν επήλθε από αιτία εξωτερικά, δεδομένου ότι ο τραυματισμός δεν ήταν σοβαρός και οι πρώτες βοήθειες και η νοσηλεία ήταν άμεση.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας, Βασίλης Ξηρός και Κωστάρης, κατηγορούνται για τη ληστεία που τελέσθηκε στις εγκαταστάσεις του ΟΤΕ Πειραιά κάτω από τις εξής ειδικότερες συνθήκες:
Ο Σάββας Ξηρός πλησίασε το αυτοκίνητο της χρηματαποστολής της εταιρείας «WACKENHUNG› η οποία μετέφερε χρήματα, παραλάμβανε μάλλον χρήματα από τις εγκαταστάσεις αυτές, γύρω στις 14:30, πυροβόλησε εναντίον του υπαλλήλου της εταιρείας Παναγιώτη Αβδούλου, τον οποίο καταδίωξε μέχρι και τα εσωτερικά του γραφείου και του απέσπασε τα χρήματα που μετέφερε, δηλαδή 78.500.000 δραχμές περίπου.
Οι άλλοι κατηγορούμενοι, τον συνόδευαν, βρισκόμενοι σε παρακείμενο χώρο, ενισχύοντας τον ψυχικά στη δράση του αυτή. Κάτω από τις ίδιες συνθήκες, φαίνεται να έχει τελεστεί η πράξη απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά του ανθρώπου αυτού, η οποία δεν επήλθε για λόγους ανεξαρτήτους από τη θέληση του δράστη και γιατί υπήρξε άμεση ιατρική βοήθεια που αντιμετώπισε τον τραυματισμό.
Οι κατηγορούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Ξηρός και Καρατσώλης, κατηγορούνται ως συναυτουργοί για τη ληστεία που έγινε στον ΟΤΕ Πατησίων στις 2-4-2002.
Συγκεκριμένα την ημέρα εκείνη, γύρω στις 15:45, οι Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Ξηρός και Καρατσώλης, μετέβησαν έξω από τα γραφεία του ΟΤΕ και εξανάγκασαν με πιστόλι τον υπάλληλο της εταιρείας WACKENHUNG Αθανάσιο Σαγανά, να τους παραδώσει τα χρήματα που μετέφερε και συγκεκριμένα 234.000 ευρώ περίπου, και επιταγές 12.000.000 ευρώ περίπου, τα οποία ανήκαν στον ΟΤΕ.
Κάτω από τις ίδιες συνθήκες και λίγο αργότερα, τελέσθηκε πράξη απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά του οδηγού του αυτοκινήτου της εταιρείας WACKENHUNG Λαλιώτη, ο οποίος τους καταδίωξε μετά την αφαίρεση των χρημάτων αλλά οι Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός, αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν πυροβολώντας εναντίον του αυτοκινήτου, πλην απέτυχαν του σκοπού τους, δεδομένου ότι το αυτοκίνητο ήταν θωρακισμένο με αποτέλεσμα ότι δεν κατάφεραν να τον τραυματίσουν.
Οι Ξηρός και Καρατσώλης, υπήρξαν απλοί συνεργοί στην πράξη αυτή, δεδομένου ότι ήταν μαζί τους, τους συνόδευαν και τους ενίσχυαν ψυχικώς.
Μόνο οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός κατηγορούνται για τη ληστεία που έγινε στις 19-7-2000 στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Τσιμισκή, πάλι σε βάρος της εταιρείας WACKENHUNG,
Συγκεκριμένα, όταν το θωρακισμένο αυτοκίνητο της εταιρείας με οδηγό τον Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο και συνοδηγό τον Γεώργιο Σταμάτη, έφτασαν έξω από το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας που βρίσκεται εκεί, με την απειλή του πιστολιού και καραμπίνας, τον ανάγκασε να τους παραδώσει το ποσό των 34.000.000 δραχμών περίπου που ανήκαν στην ΕΥΘ, δηλαδή στην Εταιρεία Ύδρευσης του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Οι ίδιοι δε κατηγορούμενοι, πυροβόλησαν δυο φορές στο δεξί γόνατο τον συνοδηγό του αυτοκινήτου Γεώργιο Σταμάτη με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν.
Οι κατηγορούμενοι Σάββας Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας και Αγγελική Σωτηροπούλου, κατηγορούνται για την περίπτωση της απόπειρας έκρηξης που τελέσθηκε στις 22:30 της 29-6-2002 ημέρα Σάββατο, έξω από τα εκδοτήρια της εταιρείας HELLAS DOLPHIN στον Πειραιά.
Συγκεκριμένα, αφού οι Σάββας Ξηρός και Δημήτρης Κουφοντίνας συναρμολόγησαν δύο αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, μετέβησαν στον τόπο αυτόν, δηλαδή έξω από τα εκδοτήρια της εταιρείας, τοποθέτησαν τον έναν και ενώ ο Σάββας Ξηρός επιχειρούσε να συναρμολογήσει τελικώς και να τοποθετήσει και τον δεύτερο, από κατασκευαστικό λάθος, εξερράγη στα χέρια του με αποτέλεσμα ο ίδιος να τραυματισθεί σοβαρά, ενώ ο δεύτερος μηχανισμός έγινε αντιληπτός από τα όργανα της τάξης τα οποία προσέτρεξαν, με αποτέλεσμα να μην γίνει η έκρηξη και να παραμείνει στο στάδιο της απόπειρας.
Στην πράξη αυτή φέρεται να είναι συνεργός η κα Σωτηροπούλου, η οποία φέρεται να έχει βοηθήσει τους αυτουργούς κατά τον εξής τρόπο: Την προηγούμενη νύχτα, επισκέφθηκε το χώρο μαζί με τον Σάββα Ξηρό για κατόπτριση και προετοιμασία της ενέργειας, εν γνώσει της, ότι την επόμενη ημέρα, στο σημείο εκείνο επρόκειτο να τελεσθεί η πράξη της έκρηξης.
Υπάρχει μια πράξη η οποία δεν αποδίδεται στον κ. Κουφοντίνα, για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε είναι η πράξη η οποία αναφέρεται με αριθμό 3 στο κατηγορητήριο του Σάββα, είναι η Α10 στον κατάλογο που έχετε κ. Πρόεδρε, δηλαδή είναι η περίπτωση της απόπειρας έκρηξης και απόπειρας ανθρωποκτονία κατά του Τζορτζ Κάρος, που τελέστηκε στις 21-1-1988 στη Φιλοθέη.
Κατηγορούμενοι είναι ο Χριστόδουλος Ξηρός, ο Σάββας Ξηρός, ο Π.Τσελέντης και ο Βασίλης Τζωρτζάτος. Κατηγορούνται ότι αφού έφτιαξαν μια βόμβα, μετέβησαν έξω από το σπίτι?..
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ξέρετε, η απαγγελία της κατηγορίας γίνεται να την ακούν κυρίως οι κατηγορούμενοι.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου επειδή έχει γίνει ένα λάθος. Η παρουσία της κας Σωτηροπούλου στον Πειραιά, είναι δύο 24ωρα πριν την πράξη, όπως περιγράφεται και όχι την παραμονή.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ήταν βέβαιο ότι θα διευκρινιζόταν αυτό τελικά, δεν θα έμενε έτσι. Καλώς.
Οι κατηγορούμενοι λοιπόν Χριστόδουλος Ξηρός, Σάββας Ξηρός, Τσελέντης και Τζωρτζάτος, αφού κατασκεύασαν έναν εκρηκτικό μηχανισμό, επιδιώκοντας να δολοφονήσουν τον Τζωρτζ Κάρος, μετέβησαν έξω από την κατοικία του, τοποθέτησαν τη βόμβα στο δοχείο απορριμμάτων που βρισκόταν δίπλα στην είσοδο της κατοικίας στην οδό Γράμμου Βίτσι 13 στη Φιλοθέη, πλην όμως δεν πέτυχαν να ολοκληρώσουν τον σκοπό τους, δηλαδή και την έκρηξη και την απόπειρα ανθρωποκτονίας, δεδομένου ότι έγιναν αντιληπτοί από έναν γείτονα, ο οποίος τους έκανε παρατηρήσεις και προκειμένου να αποφύγουν την εμπλοκή τους, απεχώρησαν.
Θα επανέλθω κ. Πρόεδρε σε κάποιες πράξεις που βαρύνουν όλους τους κατηγορουμένους και είναι οι 2 και 3 πράξη του κατηγορητηρίου που αφορά την διακεκριμένη προμήθεια εκρηκτικών υλών κτλ. Η κατηγορία θα απαγγελθεί εντελώς συνοπτικά όπως λέει η Δικονομία.
Η κατηγορία είναι ότι οι κατηγορούμενοι με τις διακρίσεις που αναφέρονται στο διατακτικό του βουλεύματος και στον χρόνο που επίσης προσδιορίζονται για καθένα χρόνο το βούλευμα είχαν προμηθευτεί εκρηκτικές ύλες και εκρηκτικές βόμβες με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και κίνδυνο για άνθρωπο.
Συγκεκριμένα στον παραπάνω τον τόπο και το χρόνο που προσδιορίζει το βούλευμα με πρόθεση είχαν προμηθευτεί και τοποθετήσει σε κρησφύγετα της εγκληματικής οργάνωσης 17Ν στην οποία ανήκαν τα οποία βρισκόταν σε δύο διαμερίσματα της οδού Πάτμου 84 στα Πατήσια και Δαμάρεως 73 στο Παγκράτι αντίστοιχα, τις παρακάτω εκρηκτικές ύλες και εκρηκτικές βόμβες με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν και να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και κίνδυνο σε άνθρωπο.
Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κατάλογος πάρα πολλών σελίδων στο οποίο δεν κρίνω σκόπιμο να αναγνώσω λεπτομερώς. Είναι τεράστιες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών. Όταν θα έρθει η ώρα να εξετάσουμε την κατηγορία αυτή εκεί θα είμαστε πιο συγκεκριμένοι.
Πρέπει όμως να τονιστεί ότι υπάρχει μια επιπλέον διάκριση, δηλαδή οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Ξηρός Σάββας, Χριστόδουλος Ξηρός, Τζωρτζάτος, Καρατσώλης, Κωστάρης, Τέλιος και Σερίφης, οι άνθρωποι δηλαδή που φέρονται να έχουν εμπλακεί στην κλοπή που έγινε στο στρατόπεδο Σικουρίου για το οποίο έπαψε οριστικώς η ποινική δίωξη λόγω παραγραφής.
Κατηγορούνται επίσης ότι προμηθεύτηκαν τα όπλα και τα πυρομαχικά τα οποία αφαιρέθησαν από τις εγκαταστάσεις την ημέρα εκείνη και συγκεκριμένα 73 αντιαρματικά βλήματα των 2,36, 40 αντιαρματικά βλήματα των 3,5, 460 ηλεκτρονικούς πυροκροτητές νούμερο 33, 250 φυσίγγια των 7,62, 6.200 περίπου φυσίγγια των 0,45 και 1.500 περίπου φυσίγγια των 38.
Επίσης η κατηγορία είναι διαμορφωμένη έτσι ότι ο κάθε δράστης ο οποίος έχει στις επιμέρους κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ήδη κύριε Πρόεδρε χρησιμοποιήσει εκρηκτικά, ότι είχε προμηθευτεί και τα εκρηκτικά αυτά τα οποία χρησιμοποίησε στις επιμέρους αυτές πράξεις.
Επίσης όλοι οι κατηγορούμενοι κατηγορούνται ότι με τις διακρίσεις που επίσης το βούλευμα λέει, τέλεσαν την πράξη της διακριμένης οπλοκατοχής και συγκεκριμένα κατείχαν πολεμικά τουφέκια, αυτόματα, πολυβόλα, πιστόλια, περίστροφα, χειροβομβίδες, πυρομαχικά, εκρηκτικές ύλες, εκρηκτικούς μηχανισμούς και άλλα είδη πολεμικού υλικού. Όλα αυτά τα είχαν προμηθευτεί και τα κατείχαν για λογαριασμό της οργάνωσης στην οποία μετείχαν στα κρησφύγετά τους δηλαδή στην οδό Πάτμου και στην οδό Δαμάρεως.
Ακολουθεί ένας άλλος πάρα πολύ μακρύς κατάλογος για τον οποίο θα ασχοληθούμε λεπτομερώς όταν θα έρθει η ώρα που πρέπει. Συνεχίζοντας την απαγγελία της κατηγορίας φτάνουμε στο σημείο των κλοπών. Φαίνεται με μια σειρά κακουργηματικών κλοπών να έχουν τελεστεί. Οι πράξεις αυτές αφορούν κυρίως ή αυτοκίνητα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στις επιμέρους πράξεις ένα προς ένα ως προς τον χρόνο και τους υπαιτίους που περιλαμβάνονται στο βούλευμα και νομίζω απλώς θα είναι καταπόνηση και του ακροατηρίου και του Δικαστηρίου να αναφέρω ένα προς ένα τα αυτοκίνητα, ένα προς ένα τον συγκεκριμένο χρόνο.
Περιλαμβάνονται δηλαδή αυτά στα κεφάλαια 78-78-79 του κατηγορητηρίου του κ. Κουφοντίνα. Επίσης σε κάποιους από τους κατηγορουμένους αποδίδεται κάποια πλημμελήματα, δηλαδή οπλοκατοχές, μεταφορά κλπ αλλά είναι λεπτομέρειες οι οποίες νομίζω ότι πρέπει να απασχολήσουν το Δικαστήριό σας. Θα απασχολήσω όμως το Δικαστήριό σας λίγο με το κατηγορητήριο του κ. Γιωτόπουλου.
Ο κ. Γιωτόπουλος κατηγορείται για τις εξής πράξεις: έχοντας χαρακτηριστεί ότι έχει ηγετική θέση στην εγκληματική οργάνωση 17Ν ήταν αυτός που επινόησε την τέλεση όλων των εγκλημάτων που ακούσατε δύο μέρες τώρα στα κεφάλαια των συγκατηγορουμένων του, κατέστρωσε το σχέδιο εκτέλεσής τους και ακολούθως εκμεταλλευόμενος την ηγετική του θέση στην οργάνωση και την πνευματική του υπεροχή έναντι των συγκατηγορουμένων του, αλλά και την δύναμη αυτού ως εκ της θέσεώς του και της ιεραρχικής δομής της οργάνωσης, να επιβάλλει κυρώσεις στα μέλη, απευθύνθηκε προς αυτούς και τους έπεισε να διαπράξουν όλες τις πράξεις που προαναφέραμε.
Επιπλέον και όσον αφορά τα εγκλήματα των διακεκριμένων κλοπών που διέπραξαν οι συγκατηγορούμενοί του με την ηθική αυτουργία, αυτός είχε διαμορφώσει χαρακτήρα τέτοιον και οργάνωση ώστε να εμφανίζεται, να τελεί τις πράξεις αυτές κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια δεδομένης της υποδομής, της επαναλαμβανόμενης αυτής πράξεως και της υποδομής που είχε διαμορφώσει.
Ωσαύτως ο κ. Γιωτόπουλος κατηγορείται και για ηθική αυτουργία σε μία πράξη η οποία δεν περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο που αφορά τους άλλους κατηγορουμένους. Είναι πράξη που φέρεται να εκτελεστεί στις 15-11-1983. Είναι το αδίκημα της ανθρωποκτονίας που έχει τελεστεί εναντίον του Γεωργίου Τσάντες και του οδηγού αυτού Νικολάου Βελούτσου.
Συγκεκριμένα την ημέρα εκείνη, δηλαδή στις 15-10-83 στην Κηφισιά άγνωστοι οι οποίοι επέβαιναν σε βέσπα πυροβόλησαν και συγκεκριμένα ο επιβάτης της βέσπας πυροβόλησε κατ’ επανάληψη εναντίον του Τσάντες και του οδηγού του Βελούτσου, οι οποίοι βρισκόταν μέσα σε υπηρεσιακό όχημα με αποτέλεσμα να τους προκαλέσουν σοβαρότατους τραυματισμούς συνεπεία των οποίων επήλθε ο θάνατος.
Αυτοί οι δράστες παραμένουν άγνωστοι. Δεδομένης όμως της σχέσης του κ. Γιωτόπουλου με την 17Ν και τις ενέργειές της αποδίδεται στον κ. Γιωτόπουλο η κατηγορία ότι είναι αυτός ο οποίος προκάλεσε επίσης την απόφαση για την τέλεση αυτής της πράξης στους άγνωστους αυτουργούς.
Πρέπει επίσης να σημειώσω, υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, στην πράξη αυτή υπάρχουν κατηγορούμενοι στους οποίους αποδόθηκε η πράξη και έπαψε προσωρινώς η ποινική δίωξη μέχρι που να συμπληρωθεί ο χρόνος προφανώς της παραγραφής.
Δέχθηκε το βούλευμα ότι υπήρχαν και άλλα μέλη την εποχή εκείνη στην οργάνωση και θα μπορούσαν να είναι τα άλλα μέλη οι δράστες και γι αυτό το λόγο παραπέμπεται ο κατηγορούμενος ως ηθικός αυτουργός στους αγνώστους κατά την ανάκριση δράστες όπως ρητώς αναφέρεται στη σελίδα 697 δεύτερη όψη του βούλευμα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας και το αναφέρω γιατί περιλαμβάνονται στην κατηγορία ότι ο κύριος κατηγορούμενος δεν περιορίστηκε στις ενέργειες αυτές που μορφοποιούν το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας αλλά σε αρκετές από τις επιμέρους πράξεις ήταν παρών.
Όπως αυτό συνέβη στην ανθρωποκτονία κατά του Ρόμπερτ Τσαντ, την ανθρωποκτονία σε βάρος του Νικολάου Μομφεράτου και του Παναγιώτη Ρουσσέτη, της έκρηξης του λεωφορείου στο Καβούρι, της ληστείας στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνος, της ανθρωποκτονίας του Παύλου Μπακογιάννη, της ανθρωποκτονίας σε βάρος του Κωνσταντίνου Περατικού, της ανθρωποκτονίας του Στήβεν Σόντερς, της ληστείας στον ΟΤΕ Αιγάλεω και της έκρηξης στα εκδοτήρια της HELLAS FLY DOLPHIN όπως οι πράξεις σας αυτές έχουν περιγραφεί προηγουμένως.
Επιπλέον αποδίδεται στον κύριο κατηγορούμενο ηθική αυτουργία στις πράξεις που διέπραξαν οι κατηγορούμενοι που έχουν εν τω μεταξύ αποβιώσει. Δηλαδή ο Ιωάννης Σκανδάλης και ο Οσντούλκ Γιανούζ και συγκεκριμένα όσον αφορά τον Σκανδάλη για την απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Ρόμπερτ Τσαντ, της απλής συνέργιας στην ανθρωποκτονία σε βάρος του Χρήστου Μάτη, της απλής συνέργιας στην ανθρωποκτονία σε βάρος του Δημήτρη Αγγελόπουλου.
Όσον δε αφορά τις πράξεις του Οσντούλκ Γιανούζ της απλής συνέργιας στην ανθρωποκτονία σε βάρος του Χρήστου Μάτη, της ληστείας στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω. Αυτές είναι οι πράξεις οι οποίες αποδίδονται στους κατηγορουμένους κύριε Πρόεδρε και για να αποδείξουμε εμείς οι Εισαγγελείς αυτές τις κατηγορίες θα ζητήσουμε να αναγνωσθούν τα έγγραφα και να εξετασθούν οι μάρτυρες που περιλαμβάνονται στους καταλόγους που βρίσκονται ήδη στην δικογραφία.
Αν κάτι μας έχει ξεφύγει να επισημανθεί γιατί καταλαβαίνετε ότι είναι μια τεράστια έκταση να το διορθώσουμε. Την έχει απαγγείλει ήδη την κατηγορία. Όταν ο κ. Λάμπρου απήγγειλλε την κατηγορία για την παράβαση του άρθρου 187 συμπεριέλαβε και τον κυρίο Παπαναστασίου αναφέροντας το χρονικό όριο, γι αυτό άλλωστε είπε ότι μέχρι και το 2003 φαίνεται να είναι η συμμετοχή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος Παπαναστασίου ζήτησε το λόγο.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μόνο για συμμετοχή είπε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε κάτι στο κατηγορητήριο τώρα; Όταν θα ζητήσω τις γενικές πληροφορίες μετά θα πάρετε θέση ο καθένας σας. Το κατηγορητήριο δεν σημαίνει τίποτα άλλο, ως η πολιτεία θέλει να δικαστεί. Από και κει πάρα θα δούμε εμείς αν αυτά είναι υποστατά αν δεν είναι. Ψάχνονται θετικά και αρνητικά όλα. Καταλάβατε; Παρακαλώ οι κ. Συνήγοροι με την σειρά που θέλουν.
?..: (Εκτός μικροφώνου) Μία διευκρίνιση. Το κοινό κακούργημα, η κοινή κατηγορία για την προμήθεια εκρηκτικών υλών κατά το βούλευμα επίσης δεν αποδίδεται στους κατηγορουμένους Διονύση Γεωργιάδη και Βασίλειο Ξηρό.
?..: Σας είπα με τις διακρίσεις που κάνει το βούλευμα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο ως προς τους χρόνους και ως προς τους κατηγορουμένους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν προστίθεται τίποτα τώρα. Παρακαλώ κ. Συνήγορε.
κ.ΜΥΛΩΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, κύριε Εφέτες πρώτα μία διευκρίνιση. Πρώτον εκπροσωπώ τον κύριο Τζωρτζάτο, αυτόν αφορά η διευκρίνιση. Δεν υπάρχει στο κατηγορητήριο και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό που θα πω, κανένα πραγματικό περιστατικό -αν κάνω λάθος με διορθώνει ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας- που να τεκμηριώνει την συμμετοχή του κ. Τζωρτζάτου στην εγκληματική οργάνωση μετά το έτος 1992 και φυσικά μετά την θέσπιση σε ισχύ του νόμου 2928 του έτους 2001. Αυτή είναι η διευκρίνιση.
Όμως έχω ένα άλλο σημείο που θέλω να θίξω. Θα το διατυπώσω πρώτα με την μορφή μιας δικονομικής απορίας. Αν κατάλαβα καλά ολοκληρώθηκε η απαγγελία του κατηγορητηρίου. Όμως για να ακριβολογούμε δικονομικά ενώπιόν σας εισάγεται μια κατηγορία για κάθε έναν από τους κατηγορουμένους και τον κ. Τζωρτζάτο εν προκειμένου που εκπροσωπώ η οποία απαρτίζεται αποκλειστικά και μόνο στο διατακτικό ενός παραπεμπτικού βουλεύματος.
Θα ήταν δικονομικά ορθό, δεν θα το ζητήσω, το λέω από τώρα να διαβαστεί το διατακτικό του παραπεμπτικού βουλεύματος για να ακριβολογούμε. Αυτό που θέλω να κάνω σε ένα μεταγενέστερο στάδιο της δίκης είναι να επισημάνω κάποιες σημαντικές νομικές πλημμέλειες όχι του κατηγορητηρίου που δεν έχει αυτή την στιγμή νομική σημασία, αλλά του παραπεμπτικού βουλεύματος. Αυτό διευκρινιστικά για την πορεία της υπόθεσης.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Ο κύριος Εισαγγελεύ στην απαγγελία της κατηγορίας σε ότι αφορά τις πράξεις που αναφέρονται στη σελίδα 510 του διατακτικού του παραπεμπτικού βουλεύματος και συνίσταται εις το ότι την 2-5-2001 και ώρα 14.25΄ με πρόθεση έγινε ληστεία σε βάρος χρηματαποστολής ?WACKENHUNG?, του υπαλλήλου Κωνσταντίνου Παναγιώτου του ΟΤΕ και αφαιρέθηκαν 78 εκατομμύρια ανέφερε ως συμμέτοχο εις την πράξη αυτή τον εντολέα μου κύριο Ηρακλή Κωστάρη κάτι το οποίο ναι μεν περιείχετο εις την πρόταση του κυρίου Εισαγγελέως για ποινική δίωξη. Το βούλευμα όμως δεν τον παραπέμπει γι αυτή την πράξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Το είδα εγώ κύριε Σταμούλη. Έχετε δίκιο. Περιοριζόμαστε με λίγα λόγια στο βούλευμα. Η απαγγελία είναι ο πανηγυρικός τύπος. Το βούλευμα μέσα στα πλαίσια του διατακτικού του βουλεύματος. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Δεν μπορεί να διαμορφωθεί διαφορετικά.
Λέω ότι η κατηγορία μέσα στα πλαίσια του διατακτικού του παραπεμπτικού βουλεύματος. Δεν μπορούμε τώρα να την διαμορφώσουμε διαφορετικά, εκτός αν επιτρέπεται μεταβολή κατηγορίας κλπ. Θα το δούμε στο τέλος. Τώρα αυτή την στιγμή αυτή είναι η κατηγορία. Καταλάβατε;
?..: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να απαντήσω σε αυτό που ελέχθη προηγουμένως από τον κύριο Συνήγορο σχετικά με την απαγγελία της κατηγορίας. Παρατήρησα ότι συνδέθηκε το θέμα της απαγγελίας της κατηγορίας με την ανάθεση του διατακτικού του βουλεύματος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα ήδη είπε ο κ. συνήγορος δεν τον ενδιαφέρει. Είπε ο άνθρωπος «δεν με ενδιαφέρει πλέον›. Είπε δεν τον ενδιαφέρει πλέον, τελείωσε. Το είπε ο άνθρωπος «νομικά ορθά είναι έτσι λέει, αλλά εν πάση περιπτώσει εγώ δεν έχω πρόβλημα›
?..: (Εκτός μικροφώνου) Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση, κάποια στιγμή ο κ. Πρόεδρος είπε ότι θα διαβαστεί το διατακτικό, που σημαίνει όμως απηγγέλθη η κατηγορία. Εγώ επεσήμανα τη νομική μου άποψη ότι οι κατηγορούμενοι δικάζονται όχι βάσει μιας εισαγγελικής κατηγορίας.
Η εισαγγελική κατηγορία αφορούσε την έγκριση του βουλεύματος. Δικονομικά εισάγονται βάσει κάποιων πράξεων οι οποίες περιέχονται στο παραπεμπτικό βούλευμα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
?..: (Εκτός μικροφώνου) Ο Εισαγγελέας απαγγέλλει την κατηγορία με συνοπτική ακρίβεια. Το ότι ο Εισαγγελέας πιστοποίησε το διατακτικό του βουλεύματος αλλά πάντοτε εν όψει του κανόνος αυτού. Ότι απαγγέλθηκε κατηγορία και την κατηγορία αυτή. Τίποτε άλλο.
?..: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε αυτό που είπε ο κύριος Εισαγγελεύ, απλώς αναφέρω την σημασία του παραπεμπτικού βουλεύματος και στη συνέχεια θέλω να προβάλλω κάποιες ενστάσεις που αφορούν την ακριβή περιγραφή των πράξεων όπως αυτές διατυπώνονται στο παραπεμπτικό βούλευμα. Αυτό έχει νομική σημασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλλον πρέπει να διακόψουμε τώρα. Η διακοπή η οποία θα δοθεί τώρα, είναι ένα μισάωρο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
13:40 – 16:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρίες και κύριοι, επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση η οποία διακόπηκε. Στο σημείο τούτο οι κύριοι κατηγορούμενοι θα κληθούν ένας – ένας να δώσουν γενικές πληροφορίες επί τις πράξεις και φυσικά θα απολογηθούν στο τέλος, δεν θέλουμε λεπτομέρειες. Γενικές πληροφορίες τι θέση παίρνει ο καθένας. Και θα τα πούμε με τη σειρά βέβαια του κατηγορητηρίου.
Ο κ. Κουφοντίνας πρώτος. Έχετε την ευγενή καλοσύνη κ. Κουφοντίνα.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Πιο πριν ήθελα να σας πω για το ζήτημα του προαυλισμού. Είχαμε κάποιες ώρες που βγαίναμε στο προαύλιο, μιλάγαμε και στα τηλέφωνα με τους δικούς μας. Τώρα όπως έχει γίνει ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου επιτρέπετε να σας διακόψω;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Ναι – ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μ’ αρέσει να διακόπτω κανέναν. Εδώ δεν μπορούμε εμείς να τα πούμε αυτά σαν Δικαστήριο.
Εμείς θα σας ρωτήσουμε αν δέχεστε αυτά που ακούσατε σαν κατηγορία ή τα αρνείστε; Τίποτε άλλο. Και στο τέλος βέβαια αναλυτικά έχετε δικαίωμα ή να απολογηθείτε ή να πείτε «εγώ δεν θέλω να απολογηθώ›. Δεν έχουμε εμείς σαν Δικαστήριο δικαιοδοσία εδώ στις φυλακές. Εμείς έτυχε αυτή τη στιγμή να είναι η αίθουσα εδώ για λόγους, ξέρω κι εγώ ποιους, δεν μας φτάνουν τόσες μεγάλες αίθουσες να έχουμε αλλού μάλλον.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Αν εμείς δεν μπορούμε να περπατάμε κάποιες ώρες, ιδιαίτερα κάποιοι από εμάς που έχουν προβλήματα υγείας, δεν θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν και τη δίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ εκφράζω ευχή, αυτά να ικανοποιούνται. Θέλω να περπατάτε, όπως και εγώ θα ήθελα να περπατάω, όπως περπάταγα μέχρι να αρχίσει η δίκη, αλλά τι να κάνω τώρα. Καταλάβατε; Αυτό μπορεί να ρυθμιστεί εδώ από τη Διεύθυνση των Φυλακών και φυσικά και με παράκληση δική μου, διότι πράγματι είναι θέμα όπως λέτε υγιεινής. Κύριε εγώ άμα δεν περπατάω, πως εγώ θα κρατηθώ σαν ζωντανός οργανισμός. Αυτό εντάξει.
Πέστε μου όμως, τι θέση, ακούσατε ένα κατηγορητήριο, το οποίο σας αποδίδουν ένα σωρό πράξεις, σας αποδίδει το διατακτικό του βουλεύματος, τι θέση παίρνετε, δέχεστε ή όχι;
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Έχω και μια δήλωση να σας την καταθέσω μετά. Θεωρώ αυτή τη δίκη, δίκη εκτάκτων μέτρων, δίκη ειδικών ποινών βάσει ειδικών νόμων, δίκη και φρονημάτων, δίκη πολιτική.
Επομένως νομίζω, ότι το Δικαστήριό σας από τη θέσπισή του και από τον τρόπο ορισμού των μελών του, είναι το κατ’ εξοχήν αρμόδιο, για να διαχειριστεί και να διεκπεραιώσει αυτή την καθαρά πολιτική υπόθεση.
Η στάση μου στη διαδικασία θα είναι συνεπής προς τη δήλωση της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης για τη δράση της Επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν. Αρνούμαι το κατηγορητήριο και τις κατηγορίες όπως διατυπώθηκαν και θα αναφερθώ στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Να καταθέσω τώρα τη δήλωση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειάζεται, έχουμε όλο το χρόνο. Οτιδήποτε θέμα ανακύπτει, θα μου ζητάτε εμένα το λόγο και εγώ θα σας τον δίδω. Επίσης στο τέλος με όση αναλυτικότητα επιθυμείτε εσείς, θα απολογηθείτε και θα δούμε με ποιο βαθμό βέβαια θα υπάρχει ευχέρεια μεγαλύτερη, πάρα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι υπάρχει τώρα. Αλλά εάν θέλετε κάποια δήλωση να την δώσετε και να την διαβάσουμε, δεν θα σας το αρνηθώ, ή αν θέλετε στην πορεία της διαδικασίας.
Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Στην πορεία της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποτε νομίζετε κ. Κουφοντίνα εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε, γιατί θα δημιουργηθούν άλλα θέματα προδικαστικά, τα οποία θα απαντήσει πρώτα το Δικαστήριο και αν τελικά κριθεί αρμόδιο και με καλή σύνθεση, μόνο τότε θα κάθεται να πει περισσότερα πράγματα, διαφορετικά είναι πρωθύστερα όλα.
Έχει την καλοσύνη ο κ. Σάββας Ξηρός.
?..: Κύριε Πρόεδρε έχει μια δήλωση, την οποία δεν μπορεί να διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ρωτάω εάν αρνείστε την κατηγορία ή όχι;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Μάλιστα. Δεν θέλω να απαντήσω μονολεκτικά, έχω γράψει μια δήλωση γι’ αυτό το θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, έχετε κάποια δήλωση, να την διαβάσουμε. Αλλά εσείς γενικά λέτε, ότι τις κάνατε αυτές τις πράξεις ή όχι;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Καταλήγει η δήλωση και λέει αυτό που θέλω να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή; Με λίγα λόγια, γιατί η δήλωση τι, δεν μπορείτε να τα πείτε εσείς; Πέστε μου με δυο λόγια και θα την πάρω εγώ και την δήλωση.
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν ακούω, κάνει πολύ αντήχηση εδώ μέσα, δεν ξέρω τι γίνεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω, πέστε με λίγα λόγια εσείς τι θέση παίρνετε στην κατηγορία; Λέτε «τα αρνούμαι όλα, τα δέχομαι όλα› ή «δέχομαι μόνο αυτά που λέτε ότι έκανα εγώ και για τους άλλους δεν τα δέχομαι›. Τι θέση παίρνετε;
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, αλλά θέλω να διαβάσω τη δήλωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, θα την διαβάσουμε. Λοιπόν, δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες και επιθυμώ να μου επιτρέψτε να διαβάσω μια δήλωση. Βεβαίως.
Σ.ΞΗΡΟΣ: Δεν έχω τη δυνατότητα όμως, πρέπει να έρθει κάποιος άλλος να την διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δώστε την μου να την διαβάσω εγώ. Φέρτε την εδώ.
Διαβάζει:
«Δήλωση του κ. Σάββα Ξηρού
Θεωρώ το Δικαστήριό σας αναρμόδιο, προκατειλημμένο και άρα μη δίκαιο και παράνομο.
Αναρμόδιο, γιατί καλείται να δικάσει πράξεις πολιτικές, τις οποίες μόνο αρμόδιος να τις κρίνει είναι ο λαός και η ιστορία.
Προκατειλημμένο και μη δίκαιο, γιατί επιχειρώντας να παρουσιάσει πολιτικές πράξεις σαν ποινικές, μας στερεί τη δυνατότητα να θέσουμε στα πολιτικά και ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν, ενώ παράλληλα υπονοεί κίνητρα διαφορετικά.
Παράνομο, γιατί παραπεμπόμαστε σ’ αυτό με βάση ένα ειδικό νόμο ψηφισμένο από 20 βουλευτές, υπαγορευόμενο από την υπερεθνική κυρίαρχη ελίτ, φτιαγμένο ειδικά για μας μετά από άλλες δυο αποτυχημένες απόπειρες επιβολής παρόμοιων νόμων, καθώς και με βάση άλλες ειδικές διατάξεις θεσπισμένες κατά την εξέλιξη της υπόθεσής μας νόμου και διατάξεων που έρχονται σε αντίθεση ακόμη και με το Σύνταγμα.
Επιπλέον εσείς, οι διορισμένοι σαν άριστοι δικαστές, καλείστε να δημιουργήσετε ένα νομικό προηγούμενο που θα νομιμοποιήσει την περιστολή δικαιωμάτων αιώνων, ώστε το κάθε Δικαστήριο στο μέλλον να αυθαιρετεί σύμφωνα με τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες νομότυπα.
Το πράττετε στη δύση της καριέρας σας διατεταγμένοι να εφαρμόσετε έναν φασιστικό νόμο, τον οποίο γνωρίζετε πολύ καλά από την εποχή της δικτατορίας, Ν.509 στο ξεκίνημά σας στο δικαστικό σώμα. Θα μας δικάσει ένα Ειδικό Δικαστήριο (Έκτακτο Στρατοδικείο) με ένα κατηγορητήριο βασισμένο αποκλειστικά σε ομολογίες.
Σε ό,τι με αφορά, οι ομολογίες μου πάρθηκαν κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες: Παρέμεινα επί 40 ημέρες κρατούμενος κατά παράβαση κάθε νόμου, καθηλωμένος με δεμένα μάτια συνεχώς, χωρίς ύπνο για τέσσερα μερόνυχτα, δεμένος, ιδιαίτερα τις 10 πρώτες ημέρες σφιχτά με σχοινιά και ιμάντες ανακρινόμενος συνεχώς χωρίς αίσθηση του χρόνου κάτω από συνθήκες ψυχολογικής βίας, με απειλές έκδοσης και ζωής έκδοσης (σε άλλο κράτος εννοείτε; Εντάξει), με δημιουργία ατμόσφαιρας φόβου, παροχή ψυχοφαρμάκων που διέλυσαν την προσωπικότητά μου φέρνοντάς με σε κατάσταση άβουλου παιδιού, δημιουργώντας παραισθήσεις και ανικανότητα να ξεχωρίσω το φανταστικό από το πραγματικό.
Οι παρενέργειες εξακολούθησαν και εξακολουθούν ακόμη να υφίστανται μειωμένες, όπως αντιλαμβάνομαι κάθε φορά που κάνω ανασκόπηση κοιτάζοντας προς τα πίσω.
Θεωρώ ότι το Δικαστήριό σας έχει συσταθεί για να συκοφαντήσει όχι μόνο τον αγώνα μας, αλλά και οποιοδήποτε δυναμικό κοινωνικό αγώνα οποιασδήποτε μορφής, καθώς και να τρομοκρατήσει όσους τολμήσουν στο μέλλον ακόμη και να σκεφτούν ανάλογες δράσεις.
Ως εκ τούτου θα παραμείνω στο Δικαστήριό σας και θα πολεμήσω το ξεστοίχειωμα του παρελθόντος και να υπερασπίσω όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά το δικαίωμα του κάθε πολίτη να παλεύει ασυμβίβαστα και να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο.
Θα παραμείνω στο βαθμό που τα επιτρέψει η κατάσταση της υγείας μου, αλλά δεν θα απαντήσω σε ερωτήσεις, παρά μόνο σε όσες αφορούν το πολιτικό μέρος των ενεργειών της Οργάνωσής μας.
Δεν θα σχολιάσω με κανέναν τρόπο τις υποτιθέμενες ομολογίες μου, δεν πρόκειται να κάνω χρήση ευεργετικών διατάξεων που προσφέρθηκαν αφειδώς και δελεαστικότατα, ούτε θα ζητήσω οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση, ούτε θα προσφύγω σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό δικαστήριο, ούτε θα κάνω έφεση στην όποια απόφασή σας.›
Αυτή είναι η δήλωσή σας. Θέλετε κάτι άλλο να προσθέσετε, να πείτε κάτι άλλο; Όχι. Ο κ. Γραμματεύς να την πάρει. Δεν έχει υπογραφή, αλλά την παρέδωσε στα χέρια του Προέδρου και την υπογράφει ο Πρόεδρος, το ίδιο πράγμα είναι. Μην φαίνεται ότι είναι δική μου δήλωση. Εγώ τα διάβασα καθαρά όμως να τα ακούσετε όλοι τι λέει ο άνθρωπος.
Έχουμε τον τρίτο κατηγορούμενο, τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Τον παρακαλώ να έρθει εδώ κοντά μου. Να μου πείτε ποια θέση παίρνετε στο κατηγορητήριο;
Χ.ΞΗΡΟΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, ούτε τις πράξεις, όπως μου αποδίδονται και επιφυλάσσομαι να απαντήσω κατά τη διαδικασία και κατά την απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βασίλειος Τζωρτζάτος. Ναι κ. Τζωρτζάτο.
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Αρνούμαι τις κατηγορίες, αρνούμαι το περιεχόμενο των ομολογιών μου, είναι αποτέλεσμα σωματικής και ψυχολογικής βίας, καθώς και χορήγηση ειδικών ψυχότροπων ουσιών και γι’ αυτό έχω καταθέσει και μήνυση για βασανιστήρια.
Η πραγματικότητα είναι ότι υπήρξα περιφερειακό μέλος της 17Ν από το 1985. Αποστασιοποιήθηκα σταδιακά από το 1990 και αποχώρησα στα μέσα του 1992 για πολιτικούς και προσωπικούς λόγους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να μας πείτε;
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθίστε.
Β.ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Πάτροκλος Τσελέντης. Εσείς ποια θέση παίρνετε σ’ αυτές τις κατηγορίες;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν αποδέχομαι την πρώτη κατηγορία, ότι είχα οποιαδήποτε συμμετοχή στην απόπειρα κατά του Αμερικάνου Ρόμπερτ Τσαντ. Επίσης δεν αποδέχομαι ότι είχα οποιαδήποτε συμμετοχή στη ληστεία στο Σούπερ Μάρκετ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα τα άλλα;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Κατά τα υπόλοιπα αποδέχομαι όσα έχω απολογηθεί έως τώρα, δηλαδή ότι υπήρξα μέλος από το τέλος του 1983 έως το 1988. Από εκεί αποχώρησα, οπότε δεν αποδέχομαι τις οπλοκατοχές και τη συμμετοχή μου έως σήμερα. Τα υπόλοιπα θα τα πω στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστώ. Έχετε κάτι άλλο να προσθέστε;
Π.ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έχω. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Διονύσης Γεωργιάδης. Ελάτε κ. Γεωργιάδη.
Δ.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, γιατί θεωρώ ότι είναι έωλες, είναι παντελώς άσχετες προς το πρόσωπό μου και ασύμβατες προς τον χαρακτήρα μου. Επιφυλάσσομαι να διευκρινίσω οτιδήποτε θέλετε στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάτι άλλο να μας πείτε;
Δ.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Θεολόγος Ψαραδέλλης. Ελάτε κ. Ψαραδέλλη. Εσείς κ. Ψαραδέλλη;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Βασικά δεν αποδέχομαι ότι ήμουν ποτέ μέλος της 17Ν. Διώκομαι σήμερα για την αντιδικτατορική μου δράση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα πόσο χρονών είστε;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Είμαι 60, σαν κι εσάς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ίσα με εμένα; Που το ξέρετε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Το διάβασα, 54 είστε, είμαι 60.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδες που μου βγάλατε την ηλικία μου!
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Δεν ξέρω, εμένα με βγάλανε και 65 κάποτε! Για να με δέσουν σ’ αυτή την ιστορία.
Νομίζω ότι κατά την ακροαματική διαδικασία θα αποδείξω ότι δεν ήμουν ποτέ μέλος της 17Ν γιατί έχω πολλές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τις κατ’ ιδίαν πράξεις που λέει η κατηγορία βέβαια, γιατί εμείς δεν λέμε τίποτα. Εμείς έχουμε μια ουδέτερη θέση.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Απλώς διαβάσατε το βούλευμα αυτή τη στιγμή και που αποδίδονται δύο ληστείες, στις οποίες δεν έχω συμμετάσχει ποτέ, δεν ήμουν ποτέ στη 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Είναι πολύ απλό και με διώκουν οι Αγγλοαμερικάνοι -αν θέλετε να μάθετε- για τη δράση μου της δικτατορίας. Ήταν η δράση τέτοια αντιαμερικάνικη, αντιϊμπεριαλιστική, ήταν όλα αυτά τα οποία εμένα με κατηγορούν σήμερα. Γιατί τόσα χρόνια με ξέρουν στα Σωματεία, στις διαδηλώσεις, στην Ευρώπη, παντού. Δεν είναι ότι μου βάζουν μία κατηγορία σήμερα για τις κοινωνικές μου σχέσεις που είχα με κάποιον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μας τα πείτε, λοιπόν, αναλυτικά κατά την πορεία της δίκης και στο τέλος στην απολογία σας, να δείτε τέλος πάντων τι θα πούνε εναντίον σας και θα απαντήσετε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Θα σας τα πω. Αυτή τη στιγμή δεν διώκομαι εγώ, διώκονται οι ιδέες μου κ. Πρόεδρε. Ναι, οι ιδέες μου. Όπως διώκονται εδώ και 40 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι ιδέες όχι. Δεν μπορώ να το δεχτώ με τίποτα. Το νομικό σύστημα το οποίο εφαρμόζω, δεν επιτρέπει τη δίωξη των ιδεών. Αν διαπιστώσω ότι διώκονται ιδέες, φυσικά και είναι μόνο οι ιδέες που δεν υλοποιούνται σε πράξεις, εγώ δεν μπορώ να πω και μάλιστα τις συγκεκριμένες πράξεις αυτές εγώ ψάχνω, δεν ψάχνω τίποτε άλλο. Ιδέες θα ψάξω εδώ μέσα;
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Καμία πράξη σ’ αυτή την Οργάνωση, την 17Ν δεν με έχει κατηγορήσει κανένας και μου έχουν βάλει δύο ληστείες, χωρίς να υπάρξω μέλος εκεί πέρα ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα ψάξουμε και θα τα βρούμε.
Θ.ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Πιστεύω να τα ψάξετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην αμφιβάλετε καθόλου.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε με βάση τον νόμο τον οποίον θα δικάσετε διώκονται και φρονήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο νόμος; Αφήστε θα τα πούμε στη διαδρομή. Τώρα εδώ ζητάω γενικές πληροφορίες, τι θέση παίρνει ο κάθε κατηγορούμενος.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Αναφέρεται και σε αυτό που είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Κωνσταντίνος Καρατσώλης. Πέστε μου κ. Καρατσώλη εσείς τι θέση παίρνετε σ’ αυτές τις κατηγορίες;
Κ.ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες και επιφυλάσσομαι να αναπτύξω στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας και στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην απολογία σας όταν έρθει η ώρα.
Κ.ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Όταν έρθει η ώρα μου. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ηρακλής Κωστάρης. Ναι, κ. Κωστάρη.
Η.ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες, δεν έχω καμία σχέση με την 17Ν και θα το αποδείξω αυτό στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας και στην απολογία μου με αποδεικτικά στοιχεία που θα προσκομίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να τα προσκομίστε, η κατηγορούσα αρχή θα αποδείξει.
Ο κ. Θωμάς Σερίφης.
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Θα τοποθετηθώ επί των κατηγοριών στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου εδώ, τι λέτε, αρνείστε τις κατηγορίες, τις δέχεστε;
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Αρνούμαι την εισαγωγή των κατηγοριών όχι στο σύνολό τους, επιμέρους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορισμένες. Και θα μας πείτε στην απολογία σας, εγώ κύριε αυτά δέχομαι, εκείνα δεν δέχομαι, στο τέλος.
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή τι δέχεστε τώρα, για να ξέρουμε να παρακολουθούμε;
Θ.ΣΕΡΙΦΗΣ: Θα τοποθετηθώ στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πείτε. Τώρα δεν λέτε τίποτα. Δικαιούστε, ό,τι θέλετε θα μου λέτε. Ούτε σας κάνω ερωτήσεις, αν μου πείτε «εγώ αρνούμαι να απαντήσω›. Δεν έχω δικαίωμα να συνεχίσω. Το δικαίωμα σιωπής θα το σεβαστούμε απόλυτα. Δεν θέλετε να απαντάτε, δεν θα απαντάτε. Καθίστε.
Ο κ. Κωνσταντίνος Τέλιος
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Αποδέχομαι μόνο την φυσική μου παρουσία και μόνο για τις υποθέσεις Ανδρουλιδάκη, Παλαιοκρασσά και την ληστεία της Τράπεζας Εργασίας στα Πατήσια. Αποδέχομαι μόνο τη φυσική μου παρουσία, καμία άλλη συμμετοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή η φυσική σας παρουσία δεν είναι συμμετοχή; Δεν ξέρατε επί παραδείγματι ότι γίνεται κάτι και η φυσική σας παρουσία θα έχει κάποια επίδραση ενισχυτική σε αυτούς οι οποίοι τα διέπραξαν;
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Γνώριζα ότι θα γινόταν κάτι, αλλά δεν είχα καμία συμμετοχή σε αυτό που θα γινόταν, ούτε ενισχυτική συμμετοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρατε. Την πρώτη φορά δεν ξέρατε. Την δεύτερη δεν το μάθατε;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Τοποθετήθηκε κ. Πρόεδρε, ναι, αποδέχεται τη φυσική του παρουσία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρωτάω: το ξέρει; αν θέλει απαντάει. Μπορεί να μην μου απαντήσει. Θέλετε να μου απαντήσετε ή όχι;
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Νομίζω, ότι με αυτό που είπα, ολοκλήρωσα αυτά που ήθελα να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θέλετε τίποτε άλλο. Ναι, κ. συνήγορε καλά κάνατε και επενέβητε, αλλά εγώ τον ρωτάω αν θέλει να πει και κάτι άλλο, αν δεν θέλει δεν το λέει. Τους το δήλωσα, ότι το δικαίωμα σιωπής, εγώ δεν δικαιούμαι, όταν μου πει «δεν σας απαντάω›, δεν θα ρωτάω πάλι. Και αν από την αρχή μου πει «εγώ δεν απαντάω σε τίποτα›, θα τον αφήσω τον άνθρωπο να καθίσει. Καταλάβατε, τα τηρούμε με ευλάβεια απ’ ότι βλέπετε αυτά.
Μπορεί εδώ μέσα την πρώτη μέρα, σηκωνόμαστε όλοι, καθόμαστε όλοι, να μην κρατηθεί απόλυτα η τάξη, αλλά εδώ αυτή τη στιγμή είναι ιερή η στιγμή. Είναι ιερή αυτή η στιγμή και θα τηρήσουμε τη δικονομική τάξη κ. Συνήγορε.
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Κατά τη διάρκεια της απολογίας μου νομίζω θα διευκρινιστούν όλες οι απορίες σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας όταν θέλετε κάτι, μπορείτε να ρωτάτε ή να απευθύνεστε στο Συνήγορό σας, να έχετε όλες τις διευκολύνσεις.
Κ.ΤΕΛΙΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παύλος Σερίφης.
Π.ΣΕΡΙΦΗΣ: Αρνούμαι την κατηγορία. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος της 17Ν. Όταν δημιουργήθηκε ήμουν 17 χρονών και είναι 25 χρόνια ανάπηρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είσαστε πόσα χρόνια ανάπηρος;
Π.ΣΕΡΙΦΗΣ: 25 χρόνια από ατύχημα. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στην απολογία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ. Ο κ. Νικόλαος Παπαναστασίου. Ναι, κ. Παπαναστασίου, τι λέτε εσείς, τι θέση παίρνετε;
Ν.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος της 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αποδέχεστε. Έχετε να πείτε κάτι άλλο;
Ν.ΠΑΠΑ ΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να καθίστε.
Ν.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Σωτήρης Κονδύλης. Παρακαλώ κ. Κονδύλη, τι θέση παίρνετε εσείς;
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Αποδέχομαι αυτά που έχω πει στην προανακριτική μου ομολογία στην ανακριτική και στη δεύτερη ανακριτική απολογία και τίποτα άλλο παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποδέχεστε αυτά τα οποία έχετε πει στις απολογίες σας και τίποτε παραπάνω.
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας λένε δηλαδή πολύ περισσότερα στο βούλευμα.
Σ.ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Υπάρχουν και κάτι άλλα, ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς όλα τα άλλα δεν τα δέχεστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος Ιωάννης Σερίφης.
Ι.ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πριν 25 χρόνια σε αυτήν ακριβώς την αίθουσα δικαζόμουν πάλι για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις. Εδώ και 35 χρόνια, διώκομαι για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, με οποιοδήποτε καθεστώς υπήρχε στην Ελλάδα, είτε βρισκόμουν εδώ, είτε μετανάστης στο εξωτερικό.
Οι διώξεις αυτές γίνονται πάντα με τους ειδικούς νόμους, παλιότερα με τον αντικομμουνιστικό 509 στα Πρωτοδικεία, αργότερα με τα ιδιώνυμα και σήμερα με τους ειδικούς τρομονόμους. Σας ζητώ, να μου παρουσιάσετε επιτέλους εκείνα τα στοιχεία, που πραγματικά υπάρχουν, τα στοιχεία της κατηγορίας μου και όχι αυτά που έγιναν για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του τρομονόμου.
Αλλιώς να με απαλλάξετε από κάθε κατηγορία εδώ και τώρα. Διαφορετικά, να μου αλλάξει η κατηγορία και να δικαστώ γι’ αυτό που εγώ είμαι και όχι αυτό που θέλουν να διώκομαι.
Θέλω να δικαστώ γιατί ανήκω στο Κίνημα Ενεργούς Αμφισβήτησης στο Αντιεξουσιαστικό Κίνημα. Λέω λοιπόν προς τους διώκτες μου και τις κυβερνήσεις τους, υπηρέτες του συστήματος εκμετάλλευσης-καταπίεσης, ότι κάνουν άσκοπο κόπο. Δεν πρόκειται να κάμψουν και να τρομάξουν, να καταστείλουν το επαναστατικό κίνημα, με βρώμικες μεθόδους, σκευωρίες και χαφιεδισμούς. Δεν θα με τρομάξουν και να καταλάβουν ότι αντίθετα μας κάνουν πιο δυνατούς.
Οι ειδικοί νόμοι, τα ειδικά κελιά, ειδικά κλουβιά και λοιπά ειδικά, είναι ταξικός πολιτισμός και πολιτισμός της άρχουσας τάξης και όσων την υπηρετούν και τους προσκυνούν.
Δεν έχω καμία σχέση με αυτά, το γνωρίζετε, το γνωρίζουν οι ασφαλίτες, το γνωρίζουν οι πάντες. Εδώ και τώρα να μου παρουσιάσουν τα στοιχεία όλα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε, τώρα και εμείς περιμένουμε να μας παρουσιάσετε τα στοιχεία. Μπορείτε να καθίσετε αν δεν έχετε κάτι άλλο να πείτε, αλλά δεν χρειάζεται να θυμώνετε, θα τα βρούμε εμείς όλα.
Η κα Αγγελική Σωτηροπούλου παρακαλώ.
κα. Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες, είμαι αθώα, το φωνάζω από την πρώτη στιγμή, είναι άδικες και απαράδεκτες. Διαμαρτύρομαι και εκτίω ποινή προκαταβολικά, και μάλιστα κάτω από άθλιες συνθήκες, στο υπόγειο κάτω από σας. Τα υπόλοιπα στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχετε κάτι άλλο να πείτε. Ο κ. Γιωτόπουλος.
Α.ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αρνούμαι την κατηγορία βέβαια. Βρίσκομαι εδώ, γιατί έτσι το θέλουν οι Αμερικάνοι και οι συνεργάτες τους στην Κυβέρνηση, γιατί ταιριάζουν???τις παραδόσεις του ελληνικού λαού.
Προέρχομαι από γνωστή οικογένεια της Αριστεράς. Αγωνίστηκα δυναμικά κατά της Χούντας και καταδικάστηκα γι’ αυτό από στρατοδικείο. Έβαλα βόμβα στην Πρεσβεία των Αμερικάνων, την εποχή της Χούντας. Δεν εξαργύρωσα την αντιφασιστική και αντιαμερικάνικη δράση μου και ούτε εντάχθηκα σε κανένα Κόμμα τελικά, γιατί δεν συνεργάστηκα.
Το κατηγορητήριο είναι φθηνή αμερικανικοβρετανική κατασκευή που υπογράφεται από εισαγγελείς και πρώην χωροφύλακες. Στηρίζεται σε κατασκευές, σε ομολογίες που αποσπάστηκαν σε εντατικές μονάδες, από ανθρώπους που τους κατέστρεψαν με ψυχοφάρμακα και εκβιασμούς.
Οι απλοί κλητήρες του Αμερικάνου πρέσβη, σας συγκρότησαν με τη μορφή έκτακτου πρωτοδικείου και σας ακύρωσαν πριν καν δικάσετε. Ψήφισαν ειδικό νόμο για να σας μπερδέψουν. Δικάζετε πολιτικά εγκλήματα, κουρελιάζοντας το Σύνταγμα.
Οι στόχοι είναι ολοφάνεροι: να καταδικαστεί σαν κοινό έγκλημα μια εξόφθαλμα πολιτική δραστηριότητα για να συγκαλυφθούν τα εγκλήματα και οι εγκληματικές παραλείψεις των μηχανισμών που κυβέρνησαν και κυβερνούν την Ελλάδα, για να καταδικαστεί κάποιος σαν αρχηγός και να φανεί ότι έκλεισε η υπόθεση.
Το δίλημμα είναι δικό σας: Ή θα γίνετε ο τελευταίος τροχός της άμαξας στραγγαλισμού, ή θα δικάσετε για την τιμή σας για τον λαό και τον πολιτισμό μας. Όσον με αφορά, θα συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά όπως έζησα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να είστε βέβαιος ότι θα δικάσουμε για αυτό που είπατε στο τέλος. Ο κ. Ανέστης Παπαναστασίου.
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Απλώς θέλω να πω ότι δεν έχω καμία σχέση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αρνείστε οποιαδήποτε κατηγορία;
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε στην οργάνωση;
Α.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ολοκλήρωσα αυτό το στάδιο, τώρα αιωρείται κάποια ένσταση για τη σύνθεση.
(Διαλογικές συζητήσεις)
κ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Θα σας φανεί παράδοξο ότι δεν τηρώ την λογική σειρά και σήμερα να ερευνήσετε πρώτα την νομιμότητα της συνθέσεώς σας. Δεν είναι παράδοξο, κατά τούτο, ότι όπως σας είπα και χθες, η ένστασις αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ποιοτική στάθμη της παρούσας συνθέσεως. Και την εκτίμηση την οποία τρέφω εγώ και πιστεύω και οι άλλοι, εις τα πρόσωπά σας. ¶ρα κατά βάθος σας είπα θα ?. εάν η κλήρωσις ήταν σύννομος, να είχατε επανεκλεγεί. Αυτό όμως δεν παύει να θέτει το θέμα, για λόγους εθνικούς, το εάν είναι ή όχι η σύνθεσή σας νόμιμη.
Μέσα στο πνεύμα αυτό λοιπόν, προτάσσω ένα άλλο θέμα, επίσης άκρως σοβαρό, έχοντας την εμπιστοσύνη που ανταποκρίνεται με την ουσίαν, παρά το γεγονός ότι τελεί υπό αναστολή το αίτημα της διερευνήσεως της ενστάσεως της νομιμότητας της συνθέσεώς σας. Πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει έστω ένας νομικός, σεβόμενος εαυτόν και τους λοιπούς συναδέλφους, που δεν παραδέχεται ότι η δημοσιότης η οποία έχει καταργηθεί, αποτελεί έναν όρο σημαντικότατο για δίκαιη δίκη. Επομένως δεν θα αμφισβητήσει κανείς την σημασία της δημοσιότητος.
?..: Κύριε Πρόεδρε θα διακόψω λίγο τον κύριο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Βασίλειε Ξηρέ, ελάτε παρακαλώ, τι θέση παίρνετε στην κατηγορία, όπως την ακούσατε από τον κ. Εισαγγελέα και από το βούλευμα που διαβάσετε;
Β.ΞΗΡΟΣ: Δεν δέχομαι τις κατηγορίες όπως μου αποδίδονται, ούτε τις πράξεις και θα απαντήσω στη συνέχεια για όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν έχετε κάτι άλλο καθίστε.
Συνεχίστε κύριε Οικονομίδη.
κ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αναμφισβήτητα και εάν κανείς ρωτήσει άραγε δεν υπάρχει η δημοσιότης σύμφωνα με το Σύνταγμα; Η απάντηση θα είναι ναι, εν κατακλείδι. Γιατί εάν υποθέσουμε ότι κάναμε αυτή τη δίκη και εκεί ήταν η πόρτα ανοιχτή και μπορούσε να μπει όποιος θέλει, αλλά χωρούσε ένας, το γράμμα του Συντάγματος θα έλεγε ότι, το θέμα είναι εάν και κατά πόσον στη συνείδησή μας ως δημοκρατικών πολιτών, στη συνείδησή σας τη δικανική, μια τέτοια λύση και τέτοια ερμηνεία του Συντάγματος, αν έχει βάση.
Εάν δηλαδή η ευρύτητα της δημοσιότητος δεν είναι ευθέως ανάλογως προς το κύρος των εκδιδομένων αποφάσεων και της δικαιοσύνης αυτής καθαυτής. Εάν δηλαδή υπήρχε η δυνατότης να διευρυνθεί η δημοσιότης και δεν συμβεί αυτό, κατά την γνώμη μου, παραβιάζεται το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη, όχι του τώρα, αλλά πάντοτε, από τότε που με αίμα καθιερώθηκε η δημοσιότης, η οποία αναφέρεται στην ασπίδα για την περιφρούρηση των σημαντικών ατομικών δικαιωμάτων, είμαι βέβαιος, ότι εάν εγνώριζε ότι υπήρχαν μέσα τεχνικά που θα επέτρεπαν σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό να παρακολουθεί πώς απονέμεται η δικαιοσύνη, θα το είχε καθιερώσει έκτοτε.
Μπορώ να πω και τούτο, γνωρίζετε ότι η δικαιοσύνη κατά το Σύνταγμά μας, απονέμεται εν ονόματι του Ελληνικού Λαού. Επομένως τελείται σε σχέση εντολοδόχου προς εντολέα. Είναι αδιανόητον το ότι ο σημερινός νομοθέτης, αναθέτει σε σας να κρίνετε αν αυτοί που σας κρίνουν, δικαιούνται να σας κρίνουν, δικαιούνται να σας ρωτούν στον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Είναι αδιανόητον αυτό. Διότι η δημοσιότης γεννήθηκε, δημιουργήθηκε, όχι υπέρ των δικαστών εις πρώτη φάση, αλλά δεν θα πω εναντίον, οπωσδήποτε προς διαφύλαξη του κατηγορουμένου από δικηγόρον της αυθαιρεσίας.
¶ρα λοιπόν ήταν ατυχής καταρχήν η εναπόθεσις σε εσάς του δικαιώματος να κρίνετε, εάν θα πρέπει, ή δεν θα πρέπει να κρίνεστε από μια ευρείαν μάζα, η οποία ενδεχομένως να έχει την επιθυμίαν να παρακολουθήσει τον τρόπο της απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Και το ερώτημα λοιπόν περιορίζεται, όχι στο εάν υπάρχει δημοσιότης με την στενότατη ερμηνεία, αλλά και το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη, ο οποίος δέχεται την ευρυτέρα δυνατή δημοσιότητα. Εκεί που δέχεται τον περιορισμό της, υπάρχουν τα στοιχεία που την καθορίζουν λεπτομερώς. Διότι είναι ο ανήλικος, διότι είναι η αίθουσα, διότι υπάρχει κίνδυνος, καθορίζει πότε. Από εκεί και πέρα, δεν περιορίζει. Εάν ήταν δυνατόν θεωρητικώς, να υπάρχει ένας χώρος να χωρούσαν πεντακόσιοι, χίλιοι, δεν θα είχαμε περιορισμούς.
Διερωτώμαι λοιπόν, με ποιο δικαίωμα θα περιορίσετε σε ολόκληρον τον ελληνικό λαό, αφού υπάρχει το μέσο που δεν υπήρχε όταν με αίμα κατακτήθηκε η δημοσιότης, εάν μέσα στη συνείδησή σας μπορείτε να πείτε, εμείς όμως κρινόμενοι δεν θέλουμε οι κριτές μας, να γνωρίζουν τας λεπτομερείας με τις οποίες εμείς απονείμαμε την δικαιοσύνη. Δεν θέλουμε να μάθουν αυτοί οι άνθρωποι όταν απολογούνται, εάν θα δακρύσουν, εάν θα χαμογελάνε, εάν θα κοκκινίζουν, πώς θα αντιδρούν, τους το στερείτε αυτό, και το θέλουν αυτό, το ζητούν, για ό,τι και αν πουν.
Ακόμα, ακόμα να εξηγήσουν, αν δεν δικαιολογήσουν, να εξηγήσουν το πώς και γιατί έφθασαν σε ένα τέτοιο σημείο. Ένα ερώτημα τεράστιο, ιστορικό, κοινωνικής σημασίας, πολιτικής σημασίας, το οποίο διψά ο κόσμος ύστερα από 30 χρόνια ταλαιπωρίας πράγματι να μάθει επιτέλους, για εκείνους οι οποίοι σήμερα κατηγορούνται, πώς και γιατί φθάσανε στο σημείο αυτό. Μήπως έχετε δίκιο, μήπως έχετε άδικο, μήπως οτιδήποτε που πιστεύω να το πουν. ¶λλο εάν δεν συμφωνήσετε και δεν συμφωνήσομε. Είναι μια άλλη ιστορία αυτή, είναι εντελώς άλλη ιστορία.
¶ρα λοιπόν ανακύπτει το ερώτημα, πώς θα ερμηνεύσομε το Σύνταγμα. Πόσο συνταγματικός είναι ο νόμος που περιορίζει αυτή την ώρα με όποιος τρόπους και μάλιστα έχει μια ρήτρα, θα την γνωρίζετε οι νομικοί όντες? γιατί πώς να περιμένω εγώ, ότι δεν θα πεταχτεί ένας τυχαίως αν θέλετε οποιοσδήποτε διάλογος και θα πει, εγώ όμως δεν την θέλω την τηλεόραση, παρά το γεγονός ότι δεν θα αμφισβητήσετε ότι είναι ιστορικής σημασίας δίκη. Δεν είναι μια υπόθεση κοινή. Αυτό πρέπει να το ενστερνιστούμε, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. ¶ρα λοιπόν είναι αναγκαίο, να ερευνήσετε βαθιά στην ψυχή σας την δικανική, αν τηρείτε το Σύνταγμα με το νόμο αυτό, όταν περιορίζει μέσα απτά που έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, δεν είναι η πρώτη φορά.
Βεβαίως υπάρχουν αντιρρήσεις. Υπάρχουν αντιρρήσεις του τύπου, μα οι μάρτυρες, θα γνωρίζουν τι ελέχθη στην αίθουσα. Υποκρισία, υποκρισία και θα σας πω γιατί. Εάν μεν η δίκη είναι ωρών, ο μάρτυς κατά νόμον είναι μέσα σε μια αίθουσα και δεν του βάζουμε τηλεόραση και δεν του βάζουμε ραδιόφωνο και εξασφαλίζουμε να μην ξέρει τι έγινε στην αίθουσα.
Εάν η δίκη είναι διαρκείας, μένει σε κανέναν η αμφιβολία, ότι έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει αυθημερόν, ή μήπως τώρα με τα πρακτικά που θα κυκλοφορούν της δίκης δεν θα υπάρχουν όλοι οι μάρτυρες, τι ελέχθη εδώ για να προσαρμοστούν και να δεχθούν και τις συμβουλές σας εάν θέλετε, εάν σας αρέσει θα το πω, δεν θα συμβεί αυτό; ¶ρα λοιπόν είναι υποκρισία.
Ξέρετε, όμως τα ανήλικα τα παιδιά τα καημένα τα οποία βλέπουν στην τηλεόραση μια δίκη, τραγικό, αυτά που δεν βλέπουν ποτέ γιατί δεν υπάρχουν στην τηλεόραση ούτε ανήθικες, ούτε τρομακτικές σκηνές, για την ψυχή τους, δεν υπάρχει τίποτα, μόνο η δίκη θα είναι το κακό.
Γιατί επιτέλους υπάρχει και το κουμπί, υπάρχει και ο πατέρας που θα γυρίσει και θα πει, πήγαινε κοιμήσου, αν μας ενοχλεί το να ακούσουμε μια αγόρευση, η οποία έχει έναν παιδαγωγικό χαρακτήρα σε τελική ανάλυση σε σχέση με άλλα τα οποία βλέπουμε, άρα λοιπόν, εκούσιο είναι αυτό.
Αλλά αυτή η δίκη θα διαρκέσει πολύ, γεγονός το οποίο όμως, έχει μεν ελατήρια αν θέλετε, όχι πάντοτε τα ευγενέστερα, γιατί θέλουμε να προβληθούμε και επομένως πράγματι μπορεί να υπάρξει μια επιμήκυνση. Το Το αγαθόν της επιμηκύνσεως όμως, εν σχέσει με την τραγωδία της επιταχύνσεως, που οφείλεται σε υπηρεσιακούς λόγους αν θέλετε, διότι με 40 υποθέσεις την ημέρα ο καλύτερος δικαστής να τις κρίνει, οπότε τις διάβαζε όταν εγώ δεν προλαμβάνω μια δικογραφία?.
Επομένως εάν εκείνο που είναι εγκληματικό κατά την δικαιοσύνη, είναι η ταχύτης. Επομένως η επιβολή της βραδύτητος θα έχει μόνο ωφέλεια γιατί όλοι θα επιτελέσουν το καθήκον τους ορθότερα αν θέλετε ¶ρα λοιπόν ορθόν είναι το εδάφιο αυτό.
Ακούστηκε τελευταία και ένα άλλο πάλι?.Πότε; Αν ο δικαστής δεν ακούει με υπομονή, δεν ερωτάει με πραότητα, δεν αποφασίζει με σωφροσύνη, δεν αρνείται στους διαδίκους να επιτελούν το καθήκον τους με τα «συντομεύετε κύριοι συνήγοροι› με τα «συντομεύετε κύριοι κατηγορούμενοι›. Κι εδώ πρέπει να προωθηθεί όπως λέει η δικονομία κατά τον αφηγηματικό τρόπο που ?.
Κύριε κατηγορούμενε, αυτό το οποίο λέτε εντάξει, το ξέρουμε, το καταλάβαμε, στην ουσία. Αυτός θέλει να εξηγήσει επί μακρόν, δεν μπορεί να τα πει, δεν έχει τον χρόνο. Όταν συμβαίνουν αυτά, τότε πράγματι και ο δικαστής θα γίνει θέαμα και το δικαστήριο θα γίνει θέατρο. Πότε; Γιατί όταν έρθω υπό την ψυχολογική πίεση-και είναι ένα γεγονός αυτό- της τηλεοράσεως ή του ραδιοφώνου, αναγκαζόμεθα όλοι να επιτελούμε το καθήκον μας. Για να γίνετε δικαστές, όπως τους λέει ο Αριστοτέλης, νους άνευ ορέξεων.
Θα έλεγα λοιπόν ότι, για να δώσω τον λόγο και στους συναδέλφους μου δεν θα πω περισσότερα, τα έχω γράψει στην έκθεσή μου, θα τα δώσω εγγράφως, θέτω θέμα συνταγματικότητας του νόμου αυτού. Ο νόμος αυτός καθαυτός δεν σώζει τίποτα. Ήδη άκουσα κάποιες αρνήσεις. Ένας να αρνηθεί ο νόμος είναι αλυσιτελής και το εγνώριζε ο νομοθέτης, όταν τον έκανε ήξερε κάλλιστα ότι δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Δεν θα υπάρξει περίπτωση να ακουστεί πολιτική?γιατί υπάρχει η νομοθεσία.
Όταν έχουμε πραγματικά και έναν κανιβαλισμό κατά το στάδιο της προανακρίσεως κατά την συζήτηση, δεν μιλάω για την περίπτωση εδώ, που βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι κάποτε λέει, θέλω να πω κάτι που το έχω ξαναπεί στα δικαστήρια, λέει ένα ωραίο ο ? «η καλή φήμη γράφεται επί της άμμου. Η κακή χαρά κατά τρόπον ανεξίτηλο ?.
Και από κει και πέρα να δω εγώ το ? που διεσύρθη, είναι το τεκμήριο της αθωότητας, που είναι ο σεβασμός της προσωπικότητας, που αγωνίζεται ο καημένος να βάλει κάτω το κεφάλι του, και βλέπω δυστυχώς τα όργανα -?. και ούτε θέλω να πω πονηρούς λόγους - του τραβάνε για να μπορέσουν να τον φωτογραφίσουν ,αν είναι δυνατόν και ενώ συμβαίνουν αυτά, δεν είδα κάποιον να ωρύονται, να εξανίστανται, να επιβάλλουν ποινές εξοντωτικές γι’ αυτό ο οποίος καταρρακώνει την προσωπικότητα κάποιου πριν καν όχι δικαστεί, ή καταδικαστεί αμετακλήτως, πριν καν του απαγγελθεί κατηγορία. Κι όταν κάποτε αφήνεται ελεύθερος, διερωτώμαι, αν έχει γωνιά στη γη που να μπορεί να σταθεί αυτός. ?. Αλλά μέσα το δικαστήριο ξεχνάτε τι έλεγαν οι Ρωμαίοι, ανεξαρτήτως του επιχειρήματος μπορώ να πείσω εκ του τρόπου της αδικήσεως, αυτό που του στερείτε, δεν έχετε δικαίωμα?
Φέρνουν τον λαό αυτό, που πρωταγωνίστησε αν θέλετε, να τους δώσει μια εξήγηση. Μια εξήγηση. Και ως τώρα τα πάντα ήταν εις βάρος του, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ομιλίες, πάνελ, δεν ξέρω τι. Εις βάρος του. Ήρθε μια στιγμή να πουν αυτοί εδώ μια γνώμη, μια άποψη, την οποία μπορεί να πετάξουν στο καλάθι, να είναι άχρηστη.
Όταν έρθει λοιπόν να πει αυτά τα πράγματα που πιστεύει ότι μπορεί να τον ωφελήσουν, ή να δώσουν μια εξήγηση, τότε πλέον θυμόμαστε ότι η δημοσιότητα βλάπτει. Πριν δεν έβλαπτε. Τόσο καιρό που τους έχουν με τις κουκούλες και τους τρέχουν από δω κι από κει και λέγονται τα όσα λέγονται, δεν θέλω να μπω στην ουσία του πράγματος, εκεί πέρα δεν μπορώ να τους στερήσω τη δυνατότητα. Όλοι αυτοί που άκουσαν και είδαν αυτά, όλοι αυτοί να μπορέσουν να ακούσουν και πάλι ?
Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν, προβάλλω θέμα αντισυνταγματικότητας του νόμου αυτού τουλάχιστον μια ερμηνεία η οποία πιστεύω ότι ορισμένες αρχές, πρέπει να διέπουν όλο το πλέγμα το δικό μας, όπως είναι η αρχή της καταχρηστικής ενασκήσεως δικαιώματος.
Αφορά και τον νομοθέτη αυτό όταν επιχειρεί να ερμηνεύσει διατάξεις με τέτοιο στενό τρόπο που αντίκειται στο γενικότερο πνεύμα θεμελιακών αξιών επί των οποίων και εδράζεται το Σύνταγμα και όλο το νομικό σύστημα. Γι’ αυτούς τους λόγους ζητώ, να επιτρέψετε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να έχουν τη δυνατότητα πληροφόρησης του λαού.
Και τέλος, όπως σας γράφω στην ένστασή μου με λεπτομέρειες, υπάρχει και η αρχή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία κάνει λόγο για το θέμα του δικαιώματος του ελληνικού λαού όποτε και όπως είναι δυνατόν δια της χρήσεως των μέσων που παρέχονται σήμερα από την τεχνολογία λέει η Διακήρυξη την οποία σας έχω της Ευρώπης, δεν πρέπει οι κυβερνήσεις να παρεμποδίζουν αυτή την πληροφόρηση. Εν ονόματι αυτών των σκέψεων και της ηυξημένης ισχύος που έχουν στην Ευρώπη, οι οδηγίες και οι άλλες διακηρύξεις, νομίζω ότι ο νόμος είναι και αντισυνταγματικός και αντιβαίνει στο γράμμα και στο πνεύμα αυτής της Ευρωπαϊκής Διακηρύξεως, αλλά και αντιβαίνει στον πολιτισμό μας τον δικαιικό για τον οποίον πρέπει να φροντίζουμε όλοι.
(Διαλογικές συζητήσεις)
??: Κύριε Πρόεδρε σας καταθέτω την ένσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι ένσταση, είναι αίτημα να επιτραπούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και το λέω εγώ προκαταβολικά και σας αναλύω, ότι αυτός ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και δεν μπορείτε να τον αρνηθείτε και επιπλέον αντίκειται στο άρθρο 1 της ΕΣΔΑ.
Το Δικαστήριο της ΕΣΔΑ αφήνει τηλεοράσεις μέσα;
??: Κοιτάξτε, δεν μιλάει μέσα, αντιθέτως μιλάει για δημοσιότητα με την έννοια που ανέφερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι το ίδιο γιατί δεν κάνει δημόσιες συνεδριάσεις, αλλά να τα δούμε όμως αυτά. Ορίστε παρακαλώ έχετε το λόγο.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
??: Το Δικαστήριο της ΕΣΔΑ κύριε Πρόεδρε, στηρίζεται σε μια διεθνή σύμβαση, η νομιμότητα της χώρας στηρίζεται στο Σύνταγμα, προεχόντως. Οπότε το ζητούμενο είναι να ερμηνευθεί η Συνταγματική Διάταξη προεχόντως και επικουρικώς το διεθνές δίκαιο με την τάξη που του δίνει το ίδιο το 28 του Συντάγματος.
Επικουρικά με όσα έθεσε ο συνάδελφός μου για την δημοσιότητα και επιφυλασσόμενος προφανώς της κακής συνθέσεως, αφού επιφυλάχθηκε ο ίδιος. Έχουμε έναν νόμο που δημοσιεύθηκε τις 24 Δεκεμβρίου ο οποίος απαγορεύει ολοσχερώς τη δημοσιότητα δια τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και τη μαγνητοσκόπηση των δικών των ποινικών δικαστηρίων, των δικαστηρίων γενικώς αν δεν κάνω λάθος, όχι μόνο των ποινικών δικαστηρίων, εκτός από μια συγκεκριμένη εξαίρεση που ήδη αναφέρθηκε.
Συμφωνώ ότι πρέπει να κριθεί από άποψη συνταγματικότητας σε σχέση με το 93. 2. Θα ήθελα όμως μια προκαταρκτική παρατήρηση. Ότι όταν ο τυπικός νομοθέτης ψηφίζει έναν νόμο που τον ζητάει και η εκτελεστική εξουσία, θα περίμενε η εκτελεστική εξουσία μέχρι την τυχόν κρίση του ως αντισυνταγματικού από κάποιο δικαστήριο να τον τηρεί αυτόν τον νόμο.
Μ’ αυτόν τον νόμο απαγόρεψε την μαγνητοσκόπηση κι εμείς κοιταζόμαστε με μια κάμερα αυτή τη στιγμή. Δεν κάνει κάποια εξαίρεση αυτός ο νόμος για μαγνητοσκόπηση για δημόσιο συμφέρον ή για υπηρεσιακούς ή για αστυνομικούς λόγους. Δεν υπάρχει καμία τέτοια εξαίρεση. Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να πω. Ότι θα έπρεπε, αν μη τι άλλο να τηρούν τους νόμους τους μέχρι να τους κρίνει ένα δικαστήριο.
Πάμε τώρα στο ζήτημα της αντισυνταγματικότητας. Νομίζω ότι εδώ έχουμε μια σαφή διάταξη του ’93 παράγραφος 2, που δεν αφήνει καμιά επιφύλαξη όσον αφορά την πλήρη δημοσιότητα. Και μπαίνει ένα ερώτημα τώρα. Τι είναι η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο σε σχέση με τη δημοσιότητα μιας δίκης; Νομίζω ότι δεν αλλάζει τίποτα σ’ αυτό. Είναι η έμμεση δημοσιότητα. Δηλαδή η περαιτέρω δημοσιότητα που βγαίνει έξω από τη δικαστική αίθουσα στον κάθε ενδιαφερόμενο που θέλει να ανοίξει το ραδιόφωνο του ή την τηλεόραση του και να μάθει τι διεμείφθη σε μια δικαστική αίθουσα. Νομίζω ότι σ’ αυτό το πράγμα πρέπει να συμφωνήσουμε.
Το ερώτημα είναι: Το Σύνταγμα απαγορεύει την έμμεση δημοσιότητα; Το 93.2 είναι σαφές, δεν κάνει καμιά διάκριση μεταξύ της έμμεσης ή της άμεσης δημοσιότητας. Λέει, καλώς ή κακώς αυτό είναι το Σύνταγμα, αυτή είναι η διάταξη στην Ελλάδα, εκεί πέρα μιλάει για πλήρη δημοσιότητα χωρίς διακρίσεις και χωρίς να δίνει νομοθετική εξουσιοδότηση στον κοινό νομοθέτη να την περιορίσει.
Εκεί έγκειται και το πρόβλημα της αντισυνταγματικότητας. Ότι το 93.2 του Συντάγματος, δεν έχει νομοθετική εξουσιοδότηση στον κοινό νομοθέτη να βάζει περιορισμό στην έμμεση δημοσιότητα, τη φυσική πλευρά της δημοσιότητας. Η μόνη εξουσιοδότηση, συνταγματική εξουσιοδότηση, είναι προς τον δικαστή του δικαστηρίου για περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις.
Χρηστά ήθη, προστασία της οικογενειακής ζωής, εξουσιοδότηση και απαγόρευση της δημοσιότητας λοιπόν έχει μόνο το δικαστήριο επί του Συντάγματος και όχι ο κοινός νομοθέτης. Πώς να το κάνουμε, έτσι είναι. Αυτό είναι το σύστημα, οπότε ο κοινός νομοθέτης δεν είχε καν εξουσιοδότηση να ασχοληθεί με το ζήτημα.
Ένα δεύτερο ζήτημα. Υπέρ ποίου τίθεται η δημοσιότητα; Για τους κατηγορούμενους τίθεται η δημοσιότητα, υπέρ άλλων προσώπων της δίκης, των διαδίκων της δίκης, υπέρ του δικαστηρίου; Δεν είναι αυτό το ζήτημα και εσφαλμένως τίθεται αυτό το κριτήριο που θέτει ο νόμος ως μόνη εξαίρεση, αν συμφωνούν όλοι οι παράγοντες της δίκης και υποβάλλουν αίτημα να εγκρίνει το δικαστήριο την δημοσιότητα της δίκης. Γιατί ακριβώς δεν τίθεται υπέρ των παραγόντων της δίκης το δικαίωμα της δημοσιότητας, η αρχή της δημοσιότητας.
Δεν είναι πρόβλημα του κατηγορούμενου δηλαδή να συμφωνεί ή να διαφωνεί, εκτός από τις δυο περιπτώσεις που τις ορίζει συγκεκριμένα το Σύνταγμα. Το πρόβλημα που τίθεται με τη δημοσιότητα είναι ότι πρόκειται για λειτουργικό στοιχείο της ίδιας της δικαιοσύνης γιατί πρόκειται πρακτικά για την συνταγματική επιταγή για έναν άμεσο δημόσιο έλεγχο των δικαστικών αποφάσεων.
Είναι μια κατάκτηση του πολιτισμού να ξεφύγουμε από τα μυστικοσυμβούλια όπως καθιερώθηκε αυτή ως κατάκτηση μετά την γαλλική επανάσταση. Αυτό το πρόβλημα λύνει η δημοσιότητα. Δεν έχει τη σκοπιά του οφέλους ή της βλάβης των διαδίκων, αλλά από τη σκοπιά της λαϊκής κυριαρχίας, της υποχρέωσης της δικαστικής κρίσης να τίθεται υπό την λαϊκή κυριαρχία. Απ’ αυτή την άποψη αυτό το κριτήριο που θέτει κατά τη γνώμη μου είναι αντισυνταγματικό και δεν τίθεται θέμα συζήτησης εδώ αν συμφωνούν ή διαφωνούν οι διάδικοι.
Αλλά να πάμε και σ’ ένα πιο συγκεκριμένο ζήτημα. Ας κοιτάξουμε λίγο και τη βούληση του νομοθέτη, τι θέλει να κάνει με αυτή τη διάταξη; Ποια είναι η λειτουργία της εικόνας; Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό στην εικόνα από τον γραπτό λόγο ή από την προφορική διάδοση της άποψης.
Και η εικόνα και ο γραπτός λόγος, ο οποίος ευτυχώς ακόμα δεν απαγορεύτηκε, δηλαδή ο δημοσιογράφος που γράφει και σχολιάζει μια δίκη, αλλά και ο προφορικός λόγος, του κοινού ακροατή δηλαδή που έρχεται εδώ και μετά πάει στη γειτονιά του και διαδίδει τη γνώμη του για το τι είδε, την κρίση του τελικά, ουσιαστικά είναι μια περιγραφή της πραγματικότητας.
Δεν είναι η πραγματικότητα, είναι ένα σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα και τελικώς δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε το σχόλιο που μας ταιριάζει εκεί. Αυτή είναι η ουσία. Ότι πρέπει ο καθένας να έχει το δικαίωμα να σχολιάσει αυτή τη δίκη, να την κρίνει κατά τη δικιά του άποψη. Αυτή την λειτουργία επιτελεί και η εικόνα.
Η επιλογή των τριών συγκεκριμένων λεπτών ή των άλλων συγκεκριμένων λεπτών από εδώ, είναι ουσιαστικά το σχόλιο του χειριστή της εικόνας πάνω σ’ αυτό που είναι εδώ, πάνω στην πραγματικότητα δηλαδή. Αλλά αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το αποδεχτεί, γιατί άμα το αποδεχόταν αυτό θα ερχόταν σε αντίθεση με το 14 του Συντάγματος. Τελικώς θα περιόριζε την ελευθερία έκφρασης της γνώμης του καθένα. Γιατί γνώμη εκφράζεται με την επιλογή των εικόνων.
Ο νομοθέτης βεβαίως σ’ αυτό το ζήτημα είχε εντελώς διαφορετική γνώμη και νομίζω ότι πρέπει να κριθεί αντισυνταγματική γι’ αυτόν τον λόγο και μόνο. Επιπλέον να λάβουμε υπόψη μας κάτι. Η αρχή της δημοσιότητας εμπεριέχει την κρίση, γιατί είναι δημόσια η δίκη; Απλώς για να έχουμε ανθρώπους πώς να το πω ως «φυτά› εδώ; Για να κριθούμε είναι δημόσια η δίκη. Γι’ αυτό έχει ελεύθερο ακροατήριο. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ταιριάζει η κρίση αυτού που ακούει με τα αυτιά του, δεν μας ταιριάζει η κρίση αυτού που βλέπει με τα μάτια του ή αυτού που επιλέγει εικόνες.
Και τελικώς υπάρχει ένα ζήτημα προστατευόμενου έννομου αγαθού σε σχέση με αυτή τη διάταξη που δημοσιεύτηκε παραμονές των Χριστουγέννων. Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί η διάταξη είναι ποινική. Απαγγέλλει μια απαγόρευση, την τυποποιεί και επιβάλλει και ποινή σε περίπτωση παράβασης, όντως ποινική διάταξη τελικώς θα πρέπει να κριθεί αυτή η διάταξη.
Το προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι μήπως η αποφυγή που προβλήθηκε από τον τύπο της δικανικής πραγματικότητας; Τι σημαίνει; Γιατί αυτό σκέφτηκε. Να μην αποτυπώνεται στρεβλά αυτό που γίνεται εδώ μέσα. Τι σημαίνει στρεβλό; Στρεβλό για μένα είναι η γνώμη που δεν ασπάζομαι, είναι η γνώμη του άλλου. Διαστρέβλωση λέμε, αυτό που ο άλλος επέλεξε να δείξει από αυτό που διαδραματίζεται εδώ. Αλλά αυτό το πράγμα συνάπτεται με την ελευθερία της έκφρασης. Δεν μπορούμε να θέτουμε τέτοια κριτήρια.
Είναι άλλο ένα ζήτημα εκτέλεσης ενός αδικήματος κατά την έκφραση γνώμης, ότι μοντάρεις κάποιες εικόνες με τρόπο εξυβριστικό και εκκωφαντικό, αλλά αυτό αντιμετωπίζεται με τις διατάξεις της εξύβρισης και είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα η προληπτική απαγόρευση μη τυχόν εξυβρίσει ή μη τυχόν διαστρεβλώσει με τρόπο εξυβριστικό. Δεν μπορούμε να βάλουμε βεβαίως σ’ αυτό το επίπεδο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Δεν είναι νομικό το πρόβλημα. Και δε νομίζω ότι μπορεί να παρεμβαίνει ο νομοθέτης προληπτικά επειδή δεν υπάρχει δεοντολογία με τέτοια κριτήρια δηλαδή, με εμπειρικά κριτήρια. Τα πολιτιστικά προβλήματα, εκτελεστική εξουσία έχει άλλους τρόπους να παρέμβει και να τοποθετηθεί. Και απ’ αυτή την άποψη δηλαδή, δεν βλέπω δικαιολογητική βάση σε αυτή τη ρύθμιση.
Το δεύτερο επιχείρημα του συρμού γύρω απ’ αυτή την διάταξη, είναι ο επηρεασμός της δικαιοσύνης. Ο επηρεασμός των παραγόντων δηλαδή της δίκης από την τηλεοπτική μετάδοση, τελικώς ότι με αυτόν τον τρόπο τελικώς θίγεται δηλαδή η ίδια η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Εγώ αυτό το επιχείρημα το βλέπω λιγάκι ανακόλουθο. Γιατί δεν επηρεαζόμαστε από τη δική μας εικόνα. Δηλαδή το να μεταδοθεί η δική μας εικόνα, η εικόνα του δικαστηρίου ή η εικόνα των δικηγόρων, δεν είναι αυτό που θα μας επηρεάσει.
Αυτό που μας επηρεάζει, είναι η γνώμη των άλλων για την εικόνα μας. Η γνώμη των τρίτων. Αλλά πώς μπορούμε να το κάνουμε; Θα απαγορεύσουμε στους τρίτους να υπάρχει γνώμη; Είναι άλλο το ζήτημα στο να προβληθεί η θέση του τάδε δικηγόρου ή του δικαστηρίου ή του κατηγορουμένου κι άλλο τα σχόλια. Αυτά θα επηρεάσουν, όχι η εικόνα κάθε αυτή.
Και κάτι τελευταίο: Κατά τη γνώμη μου, οι τεχνικοί παράγοντες μιας δίκης έχουν υποχρέωση να λειτουργούν δημόσια. Δεν μπορούν να λειτουργούν με περιορισμένες ώρες δημοσιότητας. Από τη φύση του και το δικαστήριο και η θεσμική παράταξη, δηλαδή οι δικηγόροι των δυο πλευρών, οφείλουν να λειτουργούν δημόσια. Δεν μπορούμε να τους προστατέψουμε από τη δημοσιότητα, ούτε την άμεση ούτε την έμμεση. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός του συντακτικού νομοθέτη.
Και θα έλεγα ένα τελευταίο: Αυτή η διάταξη που ψηφίστηκε πρόσφατα, δεν πείθει κανέναν για τις προθέσεις της. Και μόνο από το γεγονός ότι έγινε παραμονές αυτής της δίκης, εντάχθηκε σ’ ένα νομοθέτημα που υπάρχουν κι άλλες ειδικές ρυθμίσεις οι οποίες ευθέως και ευλόγως παραπέμπουν στη συγκεκριμένη δίκη γιατί αυτή είχε μπροστά του ο νομοθέτης ως δίκη όμως δεν τη χαρακτήρισε μέσα σε αυτό το νομοθέτημα σε διάφορες παραγράφους οι οποίες δεν παραπέμπουν καθόλου σε καλές προθέσεις.
Γιατί το λέω αυτό το πράγμα: Γιατί, αφού ο νομοθέτης έχει στο μυαλό του τη συγκεκριμένη δίκη, ας πούμε κι εμείς κάτι γι αυτή τη συγκεκριμένη δίκη. Αυτό που έχω να πω εγώ σε σχέση με τα τηλεοπτικά γι αυτή τη δίκη, είναι ότι το τεκμήριο αθωότητας, έχει προσβληθεί βάναυσα πριν τη δίκη. Δε χρειάζεται να δουν τη δίκη για να προσβληθεί το τεκμήριο της αθωότητας. Όταν αυτοί οι άνθρωποι σύρθηκαν με τον τρόπο που σύρθηκαν σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια επί 8 μήνες, κατασκευάστηκε όλο αυτό το πράγμα, οποιοσδήποτε ήταν προσεκτικός παρατηρητής της τηλεόρασης, αυτό που θα του παρουσιαζόταν ως βαρυσήμαντη πληροφορία, την είχαν ξεχάσει οι ίδιοι που την είπαν.
Αυτό το πράγμα που έγινε, απαγορευόταν και με την παλιά νομοθετική ρύθμιση, μην το ξεχνάμε. Οι εικόνες αυτές που μάθαμε να βλέπουμε επί 8 μήνες αυτούς εδώ τους ανθρώπους να πηγαίνουν από ανακριτικό γραφείο σε ανακριτικό γραφείο και από Εισαγγελέα σε Εισαγγελέα και αυτά έδειχνε η τηλεόραση 8 μήνες, δε χρειαζόταν ο νομοθέτης να ψηφίσει ρύθμιση, την είχε.
Εκείνο που χρειαζόταν ήταν πολιτική βούληση να την εφαρμόσει. Όταν χρειάστηκε να την κάνει, να έχει την πολιτική βούληση και να κρατήσει μακριά τα μέσα ενημέρωσης από τη διαπόμπευση κάποιων κατηγορουμένων, ξέρετε γιατί το έκανε; Μπορεί να κρατήσει τα κανάλια σε απόσταση όταν θέλει να προστατεύσει κάποιον. Εδώ ήθελε να προστατεύσει όμως αυτό που ψήφισε;
Όχι μόνο αυτό, επειδή την ίδια εικόνα την είχαν και τα κρατικά μέσα αυτό το διάστημα, καταλαβαίνετε ότι η πολιτική βούληση ήταν αντίθετη, γι΄ αυτό όταν λέω ότι αυτή η συγκεκριμένη διάταξη δεν πείθει και για τις καλές της προθέσεις, πώς να το κάνουμε. Και ποιο είναι το ζητούμενο κατά τη γνώμη μου, για να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είπαν ποτέ έναν υπερασπιστικό λόγο. Δόθηκαν μου προανακριτικές καταθέσεις όπως δόθηκαν, σας είπαν και με τις δηλώσεις τους τι γνώμη έχει ο καθένας για την προανακριτική του κατάθεση και από τότε, χτίζεται ένα πράγμα στο οποίο δεν συμμετείχαν. Δεν υπήρξε λόγος δηλαδή από την πλευρά τους. Η μόνη δυνατότητα που έχουν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, όπως και κάθε κατηγορούμενος, η δίκη είναι τελικά.
Εδώ θα πουν τη γνώμη τους για την κατηγορία. Αυτό το πράγμα, να διαμεσολαβήσουν, δεν θα έπρεπε να το στερήσουν, γιατί τελικά με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο βγαίνει. Αν κόψουμε την εικόνα – ουσιαστικά τι κάνει, τον διαμεσολαβητή – βγαίνει απ’ τη γνώμη ενός άλλου δηλαδή και λιγότερο βγαίνει από τη γνώμη ενός που χειρίζεται τον γραπτό λόγο. Περισσότερα πράγματα θα βγουν από την εικόνα. Γι’ αυτό κόβεται η εικόνα. Να λέμε τα πράγματα με σαφήνεια.
Από κει και πέρα νομίζω ότι πρέπει να επιτρέψετε -έκκληση υποβάλλω- τη δημόσια προβολή της δίκης από τα δημόσια μέσα. Πώς θα γίνει αυτό το πράγμα; Αυτό είναι τελείως διάφορο ζήτημα, κρίνεται συνταγματικώς, αν θα είναι μία κάμερα, αν θα είναι σταθερή, αν θα είναι ένα μικρόφωνο, αυτό είναι άλλο θέμα.
(Διαλογικές συζητήσεις)
?..: (Εκτός μικροφώνου) ?Είναι δηλαδή η χρήση των σύγχρονων μέσων, ένα δικαίωμα που έχει το κοινωνικό σύνολο. ¶ρα τέθηκε με τον τελευταίο νόμο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων είναι περιορισμός? αυτά τα δικαιώματα και περιορίζει τη δημοσιότητα της δίκης. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ, για να αποφασίσετε αν αυτός ο νόμος είναι αντισυνταγματικός ή όχι.
Αυτός ο νόμος περιλαμβάνει κατά την άποψή μου και μιαν άλλη αντισυνταγματικότητα, ότι περιορίζει τη δικαιοδοτική εξουσία του δικαστηρίου με το να θέτει προϋποθέσεις σύμφωνης γνώμης όλων των διαδίκων. Δηλαδή δεν αφήνει να λειτουργήσει η δικαιοδοτική εξουσία στο δικαστήριο όταν το αποφασίσει. Όλα τα άλλα χρονικά πλαίσια που υπήρχαν, άφηναν την τελευταία αυτή εξουσία να ασκηθεί από το δικαστήριο?. Μπορούσε να αφήσει τη δικαιοδοτική εξουσία του δικαστηρίου και ανεξάρτητα από τη βούληση των φερόντων το δικαστήριο να έχει τη δυνατότητα προς τη σωστή κατεύθυνση ερμηνεύοντας τη συνταγματική διάταξη και τη δικονομική διάταξη, ώστε να κάνουμε μετάδοση ελεύθερη, προς την κατεύθυνση της ποινικής δίκης που σας είπα προηγούμενα.
¶ρα λοιπόν, ο πλήρης περιορισμός και ο περιορισμός και της δικαιοδοτικής δυνατότητας που έχει το δικαστήριο νομίζω είναι στα όρια παράτασης του συνταγματικού κανόνα και της δημοσιότητας αλλά και της διάκρισης που πρέπει να έχουν οι εξουσίες και η κάθε μια να κάνει τη δουλειά της. ¶ρα νομίζω ότι έχει μια βασιμότητα αυτό.
Μια άλλη ρύθμιση που μπορεί να μπει είναι να δούμε αν συναινούν όλα τα μέλη?.Η τοποθέτηση ότι είναι δημόσιο συμφέρον και ότι είναι μια δίκη η οποία θα πρέπει να μεταδοθεί ευρύτερα, αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που πλήττεται το εξωτερικό στοιχείο αυτής της δίκης?
Το τρίτο σημείο που θέλω να σας πω είναι ότι πρέπει να δείτε την ιστορικότητα, την πρακτική δηλαδή που έχουμε ακολουθήσει στη χώρα, από πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχει υπάρξει στις σημαντικές δίκες, είτε με την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, είτε με την έννοια της ανάγκης ευρύτερης πληροφόρησης, πλήρης απαγόρευση. Σε καμία δίκη στην Ελλάδα ως τώρα, δεν έχει γίνει πλήρης απαγόρευση της προηγμένης τεχνολογίας για μετάδοση των δικών. Στο επίπεδο που βρισκόταν η τεχνολογία για τη μετάδοση πληροφοριών, σε κάθε βάση, έγινε η μετάδοση αυτής.
(εκτός μικροφώνου)
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ θυμάμαι δίκες κατηγορουμένων που είχα την τηλεόραση και μετέδιδε κανονικά τη διαδικασία, από το πρωί στις 9 μέχρι τις 3 η ώρα, επί έναν, δυο μήνες. Μετά έπαψε να τη μεταδίδει. Κανείς δεν σκέφτηκε να περιορίσει σε αυτή τη φάση το δικαίωμα της μετάδοσης. Μεταδόθηκε λοιπόν η δίκη, και απ’ ότι θυμάμαι καλά κ. Πρόεδρε, και μια φορά που κάνατε ένα μικρό τμήμα μιας δίκης ενός κατηγορουμένου Παλαιστινίου, σε εκείνη τη φάση, όχι μόνο παύση δεν είχαμε αλλά σε καμία άλλη δίκη δεν είχα δει τόση προσέλευση μέσων ενημέρωσης, τηλεοράσεων κτλ. διότι συνεδέθη με ένα άλλο συμβάν και όλοι οι ξένοι σταθμοί ήθελα να μεταδώσουν τι θα γίνει ή τι δεν θα γίνει και αν υπάρχει στη χώρα ή δεν υπάρχει στη χώρα αυτός ο συγκεκριμένος συλληφθείς κρατούμενος, κατηγορούμενος.
¶ρα λοιπόν, αυτά τα λέω για να σας πω ότι η ιστορικότητα είναι υπέρ της μεταδόσεως. Υπήρξαν και δίκες Αξιωματούχων του κράτους του ελληνικού, των σημαντικότερων Αξιωματούχων του κράτους και επελέγη η πλήρης ενημέρωση. Αυτά τα δεδομένα, νομίζω ότι είμαστε σε μια υπερβολή, να μην κάνουμε ρύθμιση.
Ο πελάτης μου είναι υπέρ της απόλυτης ρύθμισης, αλλά εγώ λέω έστω και μεσαία, με όλα τα μέσα, για να προχωρήσουμε. Εάν δεν υπάρχει αυτή η συναίνεση, προφανώς θα προχωρήσουμε, το Δικαστήριό σας λέμε εμείς, με την κήρυξη της αντισυνταγματικότητας, που σημαίνει ότι μετά θα εφαρμόσετε το 93 του Συντάγματος και το 329 και θα επιλέξετε εσείς τον τρόπο της μετάδοσης.
(Διαλογικές συζητήσεις)
?..: Παρά ταύτα, για λόγους αρχής είμαστε υπέρ της διεύρυνσης της μετάδοσης της δίκης αυτής και της αξιολόγησής της ελεύθερα από τον μηχανισμό του «κήπου› και ευρύτερα από τη γειτονία και την πολιτεία.
Ι.ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κύριοι δικασταί, μετά τα όσα ελέχθησαν, αντιλαμβάνεσθε ότι η κλεψύδρα περιορίζεται αισθητά. Θα ήθελα να κάνω τις εξής επισημάνσεις: Αφ’ ης ετέθη θέμα διεξαγωγής της δίκης και εξηγγέλθη η ημερομηνία ενάρξεώς της, άρχισε ένας διάλογος ευρύτατος ο οποίος έφτασε εις το σημείο να αναδυθεί το ορθόν και πρακτέον επί του θέματος μεταδόσεως της δίκης και της εξασφαλίσεως της δημοσιότητας.
Ακούστηκαν πλήθος απόψεων, ελέχθησαν οι πλέον ακραίες θέσεις και τοποθετήσεις. Εφθάσαμε εις το σημείο, επιτρέψτε μου, ακόμα και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελών να εκφέρει άποψη περί του τι έπρεπε να γίνει εν σχέση με τη δημοσιότητα της δίκης. Και το παράδοξον της υποθέσεως είναι ότι κανείς απολύτως εξ ημών δεν εφρόντισε να υπομνήσει και να λάβει υπόψιν του αν επί του θέματος υπάρχουν διατάξεις, τι επιβάλλουν να γίνει και αν έπρεπε να υπάρξει νομοθετική παρέμβαση ή αν διετυπώθη τελικώς διά του νόμου 3090 την παραμονή των Χριστουγέννων του 2002.
Οφείλω να υπομνήσω εις το Δικαστήριό σας τις κείμενες επί του θέματος διατάξεις, που είναι αφ’ ενός μεν το άρθρο 93 παρ. 2 του Συντάγματος που ορίζει κατά τρόπον ρητόν και απέριττον, ότι οι συνεδριάσεις κάθε δικαστηρίου είναι δημόσιες.
Περαιτέρω εξειδίκευση του περιεχομένου αυτής της συνταγματικής διατάξεως, δίδεται με το άρθρον 329 του ΚΠΔ το οποίο ας το θυμηθούμε, διότι το περιεχόμενό του, νομίζω, ότι αποδίδει πλήρως την έννοια της δημοσιότητος την οποία έχει βάλει το άρθρο 93 παρ. 2 του Συντάγματος όταν λέει ότι «η συζήτηση στο ακροατήριο καθώς και η απαγγελία της αποφάσεως γίνονται δημόσια σε όλα τα ποινικά δικαστήρια και επιτρέπεται στον καθέναν να παρακολουθεί ανεμπόδιστα τις συνεδριάσεις›.
Παράγραφος 2: «αν πρόκειται για αλήθειες που είναι πιθανό να προσελκύσουν μεγαλύτερο αριθμό ακροατών από τον συνηθισμένο, οι οποίοι μπορεί να εμποδίσουν την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, ο Πρόεδρος του δικαστηρίου σε συνεννόηση με τον Εισαγγελέα, ορίζουν τον αριθμό των ακροατών, οπότε επιτρέπεται χωρίς διάκριση στον καθέναν, ωσότου συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός›.
Επιτρέψτε μου να κάνω και μία άλλη παρατήρηση: Έχουμε και τη θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 26 του Συντάγματος, το οποίο καθορίζει τις δικαιοδοσίες και τις αρμοδιότητες των λειτουργιών της πολιτείας, της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής περί της οποίας ορίζει « η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού›.
Ελέχθη προηγουμένως ότι εφόσον η λειτουργία σας ασκείται στο όνομα του ελληνικού λαού και διά λογαριασμόν του, κατ’ ανάγκην εντολέας σας είναι ο ελληνικός λαός, είναι η κοινή γνώμη, η οποία δικαιούται, εφόσον έχουμε την επιβεβλημένη από το Σύνταγμα δημοσιότητα της δίκης, η κοινή γνώμη δικαιούται να παρακολουθεί και να έχει πλήρη ενημέρωση επί των τεκταινομένων σε κάθε αίθουσα του ποινικού δικαστηρίου.
Και όσα ακούσατε από την τελευταία επισήμανση του συναδέλφου σε σχέση με την περιβόητη κοινωνία της πληροφορίας, ο συνταγματικός νομοθέτης επέβαλε με το ¶ρθρο 5 παρ. 5α με την νέα γραπτή διάταξη, την ελεύθερη πρόσβαση της κοινής γνώμης εις την κοινωνία της πληροφορίας.
Θα ήθελα κύριε Δικασταί να σας αναγνώσω ένα κείμενο, το οποίο έχω την αίσθηση, ότι αποδίδει μετά πληρότητος και σαφηνείας την έννοια αυτών των κειμένων διατάξεων. Έχει γραφεί ότι η δημοσιότητα συνιστά λειτουργικό στοιχείο της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, δοθέντος ότι αποτελεί το κύριο μέσο για τον έλεγχο του τρόπου απονομής της από τον λαό, αφού όπως και οι λοιπές συντεταγμένες λειτουργίες του, κάτι που πηγάζει από το λαό και υπάρχει υπέρ αυτού, το ¶ρθρο 1 παρ. 3 του Συντάγματος και θεμέλιο του πολιτεύματός μας είναι η λαϊκή κυριαρχία, ¶ρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος.
Λέγει το κείμενο που σας διαβάζω και επιτρέψτε μου να το καταθέσω στο τέλος τι είναι αυτό το κείμενο: «Στον όρο «δημοσιότητα› του ¶ρθρου 93 παρ. 2 του Συντάγματος, υπάγονται και τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, η λειτουργία των οποίων ισοδυναμεί με την άμεση δημοσιότητα, που παρέχει η παρουσία του κοινού στην επ’ ακροατηρίω διαδικασία.
Αυτό προκύπτει ευθέως, τόσο από την κοινωνιολογική ερμηνευτική προσέγγιση του κειμένου του Συντάγματος, αφού μια τέτοια ερμηνευτική προσέγγιση διευρύνει στην ουσία την λαϊκή κυριαρχία, όσο και από το περιεχόμενο που έχει πλέον ο όρος «δημοσιότητα›, στην καθημερινή γλωσσική αντίληψη αυτής της λέξεως.
Αυτή η νομική θεμελίωση της προσεγγίσεως του ζητήματος της δημοσιότητος των δικών, δεν μπορεί να ανατραπεί με την επίκληση ουσιαστικών επιχειρημάτων, περί δήθεν καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής καλύψεως, αφού τότε ο διευθύνων την διαδικασία Πρόεδρος του Δικαστηρίου, έχει την δικαιοδοτική δυνατότητα να επαναφέρει τους παρεκτρεπόμενους στην τάξη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις περιπτώσεις παρεκτροπών του ακροατηρίου σε βάρος της ομαλής λειτουργικής τους διαδικασίας.
Το ενδεχόμενο καταχρήσεως της δημοσιότητος, δεν είναι ικανό να οδηγήσει στον αποκλεισμό της, αλλά μόνο στην καταστολή εκείνου που παρεκτρέπεται κατά περίπτωση›. Τα λέγω αυτά, διότι ηκούσθησαν τελευταίως εξ επισήμων χειλέων αφορισμοί, περί τηλεοπτικού βανδαλισμού, περί τηλεοπτικού σώου και άλλων ηχηρών παρομοίων, λέξεις οι οποίες νομίζω ότι αποτελούν ανεπίτρεπτη προσβολή της λειτουργίας των Μέσων Ενημέρωσης στη κοινωνία της πληροφορίας.
Συνεχίζει το κείμενο που σας διαβάζω: «Περαιτέρω και η σκηνοθετική παρέμβαση κατά την κάλυψη της διαδικασίας από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είναι συνταγματικά ανεκτή. Στο βαθμό που είναι ανεκτή η εν γένει δημοσιογραφική κάλυψη μέσω του δικαστικού ρεπορτάζ, η δε αξιοπρέπεια του κατηγορουμένου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι κινδυνεύει εξαιτίας της ευρείας καλύψεως, περισσότερο απ’ όσο κινδυνεύει με την υποτιμητική ή περιφρονητική μεταχείρισή του, από τους παράγοντες ή το ακροατήριο της δίκης.
¶λλωστε το δικαστήριο πάντοτε, έχει την δυνατότητα να επιτρέψει την παρουσία στην αίθουσα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μέσων, με τους περιορισμούς που κατά περίπτωση ενδείκνυται για την προστασία του κατηγορουμένου, λόγου χάρη τοποθέτηση των μηχανών λήψεως στο βάθος ή στα πλάγια της αίθουσας συνεδριάσεως κλπ.
Από τα ανωτέρω εκτιθέμενα προκύπτει, ότι τόσον η προϊσχύσασα διάταξη του ¶ρθρου 35 παρ. 4 του Νόμου 2172/93, όσο και η αντικαταστήσασα ταύτην διάταξις του ¶ρθρου 8 του πρόσφατου Νόμου 3050/2002, είναι αντισυνταγματική και συνεπώς ανίσχυρη κατά το ¶ρθρο 93 παρ. 4 του Συντάγματος. Τούτο δε διότι σε αντίθεση με τα επιτασσόμενα από το ¶ρθρο 93 παρ. 2 και παρά την νομοθετική πρόβλεψη που ακολουθείται από το ¶ρθρο 329 του Κ.Π.Δ., η οποία ευθυγραμμίζεται απολύτως με την συνταγματική επιταγή, εξαρτά την μαγνητοφώνηση ή βιντεοσκόπηση της δίκης και την τηλεοπτική ή ραδιοφωνική μετάδοσή της από την συναίνεση του Εισαγγελέως και των διαδίκων και από την κρίση του Δικαστηρίου, ότι συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον, προϋποθέσεις τις οποίες ούτε μνημονεύει, ούτε απλώς υπαινίσσεται το Σύνταγμα›.
Αυτά γράφονται σε πρόσφατη απόφαση την υπ’ αριθμόν 427/1999 του Πενταμελούς Ναυτοδικείου Πειραιώς. Αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη στην Ποινική Δικαιοσύνη τόμος 6 του 2001 σελίδα 603. Αυτά εδέχθη το Πενταμελές Ναυτοδικείο Πειραιώς, ένα στρατιωτικό δικαστήριο βεβαίως, το οποίο είχε μια τόσο –επιτρέψτε μου την φράση – δημοκρατική ευαισθησία περί την ερμηνεία και την εφαρμογή των θεμελιωδών αυτών διατάξεων του Συντάγματος, που πράγματι καταργήθηκαν. Αλλά δεν είναι μόνο η νομολογιακή αυτή θεώρηση του θέματος.
Θα ήθελα πάρα πολύ να υπομνήσω εις το Δικαστήριόν σας, την διατριβή του διαπρεπούς καθηγητού μας του κ. Μανωλεδάκη, ο οποίος στην έκδοσή του σε ότι αφορά την παρουσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης κατά την διεξαγωγή των δικών γενικώς, είναι σαφής και κατηγορηματικός. Και επιτρέψτε μου κύριε Πρόεδρε εν τέλει να σημειώσω και τούτο. Το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πάντοτε δέχεται την τηλεοπτική αναπαράσταση των ενώπιόν του διεξαγομένων δικών και ποτέ δεν διανοήθηκε να απαγορεύσει την τηλεοπτική της μετάδοση.
Δεν θα είναι δυνατόν πλέον να μείνουμε υπό το καθεστώς της απαγορεύσεως των ραδιοτηλεοπτικών μέσων περί την μετάδοση της δίκης και επαναλαμβάνω τα όσα λυπηρά ελέχθησαν περί τηλεοπτικού κανιβαλισμού ή περί τηλεοπτικού σώου, δεν έχουν καμία θέση εις την ερμηνεία του Συντάγματος, διότι όπως πολύ σωστά τονίζει και το Ναυτοδικείο, οποιαδήποτε απόπειρα καταχρήσεως αυτής της ελευθερίας, εναπόκειται εις την εύφρονα κρίσιν του διευθύνοντος την δίκη, να τα βάλει εις την θέση τους, για να εξασφαλιστεί και η ευκοσμία και η ευταξία και η ευπρέπεια εις την διεξαγωγή της δίκης. Σας ευχαριστώ.
?.. : Είπατε την λέξη «επιτρέπει την αναπαράσταση›. Δηλαδή τι εννοείτε; Εκείνη την ώρα επιτρέπει την αναπαράσταση της διεξαγωγής το δικαστήριο;
Ι.ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Αναμετάδοση της δίκης, με συγχωρείτε εάν έκανα λάθος.
?..: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε, προκύπτει ένα πολύ σοβαρό νομικό θέμα, που αφορά την ερμηνεία του ¶ρθρου 93 παρ. 2 του Συντάγματος. Αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό για την ομαλή διεξαγωγή και την πορεία της παρούσας δίκης??γιατί θεωρώ ότι στην παρούσα δίκη επιβάλλεται η τηλεοπτική κάλυψις της δίκης και συνεπώς πρέπει το ¶ρθρο 8 του Νόμου 2090/2002 να εγκλιματιστεί σύμφωνα με ... Νομίζω ότι και η μέχρι στιγμής διεξαγωγή της δίκης επιβάλει μια συγκεκριμένη δημοσιότητα, η οποία καθιστά απαραίτητη την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης.
Και τι εννοώ. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μέσα στις φυλακές, είναι μια δικαστική αίθουσα βεβαίως αλλά μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, δεν είμαστε στο δικαστικό μέγαρο του Εφετείου Αθηνών. Εδώ πέρα, υπάρχει μια κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στην απόφαση ? από 14 Νοεμβρίου του 2000, όπου μεταξύ άλλων διαβάζω την παράγραφο 31, υπόθεση αφορούσα ακριβώς διεξαγωγή ποινικής δίκης μέσα στις φυλακές με κρατούμενο ο οποίος εκρατείτο σ’ αυτές τις φυλακές.
Βέβαια οφείλω να ομολογήσω σε μικρότερη αίθουσα από την παρούσα. Θέλω όμως να επισημάνω την συγκεκριμένη σκέψη που διατυπώνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπως είπα στην παράγραφο 31, ότι όταν η δίκη γίνεται στις φυλακές, πρέπει να υιοθετούνται επαρκή αντισταθμιστικά μέτρα, για να εξισορροπηθεί το γεγονός ότι η δίκη δεν διεξάγεται σε δικαστήριο και δεν υπάρχει η κανονική δημοσιότητα. Αυτό είναι το ένα επιμέρους σκέλος, το οποίο όμως νομίζω ότι πρέπει να συνεκτιμήσετε.
Πηγαίνω τώρα στο κύριο αντικείμενο του προβληματισμού μου, που αφορά την φύση της παρούσας υπόθεσης. Δεν είναι μια απλή υπόθεση, ας μου επιτραπεί και εμένα με την σειρά μου να διαβάσω ένα παράθεμα, ξεκινώ το παράθεμα. «Το φαινόμενο της τρομοκρατίας, με τη διάσταση πληθώρων σοβαροτάτων εγκληματικών πράξεων, όπως ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, ληστείες, εκρήξεις κλπ, έχει αρκετές δεκαετίες διαταράξει την κοινωνική γαλήνη και την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μας. Το θέμα έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και γενικώς στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης η δημοσίευση εικασιών και πληροφοριών.
Τελευταίως, η όλη υπόθεση της τρομοκρατίας, εξαιτίας των ? ερευνών και των ασκηθεισών ποινικών διώξεων, σε συνδυασμό με τα συνεχιζόμενα δημοσιεύματα και τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, έλαβε νέες μεγάλες διαστάσεις και έχει προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση›. Σημειώστε εδώ, ότι το κείμενο που διαβάζω, θα σας πω αμέσως περί τίνος πρόκειται, αναφέρεται στην αρχή της παρούσας υπόθεσης. Συνεχίζω την ακριβή παράθεση από το κείμενο που επικαλούμαι. «Η κοινή γνώμη συνταράσσεται πλέον από το μεγάλο θόρυβο εκ των διεξαγομένων ερευνών, επί της σωρείας των σοβαροτάτων αξιοποίνων πράξεων και των φημολογουμένων εμπλοκών διαφόρων προσώπων σε αυτές. Πράγμα που προσδίδει στην υπόθεση -στην παρούσα υπόθεση εννοείται- ιδιαίτερες διαστάσεις –λέει κατά λέξη το κείμενο που επικαλούμαι- ώστε να διαφεύγει αυτή από τα συνήθη πλαίσια›.
Τέλος του παραθέματος. Αυτό ήταν ένα παράθεμα από μια δικαστική κρίση. Μάλιστα της Ολομέλειας των Εφετών Αθηνών. Πρόκειται για την απόφαση Συμβουλίων της Ολομέλειας την υπ’ αριθμόν 4/2002, με την οποία η παρούσα υπόθεση ανετέθη στον Εφέτη Ανακριτή. ¶ρα από κατά τεκμήριο πλέον από έγκυρα δικαστικά χείλη έχουμε μια κρίση ότι η παρούσα υπόθεση, είναι μια πάρα πολύ σημαντική υπόθεση, η οποία έχει μια ιδιαίτερη διάσταση, η οποία ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πλαίσια και έχει προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση.
Αυτό λοιπόν είναι ένα επιχείρημα, βάση του οποίου θα πρέπει να δοθεί μια διευρυμένη έννοια της δημοσιότητας στην παρούσα δίκη. Προχωρώ παραπέρα. ¶ποψη των κατηγορουμένων εξ όσων γνωρίζω, είναι ότι, οι κατηγορίες που τους αποδίδονται, αφορούν πολιτικά εγκλήματα. Και νομίζω ότι δεν πέφτω έξω αν πω, ότι ακόμα και αυτοί που αρνούνται αυτή την τοποθέτηση, δεν αμφισβητούν ότι οι πράξεις οι οποίες αποδίδονται στο κατηγορητήριο, αν έχουν βεβαίως τελεσθεί από αυτούς, εμφορούνται από πολιτικά κίνητρα.
Εδώ θέλω να επισημάνω μια πολύ ενδιαφέρουσα και κρίσιμη για την περίπτωση, κρίση του αείμνηστου δυστυχώς καθηγητή μου του Χρήστου Μπάκα, ο οποίος έχει δημοσιεύσει το 1986 στον δεύτερο τιμητικό τόμο?ένα πολύ σημαντικό άρθρο για την έννοια της δημοσιότητας σήμερα. Εκεί, στο τέλος των αναπτύξεών του ο αείμνηστος καθηγητής μου, επισημαίνει, ότι εντελώς διαφορετικά τίθεται το θέμα της δημοσιότητας, όταν πρόκειται για πολιτικό έγκλημα και συμπληρώνω εγώ, ή όταν πρόκειται για κάποια εγκλήματα που έχουν πολιτικές διαστάσεις και πολιτικές προεκτάσεις. Νομίζω ότι το τελευταίο δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Σε αυτή την ειδική περίπτωση λοιπόν λέει ο καθηγητής Μπάκας, ότι η δημοσιότητα έχει άλλη διάσταση και εκεί θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και με μια πολύ πιο διευρυμένη θεώρηση, ακριβώς επειδή οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι ζητούν μια διευρυμένη προσέγγισή της.
Θα διαβάσω ένα ακόμα τελευταίο παράθεμα από ένα έγγραφο. Ξεκινώ την παράθεση, για να προσπαθήσω να βρω κάποια κριτήρια βάσει των οποίων θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα της διεύρυνσης ή μη της δημοσιότητος. Το παράθεμα αρχίζει ως εξής: «Η δημοσιότητα αποτελεί εγγύηση ορθής απονομής της δικαιοσύνης, καθώς με αυτήν συντελείται ο έλεγχος των δικών και από το λαό, εμπεδώνεται το αίσθημα εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη δικαιοσύνη και ενισχύεται το αίσθημα ευθύνης των λειτουργών. Οι αξίες αυτές υπηρετούνται και από την μετάδοση των δικών από τα Μ.Μ.Ε. η οποία επιπρόσθετα συντελεί στην πληροφόρηση των πολιτών. Η αναγκαιότητα διαφύλαξης και προστασίας της προσωπικότητας των διαδίκων επιβάλει σταθμίσεις, οι οποίες όμως δεν ικανοποιούνται με τον άκαμπτο και απόλυτο αποκλεισμό των Μ.Μ.Ε.
Θα πρέπει δε να ληφθεί υπόψη, ότι συχνά η δημοσιότητα αυτή αποτελεί επιθυμία των δικαζομένων›. Τέλος του παραθέματος. Πρόκειται για το σχετικό χωρίο από την εισηγητική έκθεση του νόμου, όχι βεβαίως του τελευταίου νόμου, του προηγούμενου νόμου, του 2172/1993, βάση του οποίου είχε επιτραπεί η τηλεοπτική κάλυψη των δικών.
Νομίζω ότι αυτές οι σκέψεις που περιέχονται στην εισηγητική έκθεση των τότε, αλλά και των τώρα κυβερνώντων, έχουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, την οποία μπορείτε να συνεκτιμήσετε.
Αλλά ας έρθω όμως λιγάκι και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι νομίζω ότι μοιράζομαι με τον αξιότιμο κ. Πρόεδρο, ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα νομολογιακά δεδομένα, αυτού του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Εδώ μπορούμε να πούμε ίσως 2 ή 3 πράγματα. Το πρώτο είναι ότι υπάρχει το ¶ρθρο 6 παρ. 1 φυσικά σχετικά με την περίφημη δίκαιη δίκη, στο οποίο περιέρχονται είναι αλήθεια, κάποιοι περιορισμοί, οι οποίοι ενδεχομένως να θεωρηθεί ότι μπορούν να αφορούν τη δημοσιότητα και ειδικότερα την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης.
Εδώ σπεύδω να επισημάνω, ότι δεν γεννάται θέμα εφαρμογής στην Ελλάδα αυτών των περιορισμών, ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι αφορούν την δημοσιότητα για ποιο λόγο; Υπάρχει το ¶ρθρο 53 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης που λέει, διαβάζω την δυστυχώς σε καθαρεύουσα διατύπωση της ελληνικής μετάφρασης, «ουδεμία των διατάξεων της παρούσης συμβάσεως, δύναται να ερμηνευθεί ως περιορίζουσα ή αναιρούσα τα δικαιώματα του ανθρώπου και θεμελιώδης ελευθερίας, τα οποία τυχόν αναγνωρίζονται συμφώνως προς τους νόμους, οιουδήποτε των συμβαλλομένων μερών.›
¶ρα αποτελεί επιταγή του ίδιου του κειμένου της ΕΣΔΑ, να αγνοηθούν οι περιορισμοί που η ΕΣΔΑ θέτει, όταν υπάρχει μια επιμέρους εθνική ρύθμιση εν προκειμένω συνταγματική, είναι το ¶ρθρο 93, στην οποία δεν υπάρχουν τέτοιου είδους περιορισμοί.
Βέβαια μπορούμε να συγκρατήσουμε την κατάληξη του ¶ρθρου 6 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ, το οποίο λέει, ότι όλα αυτά θα αξιολογηθούν αν τυχόν προκύψει ότι η δημοσιότης θα ηδύνατο να παραβλάπτει τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Αυτή η σκέψη ότι είναι καθοριστικά τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, νομίζω ότι έχει νομικό ενδιαφέρον. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το δημόσιο συμφέρον που λέει το ¶ρθρο 8 του Νόμου 30, αλλά πολύ περισσότερο το συμφέρον της δικαιοσύνης που λέει το ¶ρθρο 6 της ΕΣΔΑ ή αν θέλετε και το αν η δίκη συνδέεται με την δημόσια ζωή, για να επικαλεστώ την διατύπωση του καταργηθέντος το Δεκέμβριο του 2002 σχετικού νόμου στην Ελλάδα.
Όμως υπάρχει και μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που νομίζω ότι ενδιαφέρει ακόμα πιο πολύ το θέμα που συζητάμε. Γιατί ένας εύλογος προβληματισμός, νομίζω ότι είναι και ο εξής: Αν τυχόν μπει η τηλεόραση με οποιαδήποτε μορφή μέσα στο δικαστήριο, μήπως θα εμποδιστεί το έργο των αξιότιμων κυρίων δικαστών; Μήπως θα υπάρξουν κάποιες παρεμβάσεις και θα εμποδιστεί η απρόσκοπτη διεξαγωγή της δίκης και ιδίως η εκ μέρους τους αντιμετώπιση της υπόθεσης; Νομίζω ότι βάσει της κρίσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν γεννάται τέτοιο θέμα. Υπάρχει μια πρόσφατη απόφαση του Νοεμβρίου αν θυμάμαι καλά ή Δεκεμβρίου του 2002, στην υπόθεση Μπ. Κράξι κατά Ιταλίας, είναι ο γνωστός πολιτικός, όπου ναι μεν για τα άλλα θέματα δέχεται παραβίαση του ¶ρθρου 6 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όμως σε ένα σημείο θεωρεί ότι δεν γεννάται θέμα παραβίασης του ΕΣΔΑ.
Ποιο είναι αυτό το σημείο; Είχε επικαλεστεί ο προσφεύγων ότι οι συνεχείς επιθέσεις του Τύπου εναντίον του και οι παρεμβάσεις της τηλεόρασης η οποία τον εμφάνιζε ως εγκληματία και γενικότερα η τηλεοπτική παρέμβαση στην υπόθεσή του, είχε ασκήσει καταλυτική επίδραση στη δικαστική κρίση.
Το Δικαστήριο το Ευρωπαϊκό ήρθε και είπε, ότι όχι, δεν υπάρχει αυτή η παραβίαση, επειδή οι τακτικοί δικαστές και ο συχωρεμένος ο Κράξι είχε κριθεί από τακτικούς δικαστές, όχι από ενόρκους και η παρούσα υπόθεση κρίνεται από τακτικούς δικαστές, είπε λοιπόν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ότι οι τακτικοί δικαστές, έχουν εμπειρία, έχουν εκπαίδευση κατάλληλη, έτσι ώστε να μην επηρεάζεται το έργο τους, να μην επηρεάζεται η δικαστική τους κρίση κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, από τυχόν συνεχείς επανειλημμένες επεμβάσεις του Τύπου ή της τηλεόρασης.
Αυτό νομίζω ότι είναι ένα επιχείρημα, βάσει του οποίου και από την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, δεν γεννάται πρόβλημα για την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης.
Νομίζω λοιπόν, ότι βάσει αυτών των σκέψεων που είχατε την υπομονή να ακούσετε και λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον της δικαιοσύνης και την σαφή και λιτή συνταγματική πρόβλεψη του ¶ρθρου 93 του Ελληνικού Συντάγματος, στην παρούσα υπόθεση η οποία χαρακτηρίζεται από τα δεδομένα που μόλις ανέφερα, είναι επιτακτική για την ομαλή διεξαγωγή της ακροαματικής διαδικασίας η οποία θα διαρκέσει για μεγάλο διάστημα, είναι επιτακτική η τηλεοπτική κάλυψη της δίκης. Ευχαριστώ.
(Διαλογικές συζητήσεις)
κ. ΣΟΦΟΣ: Συμπληρώνοντας μόνο κύριε Πρόεδρος, παρίσταμαι ως συνήγορος υπερασπίσεως του Παύλου Σερίφη, του Κώστα Καρατσώλη και Ηρακλή Κωστάρη μαζί με τον κ. Σταμούλη, την κα Τσαμούλη και τον κ. Νίκα.
Επειδή αρκετά ελέχθησαν περί των διατυπώσεων των Δικαστηρίων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε ειδικό θέμα θα ήθελα συντομότατα να αναφερθώ στην επιστημονική διδασκαλία. Σύμφωνα με μία άποψη λοιπόν της θεωρίας η δημοσιότητα έχει καταρχήν αρνητικό χαρακτήρα. Δηλαδή δεν ενδιαφέρει η λεπτομερής ενημέρωση για ότι συμβαίνει στο ακροατήριο, αλλά σκοπός είναι η αποφυγή της μυστικότητος απλώς.
Παραπέμπω απλώς συντομότατα στον καθηγητή Ανδρουλάκη, η θεμελιώδης έννοια της ποινικής δίκης ο οποίος υιοθετήσει αυτή την άποψη. Ωστόσο υποστηρίζεται και η αντίθετη άποψη με βάση την οποία το άρθρο 93 παράγραφος 2 του Συντάγματος θεμελιώνει άμεση αξίωση του πολίτη για να ενημερώνεται και να πληροφορείται για όλα όσα συμβαίνουν στο ακροατήριο.
Στην περίπτωση αυτή βέβαια πράγματι επιχειρείται μια ευρύτερη ερμηνεία του άρθρου 93, αλλά επειδή το άρθρο 93 παράγραφος 2 δεν προσδιορίζει αυτόν τον αρνητικό χαρακτήρα ο οποίος όπως έχει διατυπωθεί εκτός από την θεωρία, δηλαδή θετικός διατυπώνεται και ουδέν άλλο προστίθεται, εκ του επιχειρήματος αυτού συνάγεται το συμπέρασμα ότι πράγματι ο πολίτης έχει άμεση αξίωση απευθείας από το άρθρο 93 παράγραφος 2 για ενημέρωση, για οτιδήποτε συμβαίνει στο ακροατήριο.
Το δικαίωμα αυτό παραβιάζεται από το άρθρο 8 του νόμου 3090 του 2002 σε δύο σημεία. Παραβιάζει το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια.
Με τη διατύπωση αυτή ο ομιλών θέλει απλώς να επικεντρώσει το ενδιαφέρον στο ότι αφαιρείται η δυνατότητα από τον κατηγορούμενο έστω και να υποβάλλει το αίτημα αυτό ενώπιον ημών. Όπως ορθώς ο κ. Πρόεδρος του Δικαστηρίου, εσείς κ. Πρόεδρε διατυπώσατε στην αρχή ότι διατυπώνουμε το αίτημα, απαγορεύεται από το νόμο και εμείς θα κρίνουμε αν είναι αντισυνταγματική η διατύπωση.
Παραβιάζεται λοιπόν, συμπληρωματικά λέγων μετά τους προλαλήσαντες συναδέλφους μου το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Περιορίζεται δηλαδή η ελεύθερη πρόσβαση στο Δικαστήριο, περιορίζεται το δικαίωμα του κατηγορουμένου να ζητήσει να ασκηθεί αυτό το άμεσο δικαίωμα, αυτή η άμεση αξίωση που προβλέπεται από το 93 παράγραφος 2 του Συντάγματος.
Δεύτερον και δεν επιθυμώ να μακρηγορήσω, παραβιάζεται και η αρχή της αναλογικότητος. Σύμφωνα με το άρθρο 25 παράγραφος 1 εδάφιο β’ του Συντάγματος όπως αυτό ισχύει πλέον στην 18-4-2001 μετά την 7η Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων σύμφωνα με το οποίο είχε ήδη βέβαια αναγνωριστεί από το ακυρωτικό μας αλλά πλέον δια της διατυπώσεως του Συντάγματος κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του νομικού συνόλου πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητος.
Επομένως η παραβίαση αυτή πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση και φυσικά να μην άγει στην πλήρη αποστέρηση του κοινού του πολίτη του έχοντος ως προείπα την άμεση αυτή αξίωση και κατ’ επέκταση και του κατηγορουμένου να ασκηθεί το δικαίωμα στη δημοσιότητα. Σας ευχαριστώ πολύ κ. Πρόεδρε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ αμφιβάλω αν υπάρχει κανείς από τους δικηγόρους που είναι σύμφωνοι.
κ. ΣΟΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε που σας διακόπτω. Παρέλειψα κάτι πολύ σημαντικό. Το παρέλειψα κ. Πρόεδρε και θεωρώ ότι είναι πράγματι σημαντικό. Σε μια επιστημονική διημερίδα που έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 2002 ύστερα από πρωτοβουλία της Ένωσης Εισαγγελέων και της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων σε μια εισήγηση του Αντιεισαγγελέως Εφετών του κ. Ζαχαρή την οποία θέτω στην διάθεσή σας, διατυπώνονται κάποιες προτάσεις για να υπάρχει βελτίωση του αρνητικού φαινομένου της δημοσιότητας και όχι της αποφυγής των show δηλαδή Πρόεδρε και συγκεκριμένα λέει την εξειδίκευση των προσώπων.
Προτείνεται δηλαδή η εξειδίκευση των προσώπων που ασχολούνται με το θέμα. Επιβάλλεται δηλαδή καταρχήν η εξειδίκευση των δημοσιογράφων ώστε να είναι σε θέση να εντοπίσουν τα χρήσιμα και άξια προβολής σημεία της δίκης. Δεν προτείνεται δηλαδή η απαγόρευση της τηλεοπτικής καλύψεως.
κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δικαιώθηκε ο Βολτέρος που λέει ότι «ο δικαστής πίπτεται για όσα δεν άκουσε και ο δικηγόρος για όσα δεν είπε››
?..: Σωστό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ορθολογικός διάλογος δεν εξελιχθεί κατά τρόπο που να γίνει κατανοητός από όλους εδώ δεν είναι δυνατόν εγώ να διαμορφώσω τελικά την ψήφο μέσω της νόμιμης οδού. Καταλάβατε; Γι αυτό καμία φορά λέω, δεν άκουσα, το θέλω αυτό. Μπορείτε να συνεχίσετε.
κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κ. Εισαγγελεύ μετά από τόσες συγκεκριμένες και εμπεριστατωμένες τοποθετήσεις γύρω από το νομικό θέμα και την συνταγματικότητα της διατάξεως που απαγόρευσε τα τηλεοπτικά μέσα νομίζω ότι δεν δικαιούμαι παρά μόνο επιγραμματικά να προσφέρω έναν λίθο που ίσως βοηθήσει στην κρίση σας. Είναι για κάποια πράγματα τα οποία παρατήρησαν οι πάντες, όλοι οι παρόντες της δίκης και αυτά είναι τα εξής πάρα πολύ σύντομα.
Είναι πραγματικά παράδοξο σε αυτή την δίκη να έχουμε μία άμεση θα έλεγα όχι απλώς επαφή, άμετρη και αντιδικονομική δημοσιότητα στην προανάκριση με όλα όσα παρατράγουδα ειπώθηκαν και λέχθηκαν. Επισημάνθηκε εδώ από τον έγκριτο συνάδελφο τον κ. Οικονομίδη αυτό το πράγμα αλλά πρέπει να το τονίσουμε, ότι ανεστράφη η δικονομική τάξη.
Δηλαδή είχαμε μία δημοσιότητα τεραστίων διαστάσεων με παρεκκλίσεις, με στρεβλώσεις, με παρεκτροπές κατά την προανάκριση που είναι πράγματι μυστική και εδώ βλέπουμε ότι τίθεται το θέμα της απαγορεύσεως της δημοσιότητας εκεί όπου επιβάλλεται. Επιβάλλεται. Είναι πιστεύω η βαθμίδα της αποδεικτικής διαδικασίας είναι το ακροατήριο.
Θα έπρεπε συνεπώς να επιβάλλεται με ειδική νομοθεσία όχι απαγορευτική, αντίθετα θετική η κάλυψη η τηλεοπτική και το λέω για τον εξής λόγο. Ειπώθηκαν πολλά περί της ανάγκης και του χώρου και του τρόπου που μπορεί να καλυφθεί και να λυθεί αυτό το θέμα. Να πούμε από το πρώτο που είναι πράγματι αξιοσήμαντο. Τι είναι η δημοσία συνεπεία της; Τι λέει το άρθρο 93 του Συντάγματος; Ότι οι συνεδριάσεις κάθε Δικαστηρίου είναι δημόσιες εκτός εάν το Δικαστήριο αποφασίσει γι αυτές τις περιπτώσεις που σας ανέφερε ο κύριος Ραχιώτης, αν υπάρχουν ειδικοί νόμοι.
Εδώ λοιπόν θα πρέπει να δει κανείς ερμηνεύοντας την διάταξη αυτή, θα πρέπει να είναι ελευθέρα η πρόσβαση σε οιονδήποτε. Δεν παραλείπω αξιότιμε κ. Πρόεδρε να επισημάνω αυτό που είπαμε από την αρχή-αρχή, όχι απλώς ελευθέρα είσοδος, το λέω με όλη μου την συνείδηση της λέξης και της φράσεως αυτής, είναι αποτρεπτική θα έλεγα για τον πολίτη. Είναι αποτρεπτική ακόμα και για μας τους δικηγόρους όταν περνάμε πράγματι από αυτά τα οποία επιβεβλημένα για λόγους ασφαλείας, δεκτόν.
Όμως δεν είναι εύκολο στον κάθε πολίτη να εισέλθει στην αίθουσα αυτή. Γι αυτό λοιπόν επιβάλλεται η δημοσιότης με αυτή την τεχνογνωσία που υπάρχει σήμερα για να μπορέσουμε να πούμε ότι, ξέρετε θα καλύψουμε το πρόβλημα της βίας που ορθώς παρατήρησε ο κ. Οικονομίδης ότι πράγματι θα έπρεπε στην αρχαία Αθήνα να έχουμε πληρότητα, να έχουμε αμεσότητα για την δημοσιότητα της οποιασδήποτε δίκης.
Εδώ πέρα με ποιο τρόπο θα το επιτύχουμε αυτό όταν έχουμε μία αίθουσα 500 ανθρώπων που είναι και αριθμημένες οι θέσεις; Μόνο λοιπόν τηλεοπτικώς μπορεί να καλυφθεί αυτό. Και περαιτέρω για να τελειώσω είναι το εξής θέμα το οποίο πολλές φορές αν δημιούργησε προβλήματα και συζητήσεις:
Βλέπουμε πολλούς πολλές φορές, διάφορους άσχετους, δεν θα έλεγα παράγοντες, πάντως όχι ιδιαίτερα παράγοντες της δίκης οι οποίοι τρέχουν από κανάλι σε κανάλι και στρεβλώνουν οπωσδήποτε την εικόνα της διαδικασίας. Το λέω αυτό πριν ακόμα ξεκινήσει η διαδικασία. Ακούστηκαν πολλά τραγικά. Δικάζουν, καταδικάζουν, αποφασίζουν, γνωμοδοτούν και άνθρωποι άσχετοι με οποιαδήποτε έννοια νομική.
Συνεπώς πιστεύω ότι είναι ένας δεύτερος λόγος, ένας πρόσθετος λόγος που επιβάλλεται η δημοσιότης για να μπορέσει να καταλάβει κανείς απολύτως τι ακριβώς συμβαίνει. Αξιότιμοι κ. Εφέται και τελειώνω, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, ούτε εμείς ούτε η απέναντι πλευρά, ούτε κυρίως εσείς από τη δημοσιότητα αυτής της δίκης.
Είναι επιβεβλημένο και σας είπα τους λόγους πέρα από αυτά τα οποία οι συνάδελφοί μου κατέθεσαν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Υπερασπίζομαι τον κατηγορούμενο Βασίλειο Τζωρτζάτο μαζί με τον κ. Παρασκευόπουλο που μίλησε αμέσως προηγουμένως και τον κ. Ιπποκράτη Νικολάου ο οποίος επίσης μίλησε πριν.
Έχουν προηγηθεί πραγματικά εξαιρετικές αναπτύξεις από την πλευρά των συναδέλφων που έχουν προλαλήσει και δεν θα έπαιρνα το λόγο εάν δεν είχα πραγματικά να συμπληρώσω κάτι που το θεωρώ κάτι πάρα πολύ ουσιαστικό ως όρο της δημοσιότητας που το Δικαστήριο έχει την υποχρέωση από το Σύνταγμα για να επιβάλλει.
Η μέχρι τώρα συζήτηση νομίζω ότι καταδεικνύει κατά τρόπο αναμφίβολο το άρθρο 93 του Συντάγματος παράγραφος 2, επιβάλλει ανεμπόδιστα, απεριόριστα την δημοσιότητα χωρίς να την διακρίνει σε άμεση και έμμεση και χωρίς να εξουσιοδοτεί το κοινό νομοθέτη να την περιορίζει με οποιοδήποτε τρόπο.
Από την διάταξη αυτή νομίζω ότι πρέπει κανείς πρώτα απ’ όλα να αξιολογήσει ποια είναι τα συνταγματικά έννομα αγαθά τα οποία μας ενδιαφέρουν για την συζήτηση που κάνουμε εδώ σχετικά με την εξασφάλιση της δημοσιότητας και αυτά κατά την γνώμη μου είναι τα εξής τέσσερα.
Είναι πρώτα απ’ όλα η υποχρέωση δημοσιότητας της λειτουργίας της δικαιοσύνης. Αυτοτελές συνταγματικό αγαθό, κατοχυρώνεται με το άρθρο 93. Είναι το δικαίωμα στην προσωπικότητα το οποίο αφορά τους κατηγορουμένους και ευρύτερα τους διαδίκους μιας ποινικής δίκης. Είναι το δικαίωμα στην πληροφόρηση του άρθρου 5 Α όπως επισημάνθηκε πριν του κοινού, ειδικότερη έκβαση του δικαιώματος στην προσωπικότητα του πολίτη και είναι βεβαίως και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου του άρθρου 14 που αφορά τον τύπο και αφορά τον κάθε πολίτη που έχει δικαίωμα να εκφωνεί, να εκθέτει δημόσιο λόγο και να παρακολουθεί τα δημόσια δρώμενα.
Ο τρόπος με τον οποίο εξισορροπεί ο συνταγματικός νομοθέτης τα έννομα αυτά αγαθά, είναι νομίζω σαφής από την διάταξη του 329 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ιεραρχείται η υποχρέωση δημοσιότητας της δικαστικής λειτουργίας με όσα έννομα αγαθά συμπαρασύρει στην εξυπηρέτησή της και κάμπτεται μόνο όταν κρίνει τα Δικαστήριο ότι βλάπτεται το δικαίωμα της προσωπικότητας των διαδίκων και στις περιπτώσεις αυτές έχει το δικαίωμα να διατάσσει να γίνεται η δίκη κεκλεισμένων των θυρών.
Δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα το Δικαστήριο από τις ισχύουσες διατάξεις της Ποινικής Δικονομίας και βεβαίως δεν έχει κανένα δικαίωμα ο κοινός νομοθέτης να περιορίζει πέρα της στάθμισης αυτών των έννομων αγαθών την δημοσιότητα των δικαστικών συνεδριάσεων.
Με τις παραδοχές αυτές πιστεύω ότι ο νόμος 2172/92 όπως ίσχυε μέχρι σήμερα ο οποίος εξαρτούσε από την βούληση του κατηγορουμένου και μόνο το δικαίωμα μετάδοσης ή μη μίας δίκης εκινείτο σε συνταγματική κατεύθυνση ασχέτως αν πολλές διατάξεις που είχαν περιπέσει σε αχρησία διότι ουδείς προστάτευσε ποτέ ιδίως όσους παραπέμπονταν και προσάγονταν στις εισαγγελικές αρχές από τις βιντεοσκοπήσεις.
Μόλις τον Οκτώβριο του περασμένου έτους πριν την ψήφιση του νόμου αυτού εκδόθηκε μία εγκύκλιος της Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και εφαρμόστηκε και πλέον έπαψε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, αλλά είχε ήδη παράγει τα αποτελέσματά του όλους αυτούς τους μήνες και η ρύθμιση η τωρινή του νόμου 3090 είναι σαφώς έξω από το όρια του Συντάγματος.
Έχουμε δύο εκδοχές κατά συνέπεια. Η μία είναι το Δικαστήριό σας να δεχθεί την αντισυνταγματικότητα του νόμου αυτού να μην τον εφαρμόσει και υπό το πρίσμα της αντισυνταγματικότητας να λάβει την απόφαση εάν επιτρέπει ή δεν επιτρέπει την παρουσία της τηλεόρασης στη δίκη.
Η δεύτερη εκδοχή είναι να επιτρέψει το νόμο, να θεωρήσει το νόμο συνταγματικό όπου και πάλι οφείλει να λάβει υπόψη του την τυχόν συναίνεση των διαδίκων και βεβαίως συναινούντος και του κ. Εισαγγελέως να εκτιμήσει το Δικαστήριο εάν συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον για την μετάδοση της δίκης προκειμένου να πάρει την σχετική απόφαση.
Εδώ θα ήθελα να πω το εξής: βεβαίως είναι προφανές ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός αλλά δεν σταματά εδώ ο προβληματισμός ο δικός μου και τούτο ήθελα να εισφέρω στο δικαστήριό σας ότι δηλαδή η δημοσιότητα της δίκης δεν είναι απλώς ένα αίτημα των κατηγορουμένων ή κάποιας διαδίκου πλευράς.
Είναι υποχρέωση του Δικαστηρίου να την διασφαλίσει και οφείλει να προβληματιστεί και ως προς τον τρόπο με τον οποίο την διασφαλίζει. Κι εδώ είναι που θέλω να πω τούτο επεκτείνοντας όσα είπαν οι προλαλήσαντες συνάδελφοι, ότι η παρουσία της τηλεοπτικής κάμερας είναι αναγκαία για την διασφάλιση της δημοσιότητας, δεν είναι όμως ικανή.
Διότι κυρίαρχο ρόλο δεν παίζει μόνο η δυνατότητα λήψης του οπτικοακουστικού υλικού μέσα από την δικαστική αίθουσα. Σημασία έχει ο τρόπος μετάδοσής του, ο τρόπος διαχείρισής του ο οποίος όπως είναι γνωστό υπακούει άλλοτε σε πολιτικά και άλλοτε σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια από τα οποία διαστρεβλώνονται, παράγονται σχόλια.
Αυτά όλα όσα σας είπε ο κ. Ραχιώτης στην πρώτη του τοποθέτηση είναι ακριβή και τα επικαλούμαι διότι όντως όταν φεύγει από μένα οπτικοακουστικό υλικό και μεταδίδεται στον δέκτη του τηλεθεατή ένα πεντάλεπτο, αυτό το πεντάλεπτο είναι επιλογή, είναι σχόλιο, είναι θέση, τοποθέτηση πάνω στην πραγματικότητα. Δεν είναι η πραγματικότητα η ίδια.
Εδώ για να έρθω πάλι στα συνταγματικά αγαθά για τα οποία μιλάμε, έχουμε δύο εν προκειμένω συγκρουόμενα δυστυχώς αγαθά που είναι το δικαίωμα του κοινού στην πληροφόρηση και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου. Δεν είναι συγκρουόμενα από την φύση τους. Συγκρούονται όταν η άσκηση του ενός εξαρτάται από την άσκηση του άλλου.
Όταν δηλαδή η εξουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης που επιτρέψτε μου να πω ότι είναι ισχυρότερη και από την δική σας, έχει παράγει μέχρι τώρα ένα κτήμα τηλεοπτικής αυτοδικίας. Έχει δημιουργήσει στην κοινωνία ένα τεκμήριο ενοχής. Έχει φέρει στο μυαλό μας όλους αυτούς τους κατηγορουμένους με εικόνες να σύρονται σιδηροδέσμιοι και οι εικόνες αυτές παίζονται κάθε μέρα και ακόμα και τώρα κατ’ επανάληψη για ώρες πολλές από τα κανάλια και βεβαίως τώρα που τα Μέσα Ενημέρωσης επετέλεσαν το ρόλο αυτό, τώρα ακριβώς εξηγούνται από το νομοθέτη διότι τώρα είναι η ώρα να ακουστεί και η φωνή αυτών των ανθρώπων που μέχρι τώρα η εικόνα τους είναι σιδηροδέσμια με το αλεξίσφαιρο γιλέκο.
Τίθεται το ερώτημα εδώ, με ποιο νόμο το Δικαστήριο μπορεί να αναχαιτίσει και πρέπει να αναχαιτίσει αυτή την εξουσία των Μέσων Ενημέρωσης και να επιβάλλει την διασφάλιση της δημοσιότητας.
Κύριε πρόεδρε, κ. Δικαστές η άποψή μου είναι απλή. Για να κλείσουν τα παράθυρα πρέπει να ανοίξει η πόρτα. Για να σταματήσει δηλαδή η διαχείριση του οπτικοακουστικού υλικού να παράγει εμπορευματοποιήσιμο τηλεοπτικό χρόνο, ο οποίος μόνο και μόνο να δίνει υλικό για παραφιλολογία και να παράγει όλα αυτά τα οποία βλέπουμε, είναι υποχρεωτικό και νομίζω επιβάλλεται από το πανθομολογούμενο δημόσιο ενδιαφέρον που υπάρχει για τη δίκη αυτή, το Δικαστήριο να βρει το δρόμο που να εξασφαλίσει την απευθείας μετάδοση την τηλεοπτική της δίκης.
Από κει και πέρα το σχόλιο του κάθε δημοσιογράφου, η θέση του κάθε καναλιού είναι ελεύθερη, η κάθε συζήτηση είναι ελεύθερη. Όταν όμως η συζήτηση αυτή υποκαθιστά την πληροφόρηση κι όταν ο σχολιασμός υποκαθιστά την ενημέρωση, τότε το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού δεν ασκείται.
Εδώ λοιπόν θα ήθελα να πω ότι υπάρχουν διατάξεις και υπάρχουν και δυνατότητες που θα μπορούσε το Δικαστήριο να καλέσει τον Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ο οποίος πρόσφατα εξέδωσε ανακοίνωση, καυτηρίασε το φαινόμενο της κατ’ αυτό τον τρόπο τηλεοπτικής δημιουργίας εικονικών δικών και της όλης διαχείρισης της τηλεοπτικής της δίκης και να λάβει υπόψη του ότι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης που είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή έχει την αρμοδιότητα από το νόμο να διασφαλίζει την πολιτική και πολιτιστική πολυμέλεια και πολυφωνία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς και να τηρεί τους κανόνες δεοντολογίας.
Έχουν ακουστεί διάφορα για κινητή κάμερα χωρίς σκηνοθετική παρέμβαση. Είναι σωστά όλα αυτά και πιστεύω ότι είναι ένα ώριμο αίτημα. Κλείνοντας θα ήθελα να θυμίσω, οι περισσότεροι μπορούν να το θυμηθούν με την εμπειρία από την τηλεοπτική μετάδοση του Ειδικού Δικαστηρίου το 1991.
Αν θυμηθούμε καλά θα δούμε ότι η τηλεοπτική μετάδοση δεν όξυνε τα πάθητα, άμβλυνε. Η όξυνση ήταν πριν από την δίκη. Απομυθοποίησε τα γεγονότα, ανέδειξε απόψεις και διαστάσεις και εντέλει συνέβαλε και στην ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου του τηλεθεατή, ο οποίος εν πάση περιπτώσει παρακολουθούσε απόψεις και επιχειρήματα νομικών λόγων.
Με τις σκέψεις αυτές θεωρώ ότι προϋπόθεση για την εξασφάλιση της δημοσιότητας της δίκης δεν είναι μόνο να επιτραπεί η παρουσία της κάμερας στη δίκη, αλλά είναι -και είναι υποχρέωση του δικαστηρίου και απ’ το άρθρο 93 του Συντάγματος και από το 329 του κώδικα Ποινικής Δικονομίας- να βρει εκείνο τον τρόπο με τον οποίο θα εξασφαλίσει όπως προανέφερα την άνετη, αδιακώλυτη και απαρέμβλητη δημοσιότητα της δίκης.
Μ’ αυτή την έννοια η αυτονόητη σύνταξη στο αίτημα να είναι οι κάμερες μέσα στη δίκη, δεν σημαίνει καθόλου μα καθόλου την έκδοση μιας λευκής επιταγής για τους εκδότες και τους καναλάρχες. Ευχαριστώ.
?..: Δεν θα αναφερθώ σ’ αυτό τον φωτογραφικό νόμο που έγινε ειδικά γι’ αυτή τη δίκη. Το είπαν οι συνήγοροι, τα είπαν όλα οι συνήγοροι. Εγώ δεν έχω να πω τίποτα παραπέρα. Θέλω να ρωτήσω μόνο, ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να ακουστεί η φωνή μας. Τι φοβούνται απ’ τη φωνή αυτών που τους λέγανε και τους λένε αστοιχείωτους, άσχετους, λούμπες, εργάτες. Τι φοβούνται;
Μήπως μέσα απ’ τη διαδικασία ότι θα υπενθυμίσουμε το πραγματικό γεγονός, ότι οι περισσότερες ενέργειες που έχουμε κάνει ήταν αντιαμερικάνικες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η δίκη αυτή θα συμπέσει με την σκληρή σφαγή του ιρακινού λαού.
Μήπως ότι και η ? των ενεργειών μας ενάντια σε επιφανή στελέχη του ιδεολογικοπολιτικού συμπλέγματος της Τουρκίας, σε προφανή λόγους αυτών των ενεργειών, δηλαδή τα εγκλήματα ενάντια στον κούρδικο αλλά και κυπριακό λαό, θα συμπέσει με την καινούργια προδοσία που ολοκληρώνεται και με την τυπική αναγνώριση της διχοτόμησης της Κύπρου και της μετατροπής της σε .. αεροπλάνα των Αμερικάνων;
Μήπως γιατί όσο και να προσπαθήσετε θα αναφερθούμε αλλά και θα προκύψουν οι πραγματικοί λόγοι της δράσης μας και θα προβάλλονται απευθείας οι απόψεις, τον διάλογο που ενδιαφέρει την κοινωνία και ότι θα εμφανιστεί το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της δράσης μας, θα ακουστεί με δυο κουβέντες ο ουσιαστικός μας λόγος;
Γι’ αυτό δεν δέχομαι μεσαίες λύσεις. Ή θα αποφασίσετε να μεταδίδονται τα πάντα, άμεσα και απευθείας ή δεν θα μεταδίδεται τίποτα. Οποιαδήποτε μεσαία λύση, ούτε επιλεγμένα δεκάλεπτα, που θα είναι συρραφές βολικών αποσπασμάτων, ούτε μετάδοση με ?, ρύθμιση που σημαίνει λογοκρισία όλων των ενοχλητικών αποσπασμάτων. Τίποτα άλλο.
Κ.ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ θέλω να μιλήσω για δυο πράγματα. Δεν θα μιλήσω πολύ, θα είμαι τηλεγραφικός. Εκπροσωπώ τον κ. Γιωτόπουλο.
Κύριε Πρόεδρε, πέραν των δικαιοπολιτικών λόγων που ακούστηκαν, οι οποίοι βεβαίως ισχύουν ως προς το ποια ρύθμιση πρέπει να λάβει ο νόμος ή και πέραν των άλλων παραβιάσεων οι οποίες συμβαίνουν με τον τελευταίο νόμο τον 390/2002, έχω την άποψη ότι η αντισυνταγματικότητα της προκείμενης διάταξης προκύπτει και από την απλή λογική ερμηνεία των δυο διατάξεων, του ¶ρθρου 93 του Συντάγματος και του ¶ρθρου 8 του νόμου αυτού.
Είναι σαφές και στο μέτρο βεβαίως της ανοικτής δίκης, αυτή είναι η ορθή ερμηνεία, ότι όταν το Σύνταγμα λέει ότι οι συνεδριάσεις πια στο δικαστήριο είναι δημόσιες, εννοεί και την δημοσιότητα που μπορεί να επιτευχθεί με οποιοδήποτε τεχνικό μέσο και με την παρουσία των δημοσιογράφων και με τα μαγνητόφωνα και με τη τηλεόραση.
Είναι σαφές λοιπόν ότι το μεν Σύνταγμα θέτει ένα κανόνα και λέει δημόσια και θέτει και μια εξαίρεση και λέει, ότι δεν θα είναι δημόσιες οι συνεδριάσεις, εκτός εάν κρίνει το δικαστήριο με απόφασή του ότι η δημοσιότητα πρόκειται να είναι επιβλαβής στα χρηστά ήθη, ή ότι συντρέχουν ειδικοί λόγοι προστασίας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής των διαδίκων.
Αντίστροφα η διάταξη του ¶ρθρου 8, θέτει ένα κανόνα απαγόρευσης και θέτει επίσης μια εξαίρεση και λέει, κατ’ εξαίρεση το Δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τις ενέργειες αυτές, εφόσον συναινούν ο Εισαγγελεύς και οι διάδικοι.
Βλέπουμε λοιπόν ότι στις δυο εξαιρέσεις υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Στην μεν μια, το Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει με αιτιολογημένη απόφασή του αφού ακούσει τους διαδίκους, και αυτό θα κρίνει και όλα τα δικαιώματα, όλων των διαδίκων το τονίζω, γιατί θα ακουστεί φαντάζομαι απ’ όποιον διαφωνήσει με την ρύθμιση, ότι συνταγματική κατοχύρωση και ατομικά δικαιώματα έχουν και οι διάδικοι και βεβαίως και οι παριστάμενοι εδώ πολιτικώς ενάγοντες. Αυτό είναι ορθό και δεν μπορεί να το παραβλέψει το Δικαστήριό σας.
Η ένστασή μας εντοπίζεται όμως, ότι στη μεν μια περίπτωση, στη συνταγματική ρύθμιση, το Δικαστήριο αποφασίζει αιτιολογημένα, χωρίς να προαπαιτείται συναίνεση, είτε των διαδίκων, είτε του κ. Εισαγγελέως, στο δε νόμο αυτό απαιτεί τη συναίνεση. Και ως προς τούτο, θεωρώ ότι είναι η διάταξη αντισυνταγματική διότι αφαιρεί και αρμοδιότητα από το Δικαστήριο το οποίο καλείται να κρίνει. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καταρχήν θέλω να ρωτήσω τους κυρίους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής, εάν συναινούν στην τηλεοπτική δημοσιότητα ή όχι. Διότι εάν συναινούν τίθεται σε άλλη βάση, εάν δεν συναινούν ψάχνουμε για την αντισυνταγματικότητα του νόμου. Δεν συναινούν. Ελάτε κύριε Εισαγγελεύ έχετε το λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, τις τελευταίες ημέρες προσπάθησε να συνδεθεί το θέμα της δημοσιότητος της δίκης, με το θέμα της τηλεοπτικής αναμετάδοσης. Δεν είναι τυχαία η σύγχισις. Σπεύδω να σας πω, ότι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. ¶λλο η δημοσιότητα της δίκης, άλλο η τηλεοπτική μετάδοση.
Κύριε Πρόεδρε, η δημοσιότητα της δίκης είναι εξασφαλισμένη. Από την στιγμή κατά την οποίαν η πόρτα εκείνη είναι ανοικτή και κάθε βουλόμενος μπορεί να έρθει εδώ και να παρακολουθήσει την ποινική διαδικασία, υπάρχει η δημοσιότητα.
Το θέμα της τηλεοπτικής κάλυψης συνδέεται με άλλα πράγματα, δεν θέλω να αναφερθώ, γνωστά, και εν πάση περιπτώσει από άλλες συνταγματικές διατάξεις προβλέπεται το ένα θέμα της δημοσιότητος και ειδικότερα, το θέμα της δημοσιότητας της δίκης καταλαμβάνεται υπό του ¶ρθρου 93 του Συντάγματος παράγραφος 2.
Όμως, το θέμα της τηλεοπτικής κάλυψης, καταλαμβάνεται από το ¶ρθρο 15 του Συντάγματος. Και μάλιστα, κατά το οποίον οι προστατευτικές για τον Τύπο διατάξεις, του ¶ρθρου 14, δεν εφαρμόζονται στον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και κάθε άλλο παρεμφερές μέσο λόγου ή παράθεσης. Κύριε Πρόεδρε, το ¶ρθρο 15 είναι ειδική διάταξη έναντι του άρθρου 93 και σαν ειδική -το ξέρουμε όλοι όσοι έχουμε περάσει στο Πανεπιστήμιο- ότι υπερισχύει της γενικής κι αυτή πρέπει να εφαρμοστεί, το ¶ρθρο 15.
Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει και το ¶ρθρο 2 παράγραφος 1 του Συντάγματος, κατά την οποία ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Εξ ετέρου, η μεν διάταξις του ¶ρθρου 6 παράγραφος 2 της ΕΣΔΑ για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθιερώνει ρητά το τεκμήριον αθωότητας του κατηγορουμένου μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του.
Η δε διάταξις της παραγράφου 1 του ίδιου άρθρου, κατοχυρώνει το δικαίωμα κάθε προσώπου να δικάζεται από αμερόληπτο δικαστή και συνάμα επιτρέπει κοινωνική ή μερική άρση της δημοσιότητος, των δικαστικών συνεδριάσεων, όταν ο περιορισμός αυτός ενδείκνυται υπό των συμφερόντων των ενηλίκων, ή της ιδιωτικής ζωής των διαδίκων, ή όταν οι πολιτικές συνθήκες η δημοσιότης θα ηδύνατο να βλάψει τα συμφέροντα της δικαιοσύνης.
Κύριε Πρόεδρε, μέσα στο κύκλο δικαιοπολιτικών ιδεών, η διάταξις της παραγράφου 2 του ¶ρθρου 10 της ίδιας Διεθνούς Συμβάσεως ορίζει ότι: η ελευθερία της εκφράσεως γνώμης και της λήψεως και μεταδόσεως πληροφοριών, τις οποίες κατασφαλίζει η πρώτη παράγραφος του ίδιου άρθρου, συνεπάγονται καθήκοντα και ευθύνες, γι’ αυτό και η άσκησή τους μπορεί να υπαχθεί σε νόμιμες διατυπώσεις και περιορισμούς, ή και κυρώσεις, κατά το μέτρο που είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της δημοκρατικής κοινωνίας για την προάσπιση της προστασίας της συνεχούς υπολήψεως των δικαιωμάτων των τρίτων, την διασφάλιση του κύρους και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.
Κύριε Πρόεδρε, θα επανέρθω. Ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Και η πολιτεία έχει υποχρέωση να προστατεύει, όχι μόνο τους κατηγορουμένους, αλλά και τους μάρτυρες και τους παθόντες και κάθε τρίτον ο οποίος προσέρχεται σε αυτή την αίθουσα για να εκπληρώσει τα καθήκοντά του.
Δεν θέλω να πω κύριε Πρόεδρε και τούτο και σήμερα και χθες, ακούω τον επικεφαλής της δυνάμεως εδώ της αστυνομίας τον κ. Χρήστου τον ταξίαρχο να μου λέει, τι να κάνω κύριε Εισαγγελέα;
Οι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς με παρακαλούν να φωτογραφίσουν τους κυρίους κατηγορουμένους και εκείνοι αρνούνται. Ναι, ναι κύριε Πρόεδρε και υμείς γνωρίζετε και τα άλλα μέλη της συνθέσεως του Δικαστηρίου, ότι οι κύριοι κατηγορούμενοι αρνούνται. Δηλαδή μέχρι τώρα με τους φωτορεπόρτερ δεν πρέπει, με την τηλεόραση πρέπει;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει εκ του νόμου υποχρέωση να λάβει μια θέση και θα την λάβει σύμφωνα με αυτά που λέει η συνείδησή του. Εάν σε κάποιον δεν αρέσει, θα έρθει η ώρα να απαντήσει. Αλλά παρακαλώ πάρα πολύ μην τον διακόπτετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κατά την παράγραφο 2 του ¶ρθρου 15 του Συντάγματος, η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους. Κύριε Πρόεδρε, στο πλαίσιο αυτής της λειτουργικής αρμοδιότητας του κράτους, βεβαίως είναι και η έκδοσις νόμων. Εκείθεν ασκεί ο νομοθέτης την εξουσία δια να νομοθετήσει τον νόμο 3090/2002 με τον οποίον έκανε αυτή την ρύθμιση.
Και κύριε Πρόεδρε και προηγουμένως υπήρχε ρύθμισις στο ίδιο θέμα της τηλεοπτικής καλύψεως των δικών, απλά είχε άλλες προϋποθέσεις. Και τώρα βεβαίως, έχει και τον κανόνα και την εξαίρεση, γνωστά πράγματα.
Απευθύνομαι εις το Δικαστήριον. Κύριοι Δικασταί, είναι γνωστή η ευθυκρισία σας και η αρίστη κατάρτισή σας. Μην παρασυρθείτε από αυτές τις απόψεις οι οποίες φαίνονται ότι είναι ορθές, ενώ δεν είναι.
Ο κανόνας του Δικαίου που έδωσε το δικαίωμα στη Πολιτεία να νομοθετήσει, δεν είναι το ¶ρθρο 93 ούτε ο νόμος αυτός έχει σχέση με το ¶ρθρο 93 του Συντάγματος παράγραφος 2. Είπα και προηγουμένως ότι το ¶ρθρο 15 του Συντάγματος, εκείνο έδωσε το δικαίωμα στη Πολιτεία να νομοθετήσει και επομένως ο νόμος 3030 είναι μέσα στο πλαίσιο των διατάξεων του Συντάγματος, δηλαδή είναι συνταγματικός και γι’ αυτό και εφαρμοστέος.
Θα ήθελα κύριε Πρόεδρε να πω και τούτο, επειδή εγώ δεν μασάω λόγια, πράγματι η ρύθμισις έγινε παραμονές Χριστουγέννων, τώρα προσφάτως του 2002. Μη σας κάνει εντύπωση αυτό.
Και να σας πω και κάτι ακόμα; Βεβαίως και ο νομοθέτης μπορεί να έλαβε υπόψη και αυτή τη δίκη. Όταν όμως κύριε Πρόεδρε έχει την εμπειρία του καλοκαιριού, όταν ο ελληνικός λαός άκουσε και είδε όσα είδε και όσα άκουσε γύρω απ’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα της κατηγορίας εναντίον των κατηγορουμένων, δεν πρέπει αυτό το πράγμα να το τονίσει; Παραμονές Χριστουγέννων κύριε Πρόεδρε 24.12.2002.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, υψώνω την φωνή μου, η δίκη αυτή είναι πολύ σοβαρή, ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό. Μη παρασυρθείτε. ¶λλο δημοσιότητα, άλλο κάμερες. Και κάτι ακόμα και τελείωσα. Κι αυτά τα θύματα που θα έρθουν εδώ σε λίγες μέρες να καταθέσουν, κι αυτά κύριε Πρόεδρε έχουν δικαιώματα. Ήδη τους στέρησαν οι κατηγορούμενοι το δικαίωμα να έχουν πατέρα και σύζυγο. Ας μην έρθει και η Πολιτεία και να τους στερήσει το δικαίωμα να έχουν αξιοπρέπεια, διότι η αξιοπρέπειά τους θα προσβληθεί.
Κύριε Πρόεδρε, επί του θέματος αυτού επιφυλάσσομαι εάν χρειαστεί να επανέλθω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγνώμη ένα λεπτό, εδώ δίνεται η αίσθηση ότι είμαστε συνταγματικό δικαστήριο και θα αποφανθούμε για τον νόμο. Αποφαινόμαστε σε ένα θέμα, εάν υπάρχουν οι όροι. Με συγχωρείτε πολύ, εδώ θα προτείνετε εάν υπάρχουν οι όροι να επιτρέψουμε ή όχι την κάμερα, αυτό είναι το ερώτημα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε, προκύπτει ένστασις αντισυνταγματικότητος του νόμου, εγώ αυτό κατάλαβα εν πάση περιπτώσει. Εγώ αυτό αντελήφθη.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, πρώτα να καταλάβετε τι λέω και μετά να προσφύγετε όπου θέλετε, δεν σας λέει κανένας όχι. Εδώ το ζήτημα είναι, εάν θα επιτραπεί ή όχι η κάμερα, αυτό είναι. Δεν κρίνουμε εμείς συνταγματικότητα ή αντισυνταγματικότητα.
Ή παρεμπιπτόντως το Δικαστήριο έχει μόνο το δικαίωμα του διάχυτου ελέγχου, του παρεμπίπτοντος. Δεν είμαστε συνταγματικό δικαστήριο να απαντήσουμε εμείς κατ’ ευθείαν. Θα φύγουμε από την αποστολή μας. Εσείς μπορείτε να λέτε ότι θέλετε, εγώ σας ρώτησα όμως, θέλετε την κάμερα ή δεν θέλετε; Πείτε μου. Αν δεν θέλετε, μη μου λέτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ κύριε Πρόεδρε με συγχωρείτε, δεν ομιλώ αυτή τη στιγμή σαν πολίτης. Ομιλώ ως φρουρός του νόμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία, τι προτείνετε; Να την επιτρέψουμε ή όχι;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κι αυτόν φρουρώ, τον νόμο. Κύριε Πρόεδρε τελειώνω με το θέμα αυτό και έχουμε το θέμα της νομιμότητας της συνθέσεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας δόθηκε ο λόγος σ’ αυτό. Εν πάση περιπτώσει ελάτε. Από την πολιτική αγωγή για λίγο βέβαια, δεν έχουμε και πολλή ώρα. Ο έτερος των κυρίων Εισαγγελέων. Ζητώ συγνώμη. Να τελειώσουν οι Εισαγγελείς και αύριο από το πρωί θα μου τα λέτε εσείς.
Ι. ΜΑΡΚΗΣ: Ναι, πράγματι, ας τελειώσουν οι Εισαγγελείς. Είναι γεγονός κ. Πρόεδρε ότι κι εγώ είχα αντιληφθεί ότι από την πλευρά της υπεράσπισης είχε τεθεί θέμα μη εφαρμογής του νόμου από το δικαστήριο σας ανεξαρτήτως αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του λόγω αντισυνταγματικότητας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ζητήσανε να επιτρέψουμε την κάμερα διότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός. Το ερώτημα είναι να επιτρέψουμε ή να μην επιτρέψουμε; Αυτή την πρόταση θέλω από σας, δεν θέλω τίποτα άλλο.
?..: Ετέθη από την υπεράσπιση για την πληρότητα του αιτήματος κατά τρόπο πρωθύστερο ότι εάν υπάρχουν αντιρρήσεις ? ¶ρα η απάντηση πρέπει να έχει την αντίστοιχη πληρότητα προς εκείνη την πρόταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνούμε ότι την πληρότητα θα την έχει, αλλά θέλω όμως οτιδήποτε εμείς θα αποφασίσουμε δεν θα είναι ο νόμος είναι ή δεν είναι αντισυνταγματικός.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε είπαμε ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, για να καταλάβουμε κι εμείς, γιατί φαίνεται ότι κανένας δεν το κατάλαβε τι είπατε, εκτός από μένα.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Πράγματι θέσαμε ένα πρώτο θέμα, ότι εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις της εφαρμογής του νόμου, επιτέλους είναι το ζητούμενο για μας. Εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, διότι ενδεχομένως κάποιος πει εγώ δεν θέλω, όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν είπα, λοιπόν, να τους ρωτήσω εγώ ?
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Ναι, το πρωθύστερο είναι αυτό που ρωτήσατε. Το επόμενο είναι πάλι και όπως είπε σωστά και ο κ. Δημακόπουλος, το επόμενο θέμα είναι, αν νομίζετε ότι μπορεί να εφαρμόσετε τον τρομονόμο, μην ξεχνάτε, ότι κατά τη γνώμη μας και κατά την ένστασή μας είναι αντισυνταγματικός. Εσείς παρεμπιπτόντως θα κρίνετε ?
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή δεν υπάρχει σοβαρός δίαυλος επικοινωνίας απόλυτης, σας λέω, ότι το Δικαστήριο θα πει ή επιτρέπουμε ή δεν επιτρέπουμε την κάμερα. Μετά η αιτιολογία θα είναι, την επιτρέπουμε ή δεν την επιτρέπουμε διότι το λέει ο νόμος ή δεν την επιτρέπουμε, διότι παρά το ότι το λέει ο νόμος είναι αντισυνταγματικός.
Η πρόταση, λοιπόν, και από εσάς το αίτημα θα είναι, να μπει ή να μην μπει η κάμερα. Και τα άλλα είναι αιτιολογίες. Δεν είναι το δια ταύτα, ότι να κριθεί συνταγματικός ή να μην κριθεί συνταγματικός. Επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται η κάμερα.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Μου δίνετε, λοιπόν, το λόγο κ. Πρόεδρε να τοποθετηθώ επί του ζητήματος αυτού. Είναι φανερό ότι από τη στιγμή και θα ήθελα αυτό να συγκεκριμενοποιηθεί, ποιοι πολιτικώς ενάγοντες, ποιοι διάδικοι δηλαδή, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν την παρουσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Δεν μπορεί να είναι έτσι, σηκωνόμαστε και λέμε, εμείς είμαστε όχι. Να καταχωρηθεί στα πρακτικά. Ας γίνει αυτή η διαδικασία και εν συνεχεία ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ερώτησα, ποιος απ’ όλους θέλει δημοσιότητα; Ρωτάω, με συγχωρείτε πάρα πολύ, εγώ δεν ρωτάω κατά υπόθεση, ποιος απ’ όλους θέλει την τηλεοπτική δημοσιότητα;
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Εγώ κ. πρόεδρε. Εκπροσωπώ την Αλεξάνδρα Αθανασιάδη και δεν θέλω την τηλεόραση.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα σας δοθεί μετά ο λόγος σας παρακαλώ κύριοι, εγώ διευθύνω εδώ μέσα, το ξεχάσατε.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μόνο ως προς το πρόσωπό τους; Διότι εάν συντρέχει τέτοιο ζήτημα, όταν θα εμφανιστεί η κα Αλεξάνδρα Αθανασιάδη να καταθέσει να μην αφήσετε τις κάμερες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρωτάω προκαταρκτικά και όταν έρθει η ώρα θα πείτε κι εσείς τι θέλετε.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Εφόσον ετέθη το θέμα της τηλεόρασης, σας απαντώ ως εξής. Επί μακρόν χρόνο οι συνήγοροι της υπερασπίσεως εξήντλησαν ώρες υπερασπιζόμενοι την αντισυνταγματικότητα του νόμου, εις την οποία σε κάθε περίπτωση επί της οποίας θα κληθείτε να απαντήσετε.
Λέω και εγώ το εξής, ότι με το ενδεχόμενο, ότι εσείς θα πείτε, ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε θα το πω; Ποτέ. Εγώ θέλω a priori να γνωρίζω έστω και αν ένας δεν θέλει.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε, θα λάβουμε πρώτα θέση επί του εάν είναι συνταγματικός ή όχι και εν συνεχεία θα σας πούμε εάν θέλουμε ή δεν θέλουμε τηλεόραση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και θα εκδώσουμε εμείς απόφαση δηλαδή αν είναι συνταγματικός, λες και είμαστε Συνταγματικό Δικαστήριο;
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν το εννοείτε έτσι, εγώ δεν το εννοώ.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Ετέθη θέμα συνταγματικότητας και πρέπει να απαντηθεί, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπα, θα απαντηθεί, εφ’ όσον εσείς θέλετε ή δεν θέλετε. Εάν θέλετε εσείς την κάμερα, σας περισσεύει μετά. Κύριε Μαύρε παρακαλώ. Ο κ. Μαύρος είναι συνήγορος του κ. Παλαιοκρασσά.
Γ.ΜΑΥΡΟΣ: Φοβούμαι ότι πρέπει να επαναλάβω αυτό που είπα. Η κρίση, η απόφαση του δικαστηρίου επί της τυχόν αντισυνταγματικότητας του νόμου, προϋποθέτει ότι δεν είναι δυνατή η εφαρμογή της διατάξεως του νόμου που έχουμε.
Αν παραδείγματος χάρη συμφωνούσαν οι αξιότιμοι κύριοι Εισαγγελείς, συμφώνησαν και όλοι άπαντες της πολιτικής αγωγής, θα έκρινε το Δικαστήριό σας αν υπάρχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον, όπου εκεί θα μιλήσουμε αν δεν είναι θέμα συνταγματικότητας ή είναι θέμα ? και θα εφαρμοστεί ο νόμος.
Το θέμα, λοιπόν, της συνταγματικότητας τίθεται από τη στιγμή που κριθεί ότι έστω και ένας μπορεί να παραλύσει το νόμο. Επ’ αυτού θα κληθούμε να πούμε τις απόψεις μας, όπως υποστήριξε και ο κ. Εισαγγελεύς.
?..: (Μιλάει χωρίς μικρόφωνο) Δεν αλλάζει αυτό.
Γ.ΜΑΥΡΟΣ: Αυτό είναι ένα άλλο νομικό συνταγματικό θέμα το οποίο δεν είναι αυτής της στιγμής. Μετά θα κληθούμε αξιότιμε κ. Πρόεδρε να πούμε και τις απόψεις μας. Τώρα κ. Πρόεδρε, το ζήτημα είναι το εξής, πρέπει να σας το πω, διότι έκανα ένα μικρό γκάλοπ, όπως το λέμε, μεταξύ των συναδέλφων. Ορισμένοι είναι κατά της τηλεοπτικής μεταδόσεως και ορισμένοι εξ ημών είμαστε υπέρ. Εάν κάνω λάθος να με διαψεύσουν.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος ?
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Σέβομαι το χρόνο του Δικαστηρίου σας, αλλά παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να εκφράσω ένα παράπονο για τον τρόπο που θέσατε το ερώτημα αυτό, να μάθετε για το αν είμαστε σύμφωνοι ή όχι για την αναμετάδοση της δίκης, θα έπρεπε αυτό το ερώτημα να είχε κατά τον ίδιο τοποθετηθεί και στους συνηγόρους της υπερασπίσεως. Αυτό δεν έγινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έκανα ερώτηση στην αρχή και μου είπαν, όλοι οι συνήγοροι και όλοι οι κατηγορούμενοι ότι δέχονται.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είμαστε πρόσωπα προσδιοριζόμενα με την έννοια του ήθους. Έχουμε το δικαίωμα να εκθέσουμε τις απόψεις μας, καθ’ ων τρόπον ορθώς εξέθεσα τις απόψεις μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πείτε ένας – ένας.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ουδείς είπε ότι είστε συνταγματικό δικαστήριο, ούτε ότι θα αποφανθείτε επί της συνταγματικότητας. Πλην όμως υπάρχει ένα παρεμπίπτον ζήτημα. Εάν εγώ σας απαντήσω πρώτα ναι ή όχι και μετά ‘ρθείτε και εσείς και μου πείτε, μα ξέρεις, δεν έχει σημασία αν είπες ναι ή όχι, διότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός, έχουν δίκιο οι κύριοι της υπερασπίσεως, τι σημασία έχει το ναι ή το όχι το δικό μου;
Συνεπώς το παρεμπίπτον θέμα συνταγματικότητας είναι υποχρεωτικό να εξεταστεί πρώτο. Ξέρετε γιατί; Γιατί καταδικάζει το όλο θέμα. Δεν χρειάζεται να πούμε ναι ή όχι. Είναι αντισυνταγματικό, τελείωσε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ευαγγελάτος έχει το λόγο.
Δ.ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τις απόψεις μας θα τις πούμε αύριο, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην ξεχάσω, ότι σωστό είναι αυτό που είπατε ότι δεν είστε συνταγματικό δικαστήριο, αλλά δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς τη διάταξη του άρθρου 53, παρ. 4 του Συντάγματος, όπου τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν το νόμο και το περιεχόμενο του ?
Τίθεται το θέμα και δεν νομίζω, ότι πρέπει να υπάρχει ένα στέγαστρο γιατί δεν νομίζω ότι προσδίδει μια ιδιαίτερη σοβαρότητα στην όλη διαδικασία, αλλά μόνο θέλει ακριβώς να δηλώσει ότι επιθυμεί τη δημοσιότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παπαδημητρίου έχει τον λόγο..
Λ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Εγώ συμφωνώ με τον κύριο ?., αλλά θα το θέσω απλά. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί αντισυνταγματικός νόμος έστω και με τη συναίνεση των διαδίκων και του κ. Εισαγγελέα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρώτησα γενικά αν επιθυμείτε τη δημοσιότητα. Δεν έχω δικαίωμα να ρωτάω κάτι; Αν αποφανθεί το δικαστήριο πριν σας ακούσει, τότε θα μπορείτε να πείτε.
Β.ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα έλεγα, ότι επιφυλάσσομαι του δικαιώματός μου να τοποθετηθώ και εγώ αύριο το πρωί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς αύριο το πρωί. Δεν βλέπω χρόνο. Αύριο το πρωί θα τα πούμε όλοι.